Alle inzendingen over geweld

‘Nederland is trots op onze jongens in Afghanistan’ kopt de krant. Heb ik iets gemist? Alweer een WK voetbal? Ik lees verder: ‘Hollandse elite-eenheid doodt achttien Talibanners.’ Wat hebben wij trouwens te zoeken in Afghanistan? Hebben die Talibanners ons iets gedaan? Vallen ze ons land ...

En toen was hij weg. Weggeggaan, om niet meer terug te komen. 's Nachts hadden ze samen in bed Heineken gedronken, en hadden ze samen foto's van vroeger bekeken. Hadden ze gelachen samen totdat dat onderwerp dat ze samen al weken vermeden, niet meer te vermijden was. Hij was erover begonnen en z...

De dokter boog voorover met een vette knipoog en snoof, een verdoken teken van ongeduld. Hij schoof een naamkaartje, een stille uitnodiging, over het granieten blad van zijn bureau. Even later wrikte hij de schaar van mijn knieën open, blies in mijn scharlaken oor, woelde onder zijde en scheurde he...

Er glipt een slangachtige draak door een kier. Hij sluipt naar de haard, sist naar het aanrecht. Zijn pluizige klauw krast in de eiken tafel. De vork van zijn tong prikt een kruimel weg. Ik weet nog van niets, sta in de keuken, kluts een ei in een kom, giet de gele pap in de pan. De gasvlam likt...

Blauwe lippen verkrampen, als het grind knarst onder zolen. Ik ril voor de hamer die trilt in de zwetende vuist, onder neonlampen. Je hoort hoe hij een knie verbrijzelt, botsplinters in weefsel. Zijn adem jaagt onder koud neon en houdt me gegijzeld. De tang wringt de gouden kies uit mijn kaak, ...

Met een hulpeloze blik in mijn ogen keek ik naar de man naast mij. Deze had gelijk door dat er iets goed mis was. Met zijn vlotte babbel loog hij een goede smoes bij elkaar. Zijn smoes werd mijn redding. Hij vertelde dat mijn nieuwe paspoort in Nederland lag. De vrouw twijfelde en bleef met haar pri...

’t Is weer eens zo ver: middernacht, maar slapen is er niet bij; ’n rotdag geweest vandaag op m’n werk. IJskast plunderen dus, op zoek naar bier. Drie flesjes staan er in, niet veel, maar misschien helpen ze mijn oproerige gedachten te temperen. Ik pak een stripje, ontdop een flesje en nestel...

Ze is nog maar jong, het meisje. Ze houdt van Bruun. Zestien jaar is ze! Heel wat! "Margaretha" laat ze zich noemen, want dat is een interessant naampje, al heet ze eigenlijk Marga. Margaretha is niet dom, in haar klas kijkt ze goed uit haar ogen wie popi gevonden worden en wie niet. Ferd...

Het schijnt droevig gesteld te zijn met het respect in de trams. Roken waar het niet mag, niet op staan voor de oudere medemens, stoelen bekladden of zwartrijden. Niet dat ik het ooit heb gezien hoor, ik heb namelijk in heel mijn leven welgeteld drie keer in een tram gezeten. Het is dus maar van...

Er wordt gebeld. Ik doe open. Er staat een meisje voor de deur, volledig in het zwart gekleed. Ze vraagt of ze even naar de wc mag. Ik zeg: "Ja natuurlijk, dat is goed." Ze gaat naar de wc. Ik loop terug naar de kamer. Hoor een hoop gerommel op de wc. Wil het eigenlijk niet horen. Ze komt de wc ...

Even mijn hond Pitbull uitlaten. In de verte zie ik Sopie lopen. Vroeger heette hij Jopie maar sinds hij alle soaps volgt die er maar te vinden zijn, gingen wij hem Sopie noemen. Om Sopie heen staan enkele Medelanders die onlangs slaagden voor part one van de inburgeringcursus: “vind foutloos je ...

De spaarpot van Yusuf zou een oplossing kunnen zijn, bedacht ik me ineens. Met bevende handen liep ik naar de spaarpot die onder zijn nachtkastje lag. Het was mijn enige redding. Stelen? Ik zou dat anders nooit gedaan hebben. Maar in een noodsituatie als deze moest ik wel. Ik kreeg de spaarpot niet...

Ik voelde dat er aan mijn arm werd gerukt. ‘Wat?….Wie?…’, stamelde ik slaperig. Ik deed mij ogen open en staarde in het gezicht van Yusuf. ‘Er is telefoon voor je. Ik weet niet wie het is. Maar ik ga dit zaakje grondig uitzoeken Kyra’. Nu zat ik helemaal rechtovereind in me bed. ‘Wie d...

Ik wist me gewoon geen raad meer. Zal ik nu wel of niet gaan? Ik besloot er nog even over na te denken. Snel verstopte ik de brief in de kast onder mijn nachtjaponnen. Daar zou Yusuf niet gaan zoeken overtuigde ik mezelf. Opeens rook ik een verdacht luchtje. Haastig rende ik naar de keuken. Verd...

Nadat hij de deur had dichtgesmeten durfde ik me een kwartier lang niet te verroeren. Bang dat hij terug zou komen. Na dat kwartier sloop ik naar de deur en luisterde met mijn oor of ik iets kon horen. Ik hoorde gelukkig niets. Moedeloos liep ik de kamer weer binnen en zonk neer op een stoel. Ik...

Kyra is mijn naam. Ik kom uit Turkije. Uit de plaats Kusadasi. En heb ooit het moslim-geloof gediend. Dromen zijn meestal zoet. Maar mijn dromen waren niet zoet. Ze waren als hete kolen. Hete kolen waaraan ik me velen malen heb gebrand. Op de 15e verdieping van een oud flatgebouw woonde ik als ...

Lieveheersbeestjes zijn van die schattige kleine kevertjes en tevens het symbool van zinloos geweld. Laatst heb ik er eentje onder een microscoop bekeken, terwijl hij net op dat moment een bladluis aan het verpulveren was. Mijn conclusie was toen snel getrokken. ZINVOL GEWELD BESTAAT!

Ik draag een revolver. Een Cold Cobra. Hij knelt in zijn holster. Soms grijp ik ernaar, als het nodig lijkt. Het is gevaarlijk speelgoed. Soms los ik een wild schot in een verlaten steeg. Dan boort de verdwaalde kogel door een gevel. Verder doe ik niemand kwaad. Helaas is ook hier de uitzondering de...

Zij nipte van de kraag op het abdijbier. Haar lila bloes lag open, onthulde roomblank vel en de aanzet van een boezem. Iedereen kon de tepels raden, die het katoen doorboorden. Het lillend vlees om haar bekken gulpte over de riem. De late ploeg bij de verffabriek was een half uur uitgelopen. ...

'Wat kom je hier doen? Betalen? Afdoen? Hoofdsom, rente en kosten?... "Zij" heeft je niet gestuurd, dat hoef je me niet te zeggen, dat begrijp ik uit mezelf donders goed, dat is niks voor "haar".' 'Zij', 'haar'. Ook deze sprak aldus van zijn moeder. En het legde eensklaps een band, hij vo...

....De jacht was goed geweest. Er was weer genoeg voedsel voor de komende tijd...De hele clan zou hem uitbundig begroeten als hij straks de nederzetting zou binnenlopen, met genoeg vlees voor dagen...zo ging het immers altijd... Acht keer waren de twee zonnen al opgekomen sinds hij was vertrokken...

'Shit!' Peinzend staart Jamie naar de net betrokken lucht. De eerste druppels beginnen te vallen. Haar blik glijdt naar haar nieuwe zomerjurkje. Zuchtend staat ze dan op en trekt haar kast open. Twijfelend beoordeelt ze haar berg kleding. Uiteindelijk trekt ze een luchtig, rood shirt aan. Daaronde...