Alle inzendingen over eenzaamheid

Op onze reis naar Baarle-Nassau met als bestemming een pannenkoekenrestaurant, trof ik zeer aimabele, zij het al te spraakzame Tilburgse medepassagiers. Het was een dag in de vroege zomer en frisgroen geboomte omzoomde de wegen en overhuifde ze met een schitterende natuurlijke ereboog. Een dikke, ...

Het zijn de bescheiden aardse geneugtes die mijn geest dagelijks verruimen, laten stijgen tot ongekende hoogtes en van een allesomvattende dosis hemels genot voorzien.

Je wordt ouder en dan is niets meer hetzelfde als dat wat je gewend bent. Niemand begrijpt jouw woorden meer, ze zijn achterhaald. Ik ben dus antiek aan het worden. Dankbaar ben ik voor de liefde van mijn zonen, die mij nog steeds lijken te begrijpen. Maar het wordt wel stil om mij heen. Ik he...

Vaak zie ik haar door de straat trippelen of de trappen beklimmen van de flat tegenover die van mij als een elegante langbenige gazelle, een witte legging om de slanke benen; mijn vermoedelijk verweesde overbuurvrouw. Ik stel me zo voor dat ze 's-middags in haar woonkamer voor het televisietoest...

Dat de romancier Nanne Tepper op zijn vijftigste een einde aan zijn zware leven maakte, blijft toch eeuwig zonde. Hij heeft zichzelf opgehangen, nadat hij stopte met zijn antidepressiva (o.a. Prozac). Dat het hoogst gevaarlijk kan zijn om acuut te stoppen met antidepressiva moet hem bekend zijn gewe...

Hoe krijg je het ook voor elkaar...nou val je niet zomaar af, het is de manier waarop zeg, dan gaat het over dikke pech; dat ligt nooit aan de wijn en behalve eten is er nauwelijks beweging in te krijgen, naar mijn mening. Evenzo ben je van alles of niets, wat men al heeft. Ziek, zwak en misselijk ...

Ellen van den Roofd heet ze. Ze is nu 48 jaar. Ruim tien jaar woont ze nu op zichzelf, nog steeds in hetzelfde flatje in de binnenstad van Almelo. Na het overlijden van moeder was het ouderlijk huis aan de Groot Hertoginnelaan verkocht. Met veel pijn en met hulp van haar getrouwde zussen Jolan...

In de supermarkt viel het mij herhaaldelijk op, dat een vrouw van middelbare leeftijd mij altijd heel vriendelijk aankeek. Ze was slank en tamelijk lang en had een grijs kapsel, maar op een andere dag stond ik bij de bakker en voelde ik, dat iemand op mijn schouder tikte. Ik keek om en zag haar, maa...

De "Ontmoetingsruimte" van het Psychiatrisch Ziekenhuis is min of meer opgeknapt; er staan nieuwe grijze stoelen rond de tafels die zijn bedekt met plastic kleden als in een ouderwetse, gezellige keuken, iets à la Bromsnor en Saartje, maar Bromsnor en Saartje zijn hier ver te zoeken en zijn perso...

Eenvoud, een prachtig plaatje, vang dat maar eens in woorden.

In Rotterdam heeft een vrouw tien jaar dood in huis gelegen. Twee agenten moesten dit aanschouwen. Ik vind dit verschrikkelijk en toont aan, dat mensen meer bezig zijn met zichzelf dan met anderen. Ik maak het zelf mee. Vriendelijk groet ik de buren en het zijn allemaal jongeren, maar niemand vraag...

Altijd zal ik me blijven herinneren hoe mevrouw Van Keulen in haar uitspraak de letter "a" vervormde tot "oa". "Waolwijk" zei ze en "zoaterdag" en hoe ze haar identiteitsbewijs een "intentiebewijs" noemde..... Ik hield zeker van haar om de manier waarop ze me haar vertrouwen schonk en ook...

Je dobbert in warm water, stemmen klinken donker en handen glijden over de buik die leven bevat. De toestand is vredig, niemand belaagt je. Maar dan knap je uit je vel, een ei moet gelegd worden en je perst jezelf schreeuwend uit de pisbuis die je later mama gaat noemen. Ontsloten is de weg die j...

Gisteravond, na zwaar tafelen, met als gevolg brakke gedachten, maakte ik mijzelf van alles wijs, vanaf een zelfbedachte wolk, hoog zwevend in strak blauwe oneindigheden, ver boven poëtisch of spiritueel gekakel over diepe gevoelens, onmetelijke gedachten, peilloze afgronden, verheven wijsheden, en...

Rumbonen waren mevrouws favoriete lekkernij, dat wist ik al wel....Ze vroeg me ze te halen voor haar bij "Jamin"; ze waren verpakt in het doosje met de afbeelding erop van een sfeervol, zonnig, Jamaicaans tafereeltje; een diepblauwe zee met een zeilbootje erop, tropische palmen en op de voorgrond ...

Oktober kan een somber, vochtig en treurig seizoen zijn. Nog omfloerst, nog droevig gestemd, nog omsponnen door een cocon van eenzaamheid, die haar in het voorbije weekend bruut had overvallen, die haar aangegaapt had als uit wijd open ogen zodat de muren op haar af waren gekomen, was ze even de st...

Het was een beeldje van een trotse, fiere meeuw met keurig opgevouwen, strak wit verenpak, zittend op de sokkel van een zwarte steen, dat ik aantrof in een zaak voor huishoudelijke artikelen. Mijn blik viel erop: het stond daar onopvallend tussen geurkaarsen en andere parafernalia. Ik wilde het haar...

....onvermijdelijk is de tijd aangebroken waarin de verhuizing een feit, mijn route verlegd en het decor veranderd was. Nooit zou ik meer de muffe geur opsnuiven van de gangen van het "oude" Zorgcentrum en de langwerpige tafel in de grote zaal zien waaraan een Indonesische mevrouw niet uitgepraat ...

De dag is gekomen, het was een septemberdag, waarop mevrouw voor de eerste keer al op mijn komst wachtte, althans ze gaf daar duidelijk blijk van doordat ze in het zonnetje heen en weer drentelde achter haar rollator vóór de hoofdingang van het Zorgcentrum en mij blij begroette bij mijn aankomst. ...

......na deze bezigheid gingen we wel eens aan de wandel door de gangen van het tehuis. Daar lag in een verre uithoek een zaaltje dat voor de gelegenheid verduisterd was en waar dames en heren met grijze hoofden en geplaagd door de vele kwalen die door een gulle, maar misdadige, onbekende hand uitge...

.....en zo waren de gangen en zalen van het Zorgcentrum "Zonnehof" dat haar naam niet in alle opzichten eer bewees, waar hier en daar aan de muur een verveloos, gedateerd en waardeloos schilderij hing, mij gaandeweg vertrouwd geworden en ook de l-vormige kamer van mevrouw, waar "Moriaantje" de w...

.....bij een andere gelegenheid vroeg mevrouw om nachtjaponnen. Het sneeuwde op de dag waarop ik daar op uit ging en op de markt, voor een kraam, zag ik geschikte japonnen hangen. Ze waren lichtroze, blauw en groen van kleur, wapperden in een licht briesje en leken wel wat op vormeloze zomerjurken v...

Welke demon mijn schreden heeft geleid op het smalle en oneffen pad dat naar haar voerde, zal ik nooit weten en ook niet of onze eerste ontmoeting, zo laat in onze levens, voorbeschikt was, maar op een dag was deze een feit. Haar naam was mevrouw Van Keulen en ze sprak deze uit bij de eerste handdru...

In het begin van de zomer van 2013 kwam hij op de galerij van het flatgebouw voorbij lopen. Hij groette vriendelijk met Amerikaans accent 'Hay, how are you?'. Ik groette glimlachend terug. Via mijn buurman ontdekte ik, dat Bill (hij heet trouwens anders, maar dat is uit respect) een Amerikaan uit ...

Tja, als ik mijn leven over mocht doen, zou ik dan bepaalde dingen anders doen, misschien wel. Eigenlijk vind ik dat een beetje filosofisch gedacht. Niks mis mee. Hypothetisch gezien is dat nog zo slecht nog niet. Stel dat..even in mijn fantasie..Ja, ik zou mijn leven graag over willen doen, èc...

Marek, ik zag in de advertentie dat je vermist wordt. Vervormden de wolkenformaties zich voor je ogen tot wonderlijke, demonische gestalten? Zag je overal buitenaardse wezens? Wat is er met je gebeurd in dat ziekenhuis in Polen, dat je ontvlucht bent? Bonden ze je vast, was je alleen in die isoleer...

Religie in een notendop, je moet er bij horen en anders ziet men je niet staan. Als eenling ervaar ik steeds vaker de aversie tegen mensen die niet ergens deel van willen uitmaken, het groepsgevoel in bepaalde kringen neemt enge vormen aan. Al die stromingen pretenderen het ware woord te verkondi...

Ik zit gewoon al jaren achter de geraniums. Is niks mis mee. Ach soms wat saai, maar wel fijn dat ik elke dag mijn geraniums kan water geven. De bloemen zijn er weer elk jaar. Rode monnikskapjes. Ze wiegen me weer in slaap elke nacht. Want ik zie niets meer dan een ruit met daarvoor woekerende pl...

Er is troost en verdriet te vinden in eenzaamheid. De juiste afstand te vinden en een keuze te maken helpt daarbij.

Even de winkel binnen aan het marktplein in Keerbergen. De kerk lonkt mij.... soms kan ik daar de stilte gaan opzoeken. Met een trage beweging klap ik de zwaaideur open en voel de rust als een mantel over mij heen trekken. Aan het altaar zit een oud vrouwtje. Haar hoofd lijkt te zwaar voor haar scho...