Alle inzendingen over vrijheid

Nadat mijn vader vanwege zijn medicijngebruik het advies had ontvangen niet langer zelf auto te rijden, drong zich de vraag op wat er moest gebeuren met de anderhalf jaar oude Russische Lada, die met negenduizend kilometer op de teller, werkeloos in de garage stond te verouderen. Immers de vaste lasten liepen gewoon door en een auto, die niet rijdt…

Wat verwacht men hier nu ? Een open vizier, dichterlijke vrijheid, politieke onwil danwel correctheid, een vijf-zeven-vijfje of trots zijn op ? Dat laatste is trouwens wel waar de wereld kapot aan gaat, trotse mensen kunnen geen sorry zeggen, ook al hebben ze, waarschijnlijk, gelijk. Maar ze zijn niemands gelijke, kwetsend kletsend in hun eigen straatje…

De schemer is aangekomen en neemt zachtjes bezit van de dag. Je voelt de nacht binnen stromen, het donker staat op wacht. Het is de beurt van de nacht: hij heeft daar al de hele dag op gewacht. Het donker, de sterren, de maan: het doet allemaal een beetje griezelig aan. De schemering geeft de bomen armen die afsteken tegen de maan. De weerspiegeling…

Ja, je begrijpt me en komt gevaarlijk dichtbij. Ik kan niet anders doen dan luisteren en je woorden tot mij door laten dringen. Bijna wel lijkt het alsof je het over iemand anders hebt. Zo bijzonder als jij mij vindt, zo bijzonder vind ik mezelf niet. Ik bewonder je openheid en eerlijkheid en jouw manier van zeggen hoeveel ik voor je beteken. Soms…

Gaan we naar Brugge? Neem je me mee naar een romantische stad die al bezaaid is met kerstbomen en kerstmannen voor de etalages? Waar je de chocomelk nog ziet dampen op de lipjes van kleine kinderen? Waar mannen in tavernes zitten, lallend van de Glühwein? Waar ik zal uitschuiven over de kasseien door de ijzel en waar jij me zal opvangen? Waar we samen…

Er wordt naast ons huis een flat gebouwd, of beter, een appartementencomplex, zoals dat op de vastgoedmarkt tegenwoordig heet. Vandaag begon onze dag dan ook iets na zevenen omdat men de werkzaamheden hervatte met het uitbikken van cementresten die de vorige dag in de aanvoerbakken waren achtergebleven. Het wordt prachtig hoor, daar niet van, maar…

Stil, heel stil zat ze voor het raam. De vogeltjes in de tuin schenen haar te accepteren als een ongevaarlijk standbeeld, dat hen nooit zou kunnen bedreigen. Toch wist ze wel beter, want één onverwachte beweging en weg waren ze allemaal. Het was erg bijzonder dat ze er allemaal weer waren. Een troost voor het verlies van Bissey. Het was een pracht…

Vrijdag was het de dag voor herdenking. Herdenking van gesneuvelde mensen in een oorlog die – God zij dank – voor de meesten ver achter ons ligt. Op 4 mei zijn we uit respect even stil voor de mensen die "hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid". Nu waren dat natuurlijk niet allemaal helden. Sommige waren gewone mensen - als u en ik – maar…

Bevrijdingsdag is een dag om dankbaar te zijn, dankbaar om de vrijheid waar in wij leven. Ook om het feit dat eten voor ons zo vanzelfsprekend is, moeten we op deze dag denken aan onze naasten die het zo veel slechter hebben getroffen. Voor hen is vandaag eten niet altijd aanwezig; water is vloeibaar goud en dat is schaars. Kleren om te beschutten…

Op z'n minst kan ik weerleggen dat ze me graag wilden, mijn ouders, ze hadden er al vijf gefabriceerd. Na mij kwamen er nog drie en een kleine blonde dood, nooit iets van gehoord. En daar begint het liegen, niemand die vermeldt dat je op de wereld bent gezet met het oogmerk om dood te gaan. Pa en ma wisten dat heus wel, oh ja, maar van opvoeding hadden…

Elias Taban houdt zijn neus stevig tegen het raampje van de balie gedrukt. Zijn witkatoenen hemd met transpiratievocht onder de oksels steekt af tegen zijn donkere huid. Zijn bruine ogen staan diep in hun kassen. In de helverlichte ontvangsthal van de immigratie- en naturalisatiedienst is het rustig. Op het bankje schuin tegenover de klachtenbalie…

Ik ben makelaar in koffi, en woon op de Lauriergracht No 37. Het is mijn gewoonte niet, romans te schrijven, of zulke dingen, en het heeft dan ook lang geduurd, voor ik er toe overging een paar riem papier extra te bestellen, en het werk aan te vangen, dat gij, lieve lezer, zoëven in de hand hebt genomen, en dat ge lezen moet als ge makelaar in koffie…

Het was zo eenvoudig, op nederlands.nl kon je een ei kwijt. Simpele tabbladen, zat je verkeerd dan zette de redactie het toch wel in de juiste context. En anders werd je gewoon afgewezen, niet goed genoeg. En nu, nu kan je kiezen tussen nederlands en gedichten punt en el, hartenkreet netgedicht citaat column recensie hartenkreet verhaal stelling,…

of de Koffieveilingen der Nederlandsche Handel-Maatschappij Aan de diep vereerde nagedachtenis van Everdine Huberte Baronesse van Wijnbergen der trouwe gade der heldhaftige liefdevolle moeder der edele vrouw Ik heb de vrouwen van dichters dikwijls horen beklagen, en ongetwijfeld kan er geen enkele goede eigenschap gemist worden, wil men…

In het kraambed van mijn jongste zoon. Een heerlijk kereltje aan mijn borst. Een geweldig gevoel van geluk dat werd verscheurd door de woorden van zijn vader: "Als hij groot is ga ik bij je weg". ………… Twee jaar van angst en vrees. En daar ging hij. Niets, niemand kon hem tegenhouden. Hij deed wat hij zich had voorgenomen. Misschien eerder dan hij…

Er zijn twee soorten mensen: degenen die een enorme vrijheid ervaren in een luchtballon, een zweefvliegtuigje of een zeilboot en ik. Ik besef te goed dat één stap buiten deze apparaten fataal kan zijn. Ik zit niet graag ergens in waar ik niet uit kan op het moment dat ik daar zin in heb. Dat voelt voor mij juist erg onvrij. Het mag dan ook duidelijk…

Tjonge wat een gevolgen kan een mening allemaal hebben. Mijn verhalen schrijf ik alleen maar om iets te doen te hebben. Mijn mening is misschien ook een beetje belangrijk. Vergeleken met sommigen onder ons kan ik niet worden. Ze zijn te goed vind ik. Toch komt er af en toe bij mij echt wel iets zinnigs uit. Maar soms besluit ik niet meer te…

Ik zit op de kade, m'n benen bungelend boven het trekkende water. Het regent zachtjes kleine kringen, ze brengen mij rust in deze razende stad. Links van mij huist een woonboot, een conifeer hangt als een paraplu boven mijn hoofd. Loodgrijze wolken beloven niets goeds, de wind vlaagt meer en meer. Ik pluk een vlokje van het brood, knijp dat in het…

Ik houd het kort vandaag, heb niets te melden. Eerlijk gezegd heb ik er gewoon geen zin in om u tussen de oren te raken. Wat mij betreft gelooft u maar raak, bent u ergens van overtuigd en/of bent u baas in eigen onderbuik, u doet maar. Het kriebelt niet bij mij deze dag, ik heb mij overgegeven aan de loomheid die zindert in het park. Als u slim was…

Vrijheid van meningsuiting is een duur verworven goed in Nederland. Ik besef dat ook ik me er aan moet en wil houden. Ondanks mijn "blauwe plekken" uit het verleden, veroorzaakt door fanatisme en verkeerde leerstellingen van mijn zeer "gelovige" ouders. De moslimgroeperingen bijvoorbeeld protesteren fel tegen de Deense publikaties, dat mogen ze…

Ooit schreef ik korte verhaaltjes met een behoorlijke regelmaat op deze site totdat ene Trijntje haar wel zeer opdringende gedachten mij overspoelden. Mijn zin om te schrijven verdween. Ik besloot gisteren toch weer te gaan schrijven. Waarom en waarvoor dat zou ik niet weten, misschien om gedachten van anderen te kweken. Denk na mensen, denk na.…

Ik heb besloten niet meer te pretenderen. Ik ga de gaten niet meer dichten, al zou dat nog net wel kunnen, voortaan hanteer ik stoepkrijt in plaats van hartenkreet. Ik wil opener zijn dan de dichter die eenieder achter laat in vertwijfeling, ik wil concreter zijn dan het hartstochtelijke krijten. Ik lig hier, op een veld van gras, dat elders groener…

Van huis uit ben ik katholiek opgevoed, tot op het roomse af. Mijn moeder, vijf broers en drie zussen, volgens de overlevering waren wij allen in den Heere gevaren. Behalve mijn vader, overtuigd heiden, en een broertje, onnozel een paar dagen na zijn geboorte overleden. Elke zondag kerkgang, martelgang, Hoogmis en Lof, jongens en meisjes apart in…

geen hoofdletters meer voor mij, uitdagingen zijn uit den boze, gevestigde woorden bevestigen de huisvlieg en ik ben niet meer dan een uitwerpsel van diezelfde vlieg, de vlieg die strijdt om een plekje onder de zon maar niet beseft dat het een lamp is, ik lach in mijn vuistje en kruip langzaam omhoog, ik sla mijn vleugels uit, voorzichtig, als ik denk…

Ik krijg een heel naar gevoel bij dit bericht van de redactie, net zoiets als dat geprivatiseer van politiek Den Haag. Ellenbogend naar boven, schoppend naar onder, hoeveel tweespalt wilt u uw achterban toespelen, tweespelen ? Heeft de elite zich geroerd in het kader van wat weet de proleet van de poeet, ik onthoud u van een trema, onverdiend. De vorige…

(Tuschinski theater, 31-10-05) Het licht werd zachter. Op het balkon kwam de hoogste gast binnen. Paul Witteman verscheen achter het spreekgestoelte. Ik had hem al zien zitten en zag nu zijn lege plek in de lounge. “Majesteit, excellentie, burgemeester…” De dagboek-ontmoeting tussen Anne en Joseph trok veel bekende en belangrijke gasten. Het oorlogsverleden…

Schakel na schakel zie je een oud glimmend rottingsproces, het voorstadium van roest in de koperglans. Je vraagt je af of je de ketens zal overleven, of ze eerder zullen breken dan jij, en bedenkt dan dat er meer staal is dan jouw ziel behappen kan. De geest der tijd heeft je allang murw geslagen, en de hoop die je putte uit geestelijke dagtochtjes…

Het is vrijdagavond en ik sta in het café. Ik voel me er totaal niet thuis. De mensen lijken zo ver weg en zo anders. Zij zegt dat ze even naar de wc gaat en en tikt glimlachend op mijn hand als ze wegloopt. Steunend op de wankele tafel wacht ik op haar. Ik heb nog nooit zoiets gedaan en ik weet ook niet of ik het ga doen. "In 75 % van de culturen…

Je zou toch geboren zijn met een bijzonder talent. Vanuit de luier roept een bijdehante tante om een tennisracket. Bij het zien van een viool door een vijfjarige, herkent het honderduit pratende kind al het grootste deel van zijn leven. Mozart was op zijn elfde al hofconcertmeester en kreeg in die functie opdrachten tot componeren. Zijn hele leven…

We zaten tegenover elkaar in het midden van de groep. Ze wilde het conflict dat ze met mij ervoer, uitvechten. De opdracht was om op onze handen zittend elkaar aan te blijven kijken, wat er ook gebeurde. Ik voelde de angst van het onbekende, van 'help wat gaat er gebeuren'. Terwijl ik haar aan bleef kijken, liet ik mijn angst toe en trilde…