Alle inzendingen over familie

Mijn arme, liefste, zieke zus is naar Tilburg, onze geboortestad, gekomen en ze bracht postpapier mee, bedrukt met een afbeelding van een vrolijke regenboog, die een klein poëtisch landschapje, een lieflijk dorpje met huisjes met rode daken overkoepelt; een tafereeltje dat bezwaarlijk de gang of toestand van onze tragische levens of van die van het…

Ik had iemand nodig, in dit leven. Ik werd ontvangen door een moeder, die vanaf de eerste seconde van mijn aards bestaan voor mij zorgt. Ze heeft altijd voor me gezorgd, vanuit haar liefde en volledige toewijding. Ik geloof, dat ik hier mee een zeer dankbaar mens kan zijn en blijven. Ik geef haar alle eer, die zij nu verdient! Wat rest mij verder te…

Als oudste kleinkind groeide ik samen op met mijn jongste oom. Hij is tien jaar ouder dan ik. Er hangen in die tijd regelmatig bunzinghuiden uitgespreid op planken in de schuur. Een bunzing huid brengt 7,50 gulden op, dat is veel geld, dat kost een enkele reis Groningen - Amsterdam. We gaan ’s winters samen op de bunzingjacht. De…

Altijd scheen de zon, de zon scheen altijd. Wij waren de rijke mensen, de bijzondere mensen, de mensen met de blinkende meerwaarde, dat waren wij. Spelen en eten in de boomgaard, van het dak afspringen en over de sloten, verplichte pianolessen, eindeloze cadeaus van sinterklaas en prijzen winnen op concoursen met onze pony’s. In mijn jong volwassen…

Tijdens een zondagmiddagwandeling kwam ik haar tegen in haar scootmobiel. De eeuwige bijstandsmoeder, inmiddels van middelbare leeftijd, met voorop haar ellenlange ellende reed mij vrolijk tegemoet. Ontwijken was onmogelijk. Als zij eenmaal aan het vertellen is, houdt ze niet op en het is moeilijk alles te volgen. Zo kom ik ook wel eens aankuieren…

In de tijd dat The Beatles hun successen vierden, was mijn tante Angie secretaresse bij een van die horlogefirma's in het land van de Bergen en Meren. Wij waren nog kinderen. In ons kleine huisje in de volksbuurt hing - een beetje misplaatst - de kalender aan de muur die ze ons ieder jaar zond, waarop de afbeeldingen te zien waren van majestueuze sneeuwbedekte…

AAN DE LEZER De hoofdpersoon van onderstaand verhaal, Matti, is sinds ik dit verhaal schreef in gunstiger omstandigheden gekomen; hij woont nu op een gezellige afdeling met meerdere mannen waar hij een goed thuis gevonden heeft. Ieder jaar ga ik, ruim vóór de 17e juni, de naaimachinefolders halen. Gewoonlijk zeg ik tegen de verkoopster zoiets als…

Als en volleerd ballroomdanser zie ik mijn vader de passen aangeven die mijn moeder volgt. Ze lachen beiden, het geluk straalt van hun gezicht af. Begeleid door de zachte wind die de wolken hen laten dwalen, draaien zij hun passen op de witte wonderen in de hemel. Ik kijk vanuit de auto naar boven. Naar hen die ik zo mis. Mijn fantasie gaat op de…

Volgens oma Miet Weijters-Goossens lijfspreuk: "Kan ik niet ligt op het kerkhof en wìl ik niet ligt ernaast!" Geweldig toch?…

Onze oude aarde zweette en zwoegde die dag en hulde zich in tropische hitte, alsof de evenaar door onbekende hand was verlegd naar het noorden en zijn onbarmhartig regime deed gelden in het doorgaans natte Nederland. Op die dag kocht ik de meloen. De vrucht, omgeven door de maïsgele, dikke, door de natuur geaderde schil, woog zwaar in mijn beide tengere…

De meisjes fietsten zomer en winter met hun ouders naar de inrichting, waarin het broertje was. De fietswielen draaiden hun parallelle cirkels over het asfalt van de lange fietspaden. En zo prentten de ouderlijke imperatieven zich in de gevoelige kinderlijke hersenen en de trouw werd een absoluut voorschrift, een bevel voor hun hele leven, onverbiddelijk…

In mijn kamer staat een citroengele, bolronde vaas met slanke hals. Een smalle en een bredere zwarte lijn omcirkelen haar, zoals een ceintuur het lichaam van een corpulent persoon omspant. De vaas is een familiestuk. Aan haar kan men vanzelfsprekend bezwaarlijk gedachten of gevoelens, geheugen of waarnemingsvermogen toedichten. Maar stel eens dat de…

'Ik heb goddomme een uur in de regen staan wachten op dat pokkebussie,' zegt oom Pim verontwaardigd, vanaf de andere kant van de salontafel. 'Je lijk wel gek,' zegt aangetrouwde nicht, die vervaarlijk aan haar shaggie trekt. 'Ze kenne toch belle! D'r zit toch een bel op die deur? Of niet soms..?' Elk jaar opnieuw dezelfde gezichten, gezeten…

Moeder is een vrouw die je moet gehoorzamen, anders is de sfeer in huis verpest. 'Doe noe moa'r wat ma zeg', zei ons pa altijd. Je bent onderdanig óf je bent weg. Maar ze zal eeuwig van je blijven houden, ook al ben je nog zo lastig. Oh, sterker nog! Hoe verschrikkelijker je bent, hoe meer zij je liefheeft. Want haar genade is groot! Ze wacht met…

Levendig staat mij nog voor de geest hoe wij als kinderen de lange tocht maakten, helemaal te voet vanuit een ander deel van de stad naar het Goirke, naar de beide bejaarde tantes in de monumentale kamer die door de hoge ramen een blik bood op een binnenplaats. Tante Lee was nooit getrouwd geweest, zo ging het verhaal in de familie, en haar aanbidders…

Uit onderzoek van Universiteit Tilburg blijkt: 1) Marokkaanse jongens worden meer dan gemiddeld thuis mishandeld; 2) Marokkaanse geweldplegers zijn vaak als kind mishandeld. De conclusie ligt voor de hand: jongens van Marokkaanse afkomst worden crimineel door slaag thuis. Maar klopt dat? Van de jeugdcriminelen in ons land is een groot deel van Marokkaanse…

Vergeven is moeilijk, tenminste voor mijzelf. Ik heb een hekel aan de uitdrukking 'vergeven is vergeten'. Nee nee, nóóít. Wilt U dat ik hier iets over wil vertellen? Ja? Oké dan. Ik ben misbruikt ooit, lichamelijk, en dat was géén pretje. Moeilijk om over te praten, trouwens.. Even adem halen.. Is het wijs om er over te praten, misschien…

Somber tuur ik in de verte, in de hoop een geel stipje te ontwaren. Ik sta op het perron te wachten op de trein van Maarssen naar Utrecht. Ongeduldig klik ik met mijn hak op de grond. Mijn gedachten zijn bij mijn zoon die vanochtend snikte dat hij niet naar de bso wilde. Zijn verdriet voelde zo hartverscheurend dat ik op mijn werk aangekomen besloot…

Toen wederom een herfst inzette met een enkel vergeeld blad dat neer dwarrelde vanaf het geboomte aan mijn venster, heb ik in de stad, mijn geboortestad, en op het plein, waar ik als een verdoolde, als een verdoemde, als een uitgestotene heb rondgezworven, toen ik zocht en niet kon vinden wat ik zocht, wanhopig over mijn liefdesverdriet en armoede,…

Eerder weg dan we gepland hadden: wat moeten we met dat extra dagje thuis? Het betekent dat we minder goed voorbereid zijn op deze kampeervakantie. Onderweg blijken alle zelfopblaasbare matjes lek, de tent niet droog ingepakt te zijn, weerplekken te vertonen en te stinken en de lamp is niet opgeladen. Eén zoon heeft behalve zijn zwembroek geen korte…

Alles gaat weer van start, school, werk, sport, muziek, alle gezinsleden hebben het er druk mee. Er moeten zelfs keuzes gemaakt worden en afspraken afgezegd, anders zien we elkaar helemaal niet deze week. Elkaar zien is noodzakelijk, alleen al om de zes koppen uit dit gezin bij elkaar steken en de plannen met elkaar af te stemmen. Als de zonen de deur…

In Monster zal het vandaag storm lopen. Openmonumentendagen 8/9 september. Hoewel, de beroemde grafkelder van de mysterieuze familie Herkenrath gaat alleen vandaag open. Nog steeds doen trouwens de vreemdste geruchten over ze de ronde. De doctorsfamilie hield nogal afstand. Herkenrath kwam in Monster vanuit Venlo in 1790. Vader Gerardus was chirurgijn…

Het was in de lente van het jaar 2008 dat ik op toevallige wijze in contact kwam met de heer C. uit de Bellinistraat in Tilburg. Onze voorouders hadden betrekkingen met elkaar onderhouden in een verre, vooroorlogse tijd; betrekkingen waarover ik tot op dat moment niets wist. Een geelkoperen paraplubak was daarvan de stille en enig overgebleven "getuige…

De koppen worden bij elkaar gestoken om een tactiek te bespreken: ‘Gaan we protesteren, de wapens trekken of kiezen we voor negeren?’ Aan tafel wordt besproken hoe het zover heeft kunnen komen. Wijs wordt opgemerkt dat er een revolutie gaande is, de wereld zoals zij die kenden bestaat niet meer. Tot de lunch uitslapen is toegestaan, ze hoeven niet…

Mijn zus had mij bezocht ter gelegenheid van mijn negenenvijftigste verjaardag. Op een vodje papier, op een oude envelop had ze uitgetekend hoe ze onze broer, onze zwakzinnige broer, die sinds zijn vroegste jeugd een ongeneeslijke beperking en een stigma met zich meedraagt, wilde verrassen met een kunstig geconstrueerd en aangelegd waterwerkje, een…

Wouter en Mien hoorden op de radio een dokter zeggen, dat roken en weinig bewegen, de oorzaak is van vroeg dood gaan. ''Snap jij dat nou ouwe, jij bent al tachtig en je zit de hele dag op je poeper en je bent zo gezond als een vis.'' ''Je zegt het al Mien, ik eet vaak vis. We gaan twee keer per week naar de markt en ik neem bij ome Jan, de haringboer…

Nietsvermoedend had zij staan wachten op de historische optocht die diezelfde middag uit zou gaan. Nietsvermoedend van een onverwacht weerzien. Een lang verhoopt, maar niet meer verwacht weerzien met haar zoon. Haar zoon, met wie zij al zovele jaren geen contact meer had, haar zoon uit het verleden. Een verleden vol verdriet en doffe ellende, vol onbegrip…

Ik liep de kamer binnen waarin ze lag. Beschaafd als altijd en tot in de puntjes verzorgd. De kist was spierwit en bekleed met zijde. Om haar heen stonden van hoog naar laag opgestelde zuilen, waarop de mooiste boeketten lagen die ik ooit had gezien. Vijf witte, hartvormige heliumballonnen waren bevestigd aan het hoofdeind van de kist. Achter de laatste…

Meteen trok ‘Nooit ziek geweest’ door Nico Dijkshoorn aandacht. Nico presenteerde het als een afrekening. Speciaal met vader Klaas die echt alleen maar voor zichzelf zou hebben geleefd. Dom luidruchtig narcistisch. De man was er levenslang als de kippen bij geweest om alles naar zich toe te trekken. Naar het ware leven zo bleek. Pijnlijk was de…

Al ben ik nog maar bijna 15 jaar, mij maken ze niets wijs. Kyrie, wil niets te maken hebben met al die poespas rond Kerstmis. Het is onzin om te geloven dat een goede vader zijn zoon laat doodmartelen voor het geteisem dat mensheid wordt genoemd. Het lijkt verdacht veel op een heidens mensenoffer. Trouwens zo zondig zijn we niet. Er zijn alleen pechvogels…