Tango van het gemis.

Als en volleerd ballroomdanser zie ik mijn vader de passen aangeven die mijn moeder volgt. Ze lachen beiden, het geluk straalt van hun gezicht af. Begeleid door de zachte wind die de wolken hen laten dwalen, draaien zij hun passen op de witte wonderen in de hemel.

Ik kijk vanuit de auto naar boven. Naar hen die ik zo mis. Mijn fantasie gaat op de loop. Op de muziek van de autoradio zie ik op de wolken mijn ouders innig en met veel plezier en genoegen samen dansen, ik zie mijn zusjes en broer meekijken en genieten en ik? Ik geniet mee. Dromende over de wolken boven mij zie ik allerlei figuren die hen begeleiden met geklap en gezang en zij dansen mee, of kijk mijn oom die gaat maar heupwiegen, dansen was nooit zijn sterkste kant. Wat haal je toch veel uit een wolkenpakket, zomaar aangeboden op een trip door nergensland midden in de polder en genietend van de groene bossen om mij heen, de ruisende bomen veroorzaakt door de zachte wind die laten weten dat ook de bladeren weer bezig zijn om het leven weer op te pakken. Ook zij worden wakker uit de winterslaap.

De heldere blauwe plekken tussen de pakken witte wolken zijn het ballroomlicht in mijn verbeelding. Blijvend kijkend naar mijn dansende ouders, ik hoor hen lachen, ik hoor hen schateren, ze zijn nog immer verliefd na al die jaren. Het straalt er vanaf.

Het pak met wolken vervormd door de wind, ik zie ze niet meer. Wat wil je zien in een pak met wolken? Van alles wat jou fantasie jou maar ingeeft.

Maar mijn fantasie hield op bij die drie minuten van intens geluk toen ik even mijn ouders en broer en zusjes zag, toen ik even mijn vader zijn dansje zag doen. Pap wat kon u goed dansen en wat heeft u ons goed dansen geleerd. Bedankt lieverd en geniet van elkaar daarboven, dans op de wolken zweef door de wind, laat af en toe even wat horen zodat ik u weer vind.

Ik hou van de wolken omdat ik daarin dingen wil zien die ik niet kan tekenen, zij zitten in mijn hart. Het vergeten is niet vergeten, het houden van is nog steeds houden van, het missen is nog steeds missen. Maar die zonnige half bewolkte dag in nergensland even langs de weg drie minuten genoten van de Tango van het Gemis.

Schrijver: Leny Kruis
Inzender: Leny, 1 augustus 2013

lenykruistelfort.nl

dans wolken missen wolken missen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 87