Wat doen we met moeder met Pasen?
Vroeger toen de gezinnen wat groter waren was dat geen punt. Moeder mocht altijd wel bij een van haar nakomelingen een dagje komen.
Nu de geboortebeperking eindelijk tot de botte hersens is doorgedrongen, wordt er heel wat afgekletst. Hoe breng je zo'n oud mens aan haar verstand dat ze het met Annemarie en Jan Karel erbij toch geen deel kan nemen aan de gesprekken. Het mens leeft nog in een andere wereld. Ze weet niets van Google. Wat, ze wil niet eens over computers praten. Dat hou je geen dag vol.
Je kunt niet eens je laatste nieuwe snufjes aan je vrienden laten zien.
Lezen doet het mens wel, ze wil voortdurend over literatuur praten, maar wat koop je daar nou voor. Dat interesseert de rest van het gezelschap allang niet meer. Ze zeurt voortdurend over politiek. Als die Kale en de Gier weer iets nieuws hebben bedacht om het land naar de ratsmodee te helpen. Wie doet dat nu nog. Wat interesseert ons die politiek. Als er gestemd moet worden doen we dat op degene met de vlotste babbel. Of het in ons belang is interesseert ons niet. Die handige jongens en meiden weten zich overal uit te redden.
Bovendien maakt Duitsland allang de dienst uit. Zo zou ik nog een hele tijd door kunnen gaan, maar dat wordt vervelend.
Moeder kunnen we niet gebruiken met Pasen. Dat is duidelijk.
Zelf scheepte ze zichzelf alle feestdagen met haar ouders op. Die leefden niet zo lang en gingen meestal vlak na elkaar dood. Om de beurt waren die mensen bij een van hun kinderen. De andere kinderen kwamen ook op bezoek en zo werd het een gezellige boel.
Veel mensen zijn blij als de 'feestdagen' weer voorbij zijn. Dan hoeven ze zich niet schuldig te voelen over de eenzaamheid van moeder.
Veel gaan ook op Paasvakantie. De kinderen moeten toch een ruim zichtveld
krijgen en thuis zitten ze maar de hele dag op Facebook of te twitteren. De sportclubs houden ook Paasvakantie.
Die oude tijd was zo beroerd nog niet. Mensen communiceerden nog echt met elkaar. Face to face en het crapuul ging eerder dood.
Dan te bedenken dat Speenhoff al het bittere lied zong:
'Opoe had haar hele leven voor haar kinderen gesjouwd
Al haar jongens en haar meisjes
waren na elkaar getrouwd
Opoe is toen in gaan wonen
Bij haar jongste lieveling
En daar wachtte ze geduldig
Tot ze naar het kerkhof ging.'
Ik moet ophouden. De geesten van mijn ouders komen de Paasdagen op bezoek. Dus ik moet nog even de familiestamboom bestuderen. Daar praten ze graag over.
Geplaatst in de categorie: familie
Helaas neem ik nu teveel andere dingen waar. Jij bent gelukkig nog een goed mens.
Zelfs als hun ouders dat niet eens verdiend hebben, ja ook die zijn er.
Ouders zijn ook niet altijd lieverdjes, maar vaak gewoon veeleisers van hun kinderen.
Een heel groot misverstand in deze.
Daar wist de reeds lang overleden auteur Jan Mens
alles van