Woordenwisseling/Twee broers

"Hoe gaat het?" vroeg hij zijn broer. "Goed!" was het antwoord. Niettemin hoorde hij in dat ene woordje, in de intonatie van de stem, in de enige mededeling die hij van hem kreeg, een wereld vol rancune, van agressie, van haat, van jaloezie, van verwijten en opstandigheid. Deze gevoelens waren als het ware verenigd in het luttele woordje "goed!" als de microkosmos die zich bij nader beschouwen in een waterdruppel bevindt.
De hersenoperatie van zijn broer had twaalf uur geduurd. Uit de weke, zachte brij onder zijn schedel was een klein orgaantje verwijderd en wel uitgerekend het element, dat, diep ingekapseld en ingeklemd tussen andere noodzakelijke structuren verantwoordelijk is voor de stemming en stemmingswisselingen. Nu wankelde hij als een onwillige acrobaat, als een evenwichtskunstenaar op het slappe koord van de goede stemming; telkens dreigde hij eraf te vallen in de kloof van ontstemming en neerslachtigheid.
Als de broer snauwde, verwondde hij het kwetsbare hart van zijn broer; met zijn vriendelijkheid balsemde, streelde en liefkoosde hij diens ziel.
Hij was de broer die in de schaduw van de oudere broer moest lopen, verwaarloosd door de vader, die zijn broer als favoriet verheerlijkte.
Nu joeg hij op prestaties, eerbewijzen en complimenten als een ongelukkige vlindervanger, die de vlinders niet in zijn net weet te verschalken.
De broers hadden zij aan zij gelopen, zo lang, zo vaak, zo trouw, maar hun gestalten verwijderden zich van elkaar, verder en verder tot in onachterhaalbare verten waarin ze elkaar niet op konden sporen: voorgoed?

broers ziekte verwij ziekte verwijdering

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 189