Alle inzendingen over overig

Eenzijdig opgezegd, verraden en belazerd. Ik sta in de kou en besluit voortaan mijn eigen spoor te trekken, los van anderen, onafhankelijk en solo. Ik verlaat mijn hart: onbewoond verklaard. Ik trek me terug, benader niet meer noch laat me benaderen. Ze zoeken het maar uit, doen maar zonder mij en kunnen de boom in. Een hoge. Ik heb niemand nodig, niemand…

Alle ouders waren uitgenodigd. Het thema van de lezing was nog niet bekend. Bij binnenkomst keek men verbaasd rond, de kinderen waren er ook. Daar was thuis niet over gesproken. Hoewel het eerst leek of de kinderen als groep, de ouders verwelkomden, zochten al gauw de gezinnen elkaar op. Er hing een wonderlijke sfeer. Na enige tijd verscheen iemand…

van oud naar nieuw als de cyclische aard van de ouroboros, een slang die in zijn eigen staart bijt en zijn oude versleten huid achter zich laat. ik wens u allen een oogverblindend 2010…

Terloops lopen gaat als volgt. Ik stap in de auto naar het bos in De Bilt, waar T. in ieder geval gaat hardlopen. Als we zijn gearriveerd stap ik uit de auto en zet ik muziek op mijn hoofd. Ik loop richting de rode wandelroute. Al lopend concentreer ik me op het opzwepende pianomuziekje van Frits Mertens, de tune van ´Boeken´ en het eerste…

Geciteerd worden, dat lijkt mij heel erg, alsof je verder niets meer te zeggen hebt.…

Ja, ja! Het zal u hoogstwaarschijnlijk niets zeggen, maar het zinnetje 'Zaterdagavond, ja, ja!' komt uit de tune van een ooit zeer populair televisieprogramma, gepresenteerd door niemand minder dan Willeke Alberti en haar vader Willy. Ik keek er de hele week naar uit. Niet omdat ik zo'n fan van pa en dochter Alberti was, maar het was "showtime…

Ik sta op de berg en kijk om me heen. Het is prachtig. De toppen rondom zijn bedekt met sneeuw en blinken in de zon, fel af stekend tegen de blauwe lucht. Onder mij ligt een zee van wolken. Ik weet dat daar beneden een wereld is, al lijkt dat onmogelijk. Mijn volk leeft daar. Schijnbaar onwetend van het universum hier boven. Toch gaat ieder van ons…

De berm glijdt af, in de richting van het donkere water. Een buffer tussen twee werelden verbrokkelt en verdwijnt in het kanaal, dat oeverloos voortkabbelt. Het asfalt scheurt, verzakt en dreigt te volgen. De weg beseft de juistheid van zijn naam en geeft gehoor.…

Thuishaven en vangnet. De spin zoekt zijn hoek, in het verborgene creëert hij zijn web. Zijn grote vijand is de mens, met een onstilbare behoefte aan controle. Zelfs de meest verborgen schaduwplekken ontkomen niet aan diens ingrijpen. In één rats gaat daar dan het grootse werk. Opnieuw beginnen is het credo, een spin is een geduldig dier. Ook ik…

Gegroefd, gerimpeld, een leven beproefd, het oude lijf zat pimpelt, krijgt met moeite de schroefdop van de klare, dat was leven, dat was je ware. Vervolgens met een glimlach in slaap vallen, wakker worden is geen optie.…

Met een terloopse beweging tik ik de sliert verdorde bladeren van mijn hordeur. Het volgende moment realiseer ik me dat dit niet logisch is. Verdorde bladeren midden in de zomer. Noch de plaats, in het midden van het gaas. Op het plankier van mijn balkon ligt een slak. Samen met een pluk bladderige schilfers, wat eens zijn beschutting was. Waarschijnlijk…

Het was gisteren weer een ouderwetse saaie Zondag. Als kind had ik al een hekel aan deze 'dag des Heeren'. We mochten niet fietsen, kregen geen ijsjes, zaten 's morgens in de kerk en 's middags in de auto. Onze ouders hielden van rondrijden. Zij lekker voorin, de auto blauw van de rook en er mocht nauwelijks worden gesproken, want Pa volgde de voetbalcommentaren…

De toptien hartenkreten klopt voor geen centimeter.…

Wu hebun un pragtig alfaabet, aleen zein er leturteekuns die op meer dan 1 manier uitgusprookun wordun. Dat is oplosbaar: Gubruik géén C, Q, X en Y. Dan bleivun er 22 letterteekuns oovur. Daarmee kan ju un tusunalfaabet maakun waarmee ieduru letur en leturkombienaatsie 1 klangk voorstelt zoodat er geen tweiful bustaat oovur welku klangk er bei du teekuns…

Ik ben parfumeur, in m’n vakkring Neus genoemd. Heel m’n leven staat in het teken van m’n neus, die verzekerd is voor een miljoen. De wereld bestaat voor mij uit geuren; mens en ding laten moleculen achter die ik oppik met m’n neus. De rechter knikt bevestigend: ‘het is een knaap’. Als U iets hoort wat Uw nieuwsgierigheid prikkelt gaat U kijken…

Ik heb een vaasje, een heel klein vaasje, platvoetend tuut het glazig in rechte lijn in de kast. Soms komt het daar uit, een roos, chrysant of gerbera heeft mijn vaasje dan nodig om uit de verf te komen. Het lijkt wel of mijn vaasje dat weet, een enkele bloem schittert in glas. Ik heb een glaasje, zwarte voet en steel, gedraaid doorzichtig voorzichtig…

De vlammen der haat die enkel gevoed worden door afgunst, jaloezie en nijd, kunnen slechts gedoofd worden door vuur van de liefde dat ontstoken is in hart en ziel.…

Het vriest dat het kraakt. Zo was de winter van 1959. Mijn slaapkamerraam is bedekt met prachtig, witgekleurde ijsbloemen. Het is ongelooflijk dat die uitbundige vormen vanzelf ontstaan als je slaapt. Door het raam kijken is onmogelijk, er is geen enkel plekje dat niet is bedekt met ijs. Ik blaas mijn warme adem tegen een klein stukje glas en krab met…

Onder de toren is het nog lang niet rustig, op het terras is nog een groepje in gesprek, binnen is de muziek allang verstomd. Aan de bar vinden in het staan nog wat gesprekken plaats die om de een of andere reden met grote haast gevoerd moeten worden, alsof er in de morgen geen nieuwe dag meer zal zijn. Buiten wisselen de onderwerpen net zo snel…

“Goedemorgen!”, zegt de man achter de balie in de het benzinestation. Hij kijkt mij indringend aan. Oeps, vergeten. Ik was even in gedachten en probeerde tussen het plastic in mijn portemonnee mijn creditcard te vinden. Ik ken ‘m wel, die ouwe brompot, hoewel ik ‘m maar één keer per maand zie, een paar minuten. We knikken altijd beleefd naar elkaar…

Verveeld stond hij voor zich uitstarend glazen te pouleren. Zoals gewoonlijk was er in de 24uurbar weer eens niets te doen. Dertig verdomd lange jaren werkte hij hier nu. Hij was pas twintig geworden toen hij destijds hier kwam werken. Dat waren nog eens tijden. Zijn vrienden van toen benijdden hem dat hij dagelijks in de buurt kon zijn van zoveel mooie…

's Lands grootste kruidenier blijft op de kleintjes letten. Na de smurfen, de welpies en soortgelijk klein grut pakt de grootgrutter ons nu in met voetbalplaatjes. Eén pakje met vijf van die dingen bij iedere tien euro aan boodschappen. De tijden zijn veranderd, net wat u zegt. In mijn jonge jaren zaten er maar vier plaatjes in zo'n pakje. Bovendien…

Ja hoor, het was gisteren goed raak! Ik was voor de derde keer ijssie aan het kraken, want ja, na enkele weken terug 2 kleine toertochten te hebben gereden, wil je toch graag nog een kans. Het ging zo gaaf! Altijd als ik ijssie kraak hou ik me ergens aan vast voor als het mis mocht gaan. Maar gisteren zou ik voor een buurmeisje van 13 even uitproberen…

Hoe denken de meeste mensen en in welke vorm wordt een gedachte omgezet in een voor anderen waar te nemen actie? Zonder in te willen gaan op de nogal gecompliceerde chemische processen tussen neurotransmitters e.d. van het menselijk brein weet ik uit ervaring, hoe zich het denkproces bij mij voltrekt. Met of zonder gelijktijdige visualisatie “hoor”…

We kregen hem als kado voor ons trouwen, want iedereen wist hoe graag wij een kindje wilden. En God weet dat we geprobeerd hebben er een te krijgen: nadat het niet lukte en de dokter ons eindelijk volledig liet onderzoeken in het ziekenhuis hebben we ons jarenlang van kruidenvrouwtje naar fertiliteitskliniek en vice versa gespoed, zonder resultaat…

De oude man keek over het landschap heen. Hij stond op de hoogste bergtop die er in zijn land was. Zijn gezicht was verweerd. Zijn rimpels waren groeven die welhaast pijn moesten doen. Desondanks lag er een glimlach op zijn gezicht. Hij had een binnenpretje. Omdat hij Het wist. De oude Indiaan had al vaak gebeden tot zijn goden. Hij had de nodige…

Wat dies meer zij. Kijkend naast mijn toetsenbord kom ik geen letter verder, zo schiet het dus niet op! Mijn handen komen gewoon maar niet op gang! Ik zou toch vanaf vandaag aan een nieuwe toekomst beginnen? Ben ik nu al aan het verzaken? En ik had het mezelf nog zó beloofd! Iemand zal het toch moeten doen, en de kaboutertjes vertikken…

Adriaan van Dis zei het ooit treffend. Volgens hem zijn er drie dingen waar Nederlanders over zaniken: het voetbal, het weer en de presentatie van Zomergasten. De eerste twee vallen wat mij betreft af. Vitten op Feyenoord laat ik over aan Frank van Keeren en wauwelen over het weer vind ik meer iets voor de boeren, dus het wordt haarkloven over Bas Heijne…

Ik trek het niet meer. Koop je iets voor vijf euro en betaal je met een tientje, zegt die man in die winkel terwijl hij het wisselgeld teruggeeft: "Met z'n vijven." Hele dag naar de knoppen. Ook opgetekend uit de mond van deze misselijkmakende middenstander: "Alsjeblieft, twee dollar." Woehahahahahahahaha! Een andere favoriet uit zijn gevarieerde…

Hoe zou het toch zijn met Wim Mateman? Ik geef het onmiddellijk toe: er gaan dagen voorbij in mijn leven dat ik mezelf die vraag niet stel. Het is zeer wel mogelijk dat voor de gemiddelde columnlezer hetzelfde geldt. Sterker nog, tien tegen een dat u geen flauw benul (meer) heeft over wie ik het in hemelsnaam heb. Over Wim Mateman dus. Uit de…