Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Terloops lopen

Terloops lopen gaat als volgt.
Ik stap in de auto naar het bos in De Bilt, waar T. in ieder geval gaat hardlopen.

Als we zijn gearriveerd stap ik uit de auto en zet ik muziek op mijn hoofd. Ik loop richting de rode wandelroute.
Al lopend concentreer ik me op het opzwepende pianomuziekje van Frits Mertens, de tune van ´Boeken´ en het eerste nummer op mijn empeedrietje. Ik kijk omhoog naar de bomen.
Als ik er dan toch ben kan ik net zo goed mijn wandeltempo veranderen in een drafje.

En als het meezit kan ik zelfs een tijdje in galop….

De hoofdzaak is dat ik me niet bezig houd met het rennen zelf. Mijn benen gaan aan het werk maar verder wil ik er niets mee te maken hebben. Mijn ademhaling schuurt maar dit wil ik niet weten.
Mijn hart bonkt in mijn keel en ik negeer dit. De muziek leidt me af en sleept me er doorheen.

Inmiddels luister ik naar het lekkere intro van het nummer ´Cornflake girl´ van Tori A.
Het voelt als een extra shotje cafeïne en geeft me vleugels. (niet groter dan die van een miezerig musje maar goed voor een paar minuten extra motivatie).
Als het shotje adrenaline is uitgewerkt, voel ik mijn lichaam weer akelig goed. ´ik wil stoppen!´, schreeuwt het me toe.
Maar dan zet ''Slippery people'' in, het uitzinnige lied van de Talking Heads uit de vorige eeuw. Een jubelend jeugdsentiment overvalt me.
Het lukt me zowaar om weer een paar meters te halen in mijn drafjestempo. En zo ren ik uiteindelijk de route uit.

Terloops lopen dus. Er niet teveel de nadruk op leggen (maar ondertussen).
Zo ben ik vaker bezig om mezelf om de tuin te leiden, om tot iets te komen.
Eerlijk gezegd heb ik hier een dagtaak aan.
Je zult misschien zeggen waarom al die moeite, je wilt het of je wilt het niet, doe het dan niet. Dat heb ik altijd een lastige gevonden. Willen, willen. Ik wil wel maar ik heb er geen zin in. Ik heb zin in een puddingbroodje of sex of een heerlijke kop tomatensoep. Maar zin hebben om naar mijn werk te gaan.
Zin hebben in hardlopen. Zin hebben in stofzuigen. Dat is andere koek.
Ik zie er wel de zin van in. En dat maakt dat ik mezelf voortdurend aanspoor.

Schrijver: Mohair
Inzender: Monique Louis, 6 december 2009


Geplaatst in de categorie: overig

2.0 met 3 stemmen 329



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)