Alle inzendingen over vriendschap

Ik wil graag iets vertellen over, hoe ik mijn beste vriendin heb leren kennen. Ik ben Sara al voorbij en ik heb tot voor kort nog nooit iemand mijn vriendin kunnen noemen. Raar maar waar! Ik begon al op vrij jonge leeftijd motorfiets te rijden. Niet met een vriendje maar helemaal zelfstandig. Na 2 jaar gereden te hebben,werd mijn motorfiets wat zwaarder…

Te laat, net te laat. Hoe is dat nu mogelijk: op het punt gekomen om eindelijk onze volledige naam uit te wisselen. Valt de site uit de lucht. Kwijt, nu ben ik je kwijt mijn Turbo. Heel de nacht ben ik bang geweest voor de waarheid. Je heb mijn brief aan jou niet meer kunnen lezen. Waar al mijn gegevens in stonden beschreven. Eerst was ik bang nadat…

Goh,wat had ik via zeddnet..een leuk contact met jou. Maar helaas zeddnet is uit de lucht en ik wil donders-graag weer contact met jou. Hoe kan ik jou bereiken?? Kent iemand jou??J ouw leeftijd is 51 jaar jong..je hebt blond haar en woont alleen in een hoekhuis in Axel. Jouw user-name op zeddnet was kleurrijk en mijn user-name was figrev. Jij…

Je loopt naast me. Af en toe hoor ik, hoe je schoen de grond raakt. Zacht. Haast onhoorbaar. Je gevoel spreekt, zwijgzaam. Ik hoor het, zonder dat je er woorden aan geeft. De zwaarmoedigheid zwaarder dan je gewend bent. Je stemintonatie, donkerder dan gekend. De stilte die tussen ons is, ervaar ik als een leegte, die roept om opvulling, haast smeekt…

Nathalie en Lisette liepen over het Spaanse strand. ‘’ Laten we volleybal gaan spelen, als echte beachgirls,’’zei Nathalie. Ze haalde een volleybal tevoorschijn. Nathalie sloeg op en Lisette speelde terug, Nathalie gaf een harde tik tegen de bal en Lisette miste. Lisette bukte, pakte de bal en kwam weer overeind toen ze ineens in 2 hemelsblauwe…

‘’Je hebt gewoon wat afleiding nodig!’’ zei Nathalie tegen Lisette. Ze staan buiten in een steegje. Buiten is een lichte schemering. Het regent, waterdruppels kletsen tegen de stoeptegels. ‘’Afleiding!? Hoe kun je dat nou zeggen? Mijn vader is DOOD! Denk je echt dat ik dit zomaar kan vergeten? Dat ik zomaar kan verder leven, zonder er bij na te denken…

Hoe dichtbij je bent dat weet je volgens mij niet. Je zegt dat ik gesloten ben, op slot. Maar het tegenovergestelde is waar. Ik ben open, ontzettend open naar jou. Je kan mijn gezicht lezen en je leest mijn ogen. Net alsof je me al jaren kent. Ik houd afstand. Ik houd me op de achtergrond. Als je ooit twijfelt of je in mijn gedachten bent…

Tom, ik moet je wat vertellen. Kijk, er zit me iets dwars. Ik bewonder je hoor, dat is het punt niet. Ik vind je ergens ongelofelijk knap hoor! Jij bent zo'n echte alleskunner, zo eentje waar je mee op stap kan gaan, nou ja op stap? Kijk, en daar beginnen nu de problemen. Bij elke stap zit je me te vertellen wat ik moet doen Tom! En om de paar minuten…

Ik kwam mank aanlopen, zag je met je hoofd op je armen liggen, in het restaurant van het ziekenhuis, op tafel. Ik had toen al moeten voelen, welke wending deze ontmoeting zou nemen, maar voelen begint steeds meer van mij te vervreemden. Of ik van gevoel. Er ligt in ieder geval een waas van methadon tussen mij en alles daarbuiten. Een soort vertrouwde…

We rennen weg. Jij en ik – samen. Er is geen noodzaak – geen onzekerheden of angsten die ons dwingen te gaan. We rennen weg omdat we willen. We lopen door straten, over duistere enge wegen, en doorkruisen grote, onbekende pleinen en wanneer we moe zijn, rusten we uit op plekken waar het geluk ons blijft achtervolgen. We vermommen ons – want misschien…

Elke maand kwamen ze bij elkaar op theevisite. Om de beurt, 4 totaal verschillende vrouwen. Door een spontane uitnodiging van één van hen was dit een gewoonte geworden. Wie dat als eerste deed, dat waren ze al weer vergeten, maar ze konden er eigenlijk al niet meer buiten. De middagen waren elke keer anders, soms vol gekkigheid, omdat één van hen…

Door jou kan ik weer lachen en denken en huilen en dromen. Met jou praat ik over wat mij bezighoudt. Voor jou voel ik anders dan is toegestaan. Toegestaan in deze wereld. In deze wereld waar het draait om logica. Waar jij je houdt aan logica en waar ik me conformeer aan logica. Begrijp me niet verkeerd. Ik ben dankbaar dat ik je heb leren kennen…

Hoe hoog zijn onze luchtkastelen, in der loop der jaren, zwoegend opgebouwd? Ik schijn het dak maar niet te bereiken. Ik wist niet dat jouw wereld een deur had, tot je me de sleutel gaf. Huissleutelpassie, wat heb je een mooi woord geschonken, ik koester je gesproken gevoel, als 't ware zelf gevoeld. Het slot geolied, het prikkeldraad geslepen. Niet…

Het was donker op de ziekenboeg. De kamer blauw van de zware shag, ik kon het bier van mijn buurman ruiken. In de badkamer stond een vuilniszak te stinken, de buurman van een verderop laat een onbeschofte boer. Als de bel gaat sloft hij, met een gebroken voet, naar de deur. Ik hoor jouw stem. En een rust komt over me. Nu mocht ik uitrusten. Hoefte…

Zij die alreeds handenwrijvend hebben uitgekeken naar het moment dat ze de door hen zelfbedachte necrologie van ondergetekende konden gaan rondbazuinen, komen weer bedrogen uit. Hun moment is niet gekomen, de grafredes kunnen de prullenbak in. Deze van elke vorm van intellecten gespeende zielige troep halfanalfabeten druipt nu de wonden likkend af…

De oude Nita verkoopt al jaren de daklozenkrant. Elke dag, weer of geen weer staat ze bij Albert Heijn. Ons vriendinnetje Maria koopt de krant. Vaak, té vaak. Ze geeft de straatkrant aan vrienden en collega’s. Het is voor een goed doel, zegt ze. Men lacht spottend om Maria. “Laat je niet in met die zwervers”, smalen ze. “Ze zijn allemaal aan de…

Als ik ze in de verte aan zie komen valt het me op dat ze hun benen op dezelfde manier neerzetten. De voeten naar buiten, knieën naar binnen. Grappig! Ik zwaai. De vrouw tilt even haar hand op. Hm, niet echt enthousiast, dan maar geen praatje. Ik wandel mijn dagelijkse rondje. Dat doen de vrouw en haar wandelvriend ook maar dan omgekeerd aan de…

Vanmiddag besefte ik dat ik gelukkig ben. Niet voor de eerste keer, maar het gebeurt wel steeds vaker. Hoe dat komt? Ik woon natuurlijk wel fijn en ik ben trots op mijn eigen inbreng in mijn leefomgeving. Misschien ook omdat ik tevreden ben met mezelf of dat ik steeds meer zelfkennis begin te krijgen. Of zou ik moeten zeggen dat ik milder jegens…

‘Hollanders zijn rijk’ zoveel weet hij me wel te vertellen. Ik ontken, maar als ik naar de sloeberige armoede op de camping om me heen kijk moet ik eigenlijk bekennen. Gelokt door het plaatje van caravans en tenten aan een mooi water ben ik hier terechtgekomen. Een bloedhete fietsdag afsluiten met een duik in zo’n meer.. Dat leek me wel wat. Maar…

Natuurlijk heb ik vrienden! Vrienden waar ik mee kan lachen, vrienden op het werk, vrienden waar ik eens gezellig mee op stap ga, vrienden waar ik af en toe eens een bakkie koffie ga drinken, vrienden waarmee ik het over de kinderen heb en dan heb ik nog vrienden waarmee ik het over van alles heb, behalve over de kinderen. Vrienden zat dus. Of niet…

Ik vraag me wel eens af hoe het komt dat veel mensen in hun kontakten uiteindelijk storing krijgen. Elkaar niet begrijpen of niet willen begrijpen. Zoeken naar je gelijk. Ik kan hierin niet verder komen dan het verschil in niveau. Niet dat de één meer of minder dan de ander is. Maar ik heb het hier over de levenservaring. Want maakt niet de ene mens…

De droom week 30 Wat was ze moe. Dagenlang was ze te laat naar bed gegaan en moest dan eigenlijk veel te vroeg weer uit bed. Nog helemaal niet uitgerust voor al die dingen die overdag gedaan moesten worden. Ja, nu was het nog maar middag. Weet je wat, ze ging heel even liggen, heel even maar, en dan zou ze daarna de laatste klusjes wel afmaken…

Hoe Aardig het was `Jansje! daar wordt geklopt,' riep een vrouwelijke stem. `Ik hoor het wel, juffrouw!' riep Jansje. Het was evenwel meer dan waarschijnlijk dat Jansje er niets van gehoord had; nademaal zij allerijselijkst veel pleizier had met de tuinknecht, die haar met water gooide. Mijnheer Bruis had juist lang genoeg bij de vuilnishoop…

Hoe Warm het was en hoe Ver Het was een brandendhete vrijdagachtermiddag in zekere Hollandse stad: zo heet en zo brandend, dat de mossen op het dak gaapten, `t welk, op gezag der Hollandse manier van spreken, de grootste hitte is, die men zich voor kan stellen. De zon scheen vinnig in de straten en glinsterde op de van droogte poeierig geworden…

Ik doe mijn ogen dicht en balanceer op het randje. Ik voel mijn tenen van de grond af gaan en mijn hiel drukt op de grond. Een gevoel van angst komt in mij op en zo val ik naar achteren. Ik val op een lege donkere grond die alleen bedekt is met een laag stof. Het stof waait naast mij op en vormt een wolk om mijn gezicht. Ik staar naar boven, naar…

Er was eens een klein jongentje dat Thomas heette. Hij woonde bij zijn vader, zijn moeder was al jong gestorven. Maar nu was ook zijn vader de molenaar nog ziek geworden. Zijn vader dacht “Wat moet er van mijn jongen worden als ik er straks niet meer ben? Hij zal honger lijden en eenzaam zijn, ik moet hulp vragen”. Hij bad de goede god om wijsheid.…

Mooi kan het leven zijn, mooi als je er voor open staat. Mensen die je tegenkomt, mensen die je uitnodigt. Net de laatste gast vertrokken. Ik heb echt genoten van dit weekend. Zo leuk ! en dat terwijl we elkaar nauwelijks kenden. Met zijn vieren waren we elkaar tegengekomen op onze gezamenlijke reis naar Ierland. Vrouwen van diverse leeftijden…

Een nieuwe dag en een nieuw plan. Wat zal ik vandaag gaan doen. Ik kreeg een goed idee. Ik belde mijn vriendin op om haar uit te nodigen voor een bingomiddag. Die werd eens per jaar gehouden tegenover mijn woning in het sportcomplex. Eigenlijk ben ik daar niet zo een voorstander van, maar als we met zijn twee zouden gaan was het vast en zeker wel…

Het ezeltje Bileam zwierf door het ruige gebergte. Hij had een zware last van takken op zijn rug. Hij was verdwaald en miste zijn oude vrouwtje dat voor hem zorgde. Bij haar stond hij altijd onder een afdakje tegen de regen, waar hij niet tegen kon. Maar tijdens de lange rit in de storm was hij haar kwijtgeraakt. Nu liep hij al een half jaar door het…

Half vijf 's nachts gaat de bel. O nee hè? Want ik weet wie het is. Het is de vriend die ik vriend noem, maar ik weet beter. Althans: ik hoor dat te doen. Maar ik wil zo graag een vriendje, net als iedere vriendin van mij. Toch zijn er leukere venten, maar die schijnen voor anderen. Deze vent rommelt naar mijn zolder, trapt het licht uit en vat mij…