Alle inzendingen over Hulpeloos gevoel

Laat ik nou nooit tijdens het werken met mijn computer erbij hebben stilgestaan dat er ooit een moment zou kunnen komen dat dit digitale hulpmiddel opeens zijn werk niet meer zou doen. Zo gebeurde dit dan toch enkele dagen geleden. – Het verschijnsel dat ik nu aantip is één van de uitingen van...

Het is net alsof de duvel ermee speelt, maar de laatste tijd schijnt het alsof ik van welke inspiratie dan ook blijf verstoken. Komt er dan opeens en eindelijk iets uit het niets spontaan in me op, dan heb ik de gewoonte om er eerst nog dagen in gedachten mee bezig te zijn. Als ik dan eindelijk het...

Wie verkreukeld op de wereld komt, moet in zijn latere leven leren strijken.

Je krijgt een heel sterk bewustzijn als je je eigen hulpeloosheid herkent, toegeeft en erkent dat je niet zonder Hem kan.

...voor een onschuldig meisje, die zozeer een beeld van menselijke kwetsbaarheid en hulpeloosheid oproept.....

...aanwezigheid? Ik werd bang, heel bang. Het gevoel van verbazing veranderde in angst. Angst voor het onbekende. Wat is er gebeurd, waar ben ik. Ik kon niet meer terug. Verloren..eenzaam..maar m’n geest zei “niet alleen…”. Even dacht ik God? Maar dat kan niet, die was geschapen door...

...je hart om de ongehoorde roep van de ouderdom, om jouw vader en moeder, eens zo krachtig en vitaal, nu hulpeloos en als kinderen met vragende ogen en handen....

...om de "ongehoorde" roep van de ouderdom, om jouw vader en moeder, eens zo krachtig en vitaal, nu hulpeloos en als kinderen met vragende ogen en handen.....

Enige tijd geleden heb ik, als onderbouwing en tevens ter verduidelijking van een functioneel element in mijn verhaal, beschreven hoe zich het denkproces in mijn hersenen voltrekt. Ik hoor in mijzelf bij alles wat ik denk gesproken woorden, door een mij vertrouwde maar nochtans unieke stem, die in...

Achter iedere gedachte schuilt een gevoel.

...te horen zijn. Want zoals Salvador zelf terecht opmerkt: muziek is gevoel.

...blijft gaan, niettemin wens ik je het allerbeste, ook al ken je het niet gevoel van onheil.

Bij degene die merkt dat de euforie tijdens de begeerte na vervulling in menig geval al snel in een gevoel van gezapige vanzelfsprekendheid verandert, zou periodieke onthouding wonderen kunnen doen.

...niet hoor. Dat is wat ik bedoel! Ik koers, denk ik, maar op het gezonde gevoel.

...zijn die hun eerlijke, ongemanipuleerde medegevoel niet zijn kwijtgeraakt. En die hun kinderen leren dat het goed is om verdrietig te zijn over en met eerbied stil te staan bij het verlies van kostbare mensenlevens. Omdat die deel uitmaken van de collectieve wil om dit hele veelkleurige...

Ik crash op de kortsluiting tussen de vele lijnen, die verstrengeld liggen rond de omhelzing van het non-verbale, waarbij de naaktheid van het lichaam, in maanlicht, op het rimpelend vijveroppervlak weerkaatst en zilverig doorschijnend wordt. "Je me sens nue comme un verre vide...!"

...kunnen zeggen. Zoals lucht bestaat bijvoorbeeld. Gevoelens zijn een samensmelting van gedachten en de reacties van het lichaam, ontstaan door een bepaalde situatie. Een smeltkroes van het hier en nu, wat tot leven komt in het lijf en langer heden blijft. Wat ik heel mooi vind is het onder...

...en hoeveel vaker was dit gebaar, deze geste nodig geweest! Het afscheid kwam onverwacht, plotseling. Woordeloos was je, en sprakeloos, verstomd, hulpeloos en machteloos..... Ik bekijk je foto in het oude album. De diepe verbittering spreekt uit je ogen, uit je verkrampte mond en uit...

...kale bomen, die als in een noodkreet, als in een hulpeloos gebed hun takken ten hemel heffen, vertoont zich de skyline van mijn zo dierbare geboortestad die eveneens haar stem wil laten horen in het grote koor van de mensheid; die ook de pretentie van metropool hoog wil houden. De morgen is...

...hoop of toekomst, losgelaten door hun hulpverleners en veroordeeld tot elkaar. Een volwassen man van achtenvijftig jaar ligt hele dagen op de bank en kijkt mij hulpeloos, hulpbehoevend en vol wanhoop als een zombie in de ogen. De sigaret is nog zijn enige en ultieme troost. Hoe ver zijn nog...

...die is en dat ik gerechtvaardigd ben in mijn gevoel van ongenoegen? Kijk, zulke momenten zijn krachtig voer. Hier kun je wat mee. De plek om te gaan sleutelen ligt namelijk niet daar in de buitenwereld, waar mijn invloed nihil of gering is. Die buitenwereld (ik ben nog aan het grasduinen)...

...waarop mijn vader mij in zijn armen koestert. Hulpeloos en uiterst kwetsbaar lig ik op de foto tegen het brede veilige baken van zijn borst. Hem was een dochter geschonken; de dochter, de baby die zes weken te vroeg deze wereld had betreden; het levenslicht had aanschouwd en die in de couveuse...

...bijten en hem dan terug leggen!” Nu zij het gevoel had terug op aarde te zijn steeg met haar zelfvertrouwen ook haar verontwaardiging. De winkelbediende liep rood aan, hij had er geen flauw benul van hoe hij zich uit deze situatie moest redden. Het mens spoort niet, dacht hij, dadelijk doet...

...op het bed. Je was in de war. Ze namen je mee. Hulpeloos keek je me aan, sprakeloos, woordeloos, verbijsterd. De taal, steeds je metgezel, stond niet meer tot je beschikking. Je wilde nooit uit je huisje, aan hun handen overgeleverd worden. Ik moest je afgeven, voor altijd afgeven aan hen,...

...liefde was en waar ze mocht spelen met andere kinderen. Haar lichaam voelde nu pijnlijk en loodzwaar aan, maar dat gevoel zal wel snel verdwijnen in zo'n mooie omgeving, dacht ze. Wordt vervolgd

...reden was tot bezorgdheid. Mijn gedachtegang en gevoelswereld draaiden toen al om het besef dat ik verantwoordelijk was voor het 'geluk' dan wel 'ongeluk' van mijzelf en alles dat daarbuiten viel. Of het voor de lezer geloofwaardig is of niet, ik bracht werkelijk een deel mijn babytijd door...

...die variëren van: onmacht, woede, tot een groot gevoel van hulpeloosheid want, wat begin je tegen slechts één persoon die blijkbaar in staat is om een grootmacht aan mensen in te zetten met slechts één doel, zoveel mogelijk slachtoffers maken? Ik heb geen oorlog meegemaakt, zou niet weten hoe...

...vogel aan met een verlamde poot die me hulpeloos en hulpbehoevend in de ogen staarde en het was alsof daarmee heel het menselijk tekort, heel de ontzagwekkende gebrekkigheid en treurnis van deze wereld, heel het gigantische gemis van de werkelijke liefde, van de werkelijke opperste...

...vogel aan met een verlamde poot die me hulpeloos en hulpbehoevend in de ogen staarde en het was alsof daarmee heel het menselijk tekort, heel de ontzagwekkende gebrekkigheid en treurnis van deze wereld, heel het gigantische gemis van de werkelijke liefde, van de werkelijke opperste...

...hem. Ze wil in zijn armen zijn, zijn warmte voelen. Dat heerlijke fantastische gevoel... NU