Alle inzendingen over aanrecht

De vrouw des huizes trof mij als muis aan op de aanrecht, waar ik lekker zat te smullen van een appelgebakje. Dat lieve mens schrok vreselijk en begon te gillen. Normaal zou een gewone muis wegrennen, maar ik niet en bleef gewoon van de appelpunt eten, ik moest zelfs lachen, want in mijn vorig leven was mijn moeder ook bang voor muizen.…

Na een paar keer met mijn hoofd te hebben geschud zie ik het pas: er staat een paar schoenen op mijn aanrecht. Mijn dochter die ook haar bed is uitgekropen ziet mijn blik en vraagt wat er aan de hand is. ‘Er staat een paar schoenen op de aanrecht’, wijs ik. ‘Ja’, zegt ze, ‘die zijn van mij’. ‘Dat was me opgevallen’, antwoord ik.…

Na de koffie met gebak tijdens de verjaardag wordt de boel afgeruimd, wat naar de vaatwasser kan, verdwijnt erin en wat met de hand dient te worden gedaan, krijgt een sopje in het aanrecht of is het DE aanrecht? Ik hou het op HET aanrecht, wel zo gemakkelijk.…

Hij leunt tegen het aanrecht. Ze kijkt naar hem. Hij zegt niks. Ze pakt yoghurt uit de koelkast. Hij vraagt of het druk was. Ze zegt dat het meeviel. Ze brengt een volle lepel yoghurt naar haar mond. Hij kijkt naar haar hand. Ze heeft haar ring om. Zij kijkt terug, heel even.…

Het blauwe aanrecht noemden wij dat. Dat was heel bijzonder en modern. Er zaten twee grote kleppen in die je naar boven kon klappen. Rechts stond dan de broodsnijmachine en links de mixer. Naast dit blauwe aanrecht stond een grote ijskast, die op gas werkte. Boven het blauwe aanrecht zat een doorgeefkastje.…

Tot aan zijn witte schouders en interlock te zien waren was niets anders duidelijk zichtbaar zodat bijvoorbeeld een vloer tussen dorpel en aanrecht leek te ontbreken. In de stilte van de schemer bewoog een gestalte zich naar de man toe als een vierkante schaduw. Ook zijn vrouw stond nu voor het aanrecht met haar rug naar mij gekeerd.…

Ik tuurde naar de grond en liet mijn blik over het aanrecht dwalen tot hij bleef hangen boven de diepe, zwarte gootsteen. Een kleine bruingrijze huismuis en ik keken elkaar geschrokken aan. ´Wat nu´ vroeg ik me af. Wat een mooi diertje ging het door me heen. Opeens sprong hij op het aanrecht, de circusartiest. Om uit zo’n diepte te kunnen komen!…

Personeel bracht alles tot op het aanrecht, we hoefden het alleen maar op te bergen! Dus ik ga gisteren braaf aan de ipad, mijn lijstje invullen, tik meteen aan hoe laat ik het wil hebben, reken meteen af en krijg een berichtje dat de bestelling binnen is: dat is weer een winnaar!…

Jeugdzorg kan het niet meer aan, kinderen snoepen, vreten en zuipen steeds jonger. Hangjongeren wegjagen met hoge bliep... de kranten staan dagelijks vol van dit soort symptomen. Symptomen van gezinnen waar moeders en vaders beiden werken. Waar ze beiden uit de file moeten bellen dat Jantje en Pietje maar een pizza moeten bakken. Waar Opa's en Oma…

Zoals bij vele oudere mensen krimpt ook zij steeds een beetje, waardoor het aanrecht steeds iets hoger komt te staan. En ja hoor het moest een keer gebeuren. Ze had voor ons beiden een kopje koffie neergezet en ook een beetje in het schoteltje en liep terug naar het aanrecht om het melkkannetje en het suikerpotje op te halen.…

Is dat misschien het aanrecht opruimen? Eén krant wegdoen? Zelfs die stap kan al te groot zijn. In dat geval kunt u zich ook eerst voorstellen dat u gaat opruimen. Hoe voelt het? Ruik de geur van zeepsop in een schoongemaakte keuken, zie de ruimte op het aanrecht, zie hoe de ramen blinken. Ruik desnoods de geur van pasgebakken brood.…

Nou weet iedereen dat een zogenaamde vaatdoek, je weet wel, dat ding dat vormeloze vochtige geval op het aanrecht door Jan en alleman gebruikt wordt, moet je mee oppassen ook nog want soms ligt daar dan ineens geen geel, of roze doekje, neen, het is bruin, alsof er schoenen mee gepoetst zijn.…

Na drie pogingen viel de sleutel eindelijk van het aanrecht, maar te ver weg om erbij te kunnen. Zijn lach schalde door de keuken. Hij deed de deur voor me open. “Oh ja, en ik heb in de tuin geplast.” “Dat meen je niet. Waar?” “Maar het stinkt niet.” “Ah nee, het heeft al weken niet geregend.” Ik stond klaar met mijn gieter.…

Het was, juridisch gezien, in de juiste vorm gegoten, zo beweerde ze altijd met trots, terwijl zij slechts een "huishoudelijke carrière" gemaakt had, dit op de half-afgemaakte Mulo-opleiding nooit geleerd had en terwijl, om het met een cliché te zeggen "haar enige recht altijd het aanrecht geweest was" "De damessecretaire", zo stond daar zwart op wit…

" me wel min of meer met mij merkwaardig aandoende blikken zaten op te nemen als was ik een "Fremdkörper" te midden van hen, een uitzondering of rariteit die wel zeer moeilijk in hun kring zou kunnen worden opgenomen, waar hun voorbije levens zich, in tegenstelling tot dat van mij, afgespeeld hadden tussen de stofzuiger en de wasmachine, aan het aanrecht…

De keuze is snel gemaakt: crèmekleurige tegels voor de badkamer, een gespikkeld motief voor het aanrecht. In de kale, klinische "modelwoning", sinds kort ingericht in onze straat, wordt mij de toekomstige metamorfose van mijn ouderwetse en zo dierbare woning voorgespiegeld.…

In de keuken op het aanrecht liggen tientallen snippertjes. Ik gooi ze in de afvalbak. Zoon, 6, zit voor het tv-scherm. ‘Zet eens op stil’, zeg ik plotseling op commandotoon. 'Kggg kgggg'. 'We hebben een muis!', roep ik uit. 'Dat zei papa toch al.' Ik koop twee muizenvallen en kijk er lang naar. 'Weet jij hoe dit werkt, papa?…

Hij sluipt naar de haard, sist naar het aanrecht. Zijn pluizige klauw krast in de eiken tafel. De vork van zijn tong prikt een kruimel weg. Ik weet nog van niets, sta in de keuken, kluts een ei in een kom, giet de gele pap in de pan. De gasvlam likt aan de randen. Dan tikt hij, schijnbaar gemoedelijk, op mijn schouder.…

Terwijl ik mij omdraaide echter riep de vrouw bij de aanrecht ‘Nee vader is stokdoof. Jongens, hoor je die meneer. Vader opzij, meneer wacht even.’ Maar ik was al weg. Waar vind je zulke wrijving nog? Of je moet zelf zo’n dove kwartel in je familie hebben. Dat is dus geen wrijving met vreemden.…

Hij schilt de aardappels, het vlees doe ik, jawel en maak het potje even open...nou dat openen was nog niet zo'n punt, het aanrecht stond blank. Wat zit er veel vocht in dat potje, zeg ik nog.…

Niet alle koekjes liggen op het aanrecht, ze heeft er ook een aantal op de eetkamertafel neergelegd. Ze loopt nietsvermoedend met de spuitzak de kamer in en er druppelt een spoor van chocola met haar mee. En weer terug naar de keuken. ‘Moon, kijk eens naar de grond’, zegt T.…

In die tijd normaal misschien maar ik hoorde tot mijn verbijstering dat zelfs de pauze " tussen de middag" moest worden benut om bijvoorbeeld het aanrecht toen nog een granieten geschrobd moest worden.…

Ze vonden haar lijkbleek met omhoog staande haren, leunend tegen het aanrecht aan en niet wetend wat haar zojuist overkwam. Beide handen omklemden de rand van het aanrecht zodat de vingerkootjes wit zagen. “Wat is er gebeurd, vroeg Eva. Ik weet het niet, maar het schijnt me toe, dat dit huis vervloekt is. Hier is altijd weer iets aan de hand.”…

Ze veroverden mijn aanrecht. Hoe ze op dat hoge aanrecht klommen mag Joost weten maar ze blijken in alles sluw en behendig te wezen, dus ook in het klimmen via een stoelpoot. Eng zijn ze .Ze hebben een sinister uiterlijk. Ze gaan rits en rats van Noord naar Zuid en draaien met even groot gemak hun lange staart naar de andere windrichting.…

Afijn, de bak ging leeg, ik doe het aanrecht nog even af, besluit naar de kleinste kamer te moeten en dan, dan moet ie toch loslaten! Want toen moest ( net op tijd overigens) die broek wel naar beneden! Maar ach, waar vind je tegenwoordig nog een vent, die je broek ophoudt? De meesten willen je er toch juist uithebben?…

Het was, juridisch gezien, in de juiste vorm gegoten, zo beweerde ze altijd met trots, en dat, terwijl zij slechts een "huishoudelijke carrière" gemaakt had en dit op de half-afgemaakte Mulo-opleiding nooit geleerd had en terwijl, om het met een cliché te zeggen, "haar enige recht altijd het aanrecht geweest was".…

Zwijgend loopt hij naar het aanrecht, draait de kraan open en steekt zijn handen in het water. In de gootsteen schuimt een donker spoortje naar het putje. De spieren in zijn schouders trillen. ‘Het was een ongeluk’, zegt ze. Hij blijft met zijn rug naar haar toe staan, draait de kraan dicht. Langzaam draait hij zich om. Zijn ogen zijn nat.…

Het scheiden van verpakkingen, schillen en andere minder eetbare onderdelen van voedsel zoals ik dat in een winkel aantref, en het gebruik daarbij van messen, scharen, vorken, zorgt voor allerlei dingen op het aanrecht die daar niet zijn in de etalage van een keukenwinkel.…

Ze pakt het volle pak met kattenbrokjes en als een stel acrobaten springen de katten via de keukenstoel het aanrecht op. ‘Zo kleine tijgertjes van me, zou ik jullie bijna weer vergeten door de consternatie van de afgelopen dagen.’ Ze doet de brokjes in de bakjes die nog op het aanrecht staan.…

Hij krabt mijn kleren niet meer stuk en ik kan de kaas even op het aanrecht laten liggen, het raam open laten staan. Geen bezorgdheid meer als hij te lang weg blijft, wanneer de vogeltjes de bladeren aan de bomen zingen en dood voor mijn voeten worden gelegd, nu hún leventje net zou beginnen. Stoute Boez!…