DOUWE EGBERT PUNTEN

Vroeger spaarde m’n moeder de Douwe Egbert punten die je moest uitknippen van de omslag om de koffiepakken. Echt een klusje voor ons kinderen. Het hoofddoel was het hele ‘boerenbont’ servies bij elkaar te sparen. Het is haar gelukt want in een groot gezin is de omzet wat koffie betreft groot.
Het complete servies werd opgeborgen in een kast die in de voorkamer stond, waar wij normaal gesproken niet mochten komen. Het werd dus niet gebruikt want in een groot gezin wilde ook wel eens per ongeluk of uit baldadigheid (als de ene puber de ander met een welgemikte worp van een kopje van z’n gelijk wilde overtuigen) een kopje sneuvelen. Wat weer vele weken punten sparen tot gevolg zou hebben.

Gistermorgen even bij de buurvrouw van 85 langs geweest om een kopje koffie te drinken. In tegenstelling tot mijn moeder gebruikt zij haar boerenbont servies wel. Ze was er trots op en wilde het een ander ook graag tonen. Niks mis mee, maar de buurvrouw wordt een dagje ouder en begint een beetje te trillen. Zoals bij vele oudere mensen krimpt ook zij steeds een beetje, waardoor het aanrecht steeds iets hoger komt te staan.
En ja hoor het moest een keer gebeuren. Ze had voor ons beiden een kopje koffie neergezet en ook een beetje in het schoteltje en liep terug naar het aanrecht om het melkkannetje en het suikerpotje op te halen. Voorzag ons beiden van suiker en melk en onderwijl ze dit weer terug wou zetten op het aanrecht en mij ondertussen van alles vroeg, lette ze niet goed op en stootte met het dienblad tegen de verhoogde aanrechtrand. En ja hoor alles viel op de vloer en was natuurlijk onherstelbaar kapot.
De buurvrouw foeterde alles bij elkaar, zo kende ik haar niet. Het was nog net geen vloeken en na een paar tellen barstte ze in snikken uit – hier heb ik nou jarenlang voor gespaard. Kan ik weer opnieuw beginnen om het weer compleet te krijgen. En voor mijn dood lukt me dat vast niet meer.
Wat is hier het probleem dacht ik, ook al krijgt ze het wel op tijd weer compleet, wat dan nog.

De meeste punten waren trouwens gespaard door mijn vrouw die haar wens hielp mee te vervullen, want ja dat gun je zo’n oud vrouwtje.
Zij kwam immers met een pak koffie in de drie week niet snel aan de benodigde punten. Mijn vrouw werd destijds eigenlijk een beetje plaatsvervangend fanatiek. En vroeg zelfs familieleden die de punten niet spaarden om ze toch te bewaren voor de buurvrouw.
Dus zei ik tegen de buurvrouw: ‘Als ik u was zou ik dit voorval maar niet aan haar vertellen. Ze zal er niet blij mee zijn.’
‘O wat erg’, zei ze, en volgens mij is het servies uit hun collectie gehaald.’ En ze huilde opnieuw.
‘Huil maar niet buurvrouw, soms kom je iets wat je wenst zo maar op je pad tegen,’ zei ik hoopvol en tegen beter weten in.

Gisteren ben ik voor het eerst in de kringloopwinkel in een naburige dorp geweest en geloof het of niet, daar stond in een vitrinekast een geheel boerenbont servies uitgestald. Tot mij verbazing was alles compleet, de onderdelen los te kopen en nog spotgoedkoop ook.
Het zal onderhand wel uit de mode zijn.

En ja hoor, ook stond er een suikerpotje en melkkannetje.
Natuurlijk heb ik ze gekocht en haar gegeven. ‘Kijk buurvrouw, mijn tante had ze dubbel en toen heb ik aan u gedacht.’
‘O, bedankt jongen, nu heb ik alles weer compleet. Wil je jouw tante hartelijk bedanken en een dikke smok van mij geven.’
Ik beloofde het te zullen doen.
Een gelukkig mens te zien, doet je zelf ook een beetje gelukkig zijn – althans in dit geval.

douwe egbert boerenbont servies punten

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 70