Alle inzendingen over bevreemdend

De dag ving aan met werkelijk een plomp gevoel. Ik lag niet in mijn bed maar zat relaxed gevouwen in de zwarte modder. Waar ik subiet uit trachtte te komen. Dat had nog heel wat voeten in die baggert. Ik zat er in vastgezogen. Maar ik voelde ongekende kracht in mijn onderlijf. Eenmaal los kroop ik poedelnaakt rond. Diep onder water naar het mij voorkwam…

Daarmee is de ziekte benoemd, is het etiket op het voorhoofd gedrukt, schijnt het voorheen onverklaarbare een verklaring en duiding te hebben gekregen en daarmee schijnen bevreemdende verschijnselen op enigszins geruststellende wijze te zijn ondergebracht in een "categorie van het denken".…

Met bevreemde blik word ik bekeken....ehhhhhh, waarom niet dan? Dat antwoord zegt al voldoende dus beperk ik me tot: we zijn niet meer in staat om met vakantie te gaan...zijn al vijf jaar niet weggeweest! Wat? Zijn jullie al vijf jaar niet met vakantie geweest?…

Maar wellicht stonden mijn antennes voor het oppikken van gevoelens in de samenleving niet goed afgesteld dus ging ik op zoek naar de exacte vraagstelling achter deze, voor mij, bevreemdende uitslag. Ik heb het gevonden en wil u het niet onthouden.…

Mijn omgeving kijkt me bevreemd aan als ik iets zeg, de woorden die ze hoort zijn andere woorden dan die ik wil zeggen. Ik houd mijn mond maar even dicht. Gisteravond voelde ik het eigenlijk al aankomen. Te moe na een relatief rustige dag. Mijn trouwring, die ik normaal met trots draag knelde vanwege de dikkere vingers.…

De bevreemding die Debussy's Strijkkwartet in die eerste dagen oproept is wel verklaarbaar. De sonatevorm, dat klassieke vormplan dat als een dogma ruim een eeuw was gehanteerd, heeft in Debussy's Strijkkwartet zijn klinkende uiterlijkheid verloren. Niet meer met elkaar contrasterende thema's voeren de boventoon.…

Maar meer nog bevreemdde het mij, dat geen één bij een andere paste. Zeer merkwaardig. Nu had ik wel goede hoop dat het een volgende keer in orde zou komen, maar helaas nee… ze waren alleen en bleven alleen, de anderen waren spoorloos verdwenen. Ach heel soms vind ik ze terug.…

Dit bevreemdde mij. Baanbrekend werk zou je toch veronderstellen. Een interessante en actuele kluif voor de pers en klimaatspecialisten. Blijkbaar niet. Zou het "doodgezwegen" worden omdat het niet past in de denkbeelden van redacteuren, weermannen en politici? Er wordt nogal wat geld rondgepompt in het klimaatcircus.…

Bevreemd keek ik naar al die apparatuur die om mij heen stond. Ik probeerde te draaien. Net op dat moment ging er een fel lampje knipperen. Verzwakt staarde ik naar een arts en twee verpleegkundigen die mij kwamen begroeten. Ik lachte wat bevreemd en begon gelijk mijn ervaring te vertellen.…

Toch bevreemdde het hem bij de heersers daat ze hem steeds aanspraken als 'smerige worm' en zijn teckel van alle eerbied voorzagen. Door een loslippige bediende, die altijd in was voor een praatje, werd hij op de hoogte gesteld over de oorsprongen omtrent dit gebruik.…

Het lijdt geen twijfel dat de extreme bevreemding dan wel de hysterische lachbuien van passanten getuigden van het door mij met trefzekere intuïtie voorspelde "opzienbarende" effect van haar schoonheidsbehandeling.....…

Ik vermeed het verder haar nog aan te kijken omdat ik vermoedde dat ik bevreemding en verwondering opwekte bij het gehele gezelschap op een manier waarvan ik me niet bewust kon zijn.…

De dames en heren collega's zijn aangeschoven en zij kennen precies de verschillende soorten drank, de bieren en wijnen waarover ik geheel onwetend ben en het wekt bevreemding, dat ik, bij deze temperatuur, een beker warme chocolademelk bestel.…

Bevreemdend stil, gedemd geruis. Alle daken, schoorstenen, auto’s en andere voorwerpen in het stilleven van de morgen, hadden hun witte bruidsjurk aan. Alsof de wereld had besloten vandaag één groot boterbriefje te ondertekenen. Algauw werd ze terug gezogen in de werkelijkheid van de dag.…

Ik schrik wakker als er daadwerkelijk iemand instapt die mij wat bevreemd aanstaart. In verwarring mompel ik een groet en stap ik uit de auto en daarmee uit het verleden. Ik slenter verder over de beurs, als was ik op zoek naar mijn vader en met hem naar de grote grijze wolf.…

Waarop ik hem bevreemd aankeek. 'Sorry Mevrouw, U bedoelde toch theezeefjes, mag ik aannemen?' 'Natuurlijk, zeeteefjes..och, ja, uhm,'ik sloeg mijn hand voor mijn mond en liep rood aan..ik was nog maar 18 en schaamde me dood! Er was gelukkig verder niemand in de winkel en ik begon te janken, stotteren en van alles.…

Het heeft mij altijd bevreemd dat een regering (elke regering blijkbaar) de macht heeft om feiten, foto's, documenten, verslagen, onderzoeken, rapporten, gegevens van allerlei zaken, tot STAATSGEHEIM te verklaren.…

Het zag er fleurig uit maar bevreemdde mij wel iets. In de envelop, u raadt het al, zaten de vuursteentjes. De postzegels bleken oude zegels te zijn uit de jaren tachtig van de vorige eeuw. De waarde per zegel is 1,9 Zweedse kroon hetgeen overeenkomt met zo´n 15 eurocent. 8 X 15 = 1,2 euro.…

Het was een bevreemdend contact voor Bjarne geworden. Hij werd er niet gelukkiger van en het irriteerde hem dat zij zich zo gedroeg. Hier waren hulpverleners bezig met het veroorzaken van extra chaos. Goede bedoelingen die uitliepen in kwalijke contacten met de bedoeling Bjarne zoveel mogelijk geld af te troggelen.…

De verpleegkundige keek mij bevreemd aan en zei: “Het is al laat mevrouw, u voelt zich niet goed, u moet maar naar bed gaan en douchen doen we morgen weer.” Nu vraag ik me weleens af of ik wel in dezelfde tijdzone leefde daar in het ziekenhuis of dat je een honderdtal jaren bent terug gegaan in tijd.…

Wel blijft de Protestantse kerkcultuur me bevreemden. Deze avond was fascinerend omdat de deelnemers zo dicht vanaf eigen huid spraken. Opvallend detail: Arie Storm, geboren Schildersbuurt, heeft via zijn ouders geboren Ter Heijde Westlandse wortels. Hij noemde zichzelf daarom verwant met Maarten 't Hart uit Maassluis.…

Kaf-ka-esk, ofwel beklemmend en bevreemdend. Is misschien ook wel deze beschouwing, die ik met een citaat uit de roman 'SNEEUW' van Orhan Pamuk wil openen: 'WAT DOE IK OP DEZE WERELD'?, vroeg Ka zich af. 'Wat zien die sneeuwvlokken er vanuit de verte deerniswekkend uit en wat is ook mijn leven zielig en meelijwekkend.…

Dit bevreemde Bjarne. Hoe had het kunnen zijn dat hij er niets van had gemerkt? Hij besloot naar de Nachtraaf te gaan. De flamboyante Gerard Vroeg zat er in een hoekje wat te chillen. Bjarne zag meteen dat hij om een praatje verlegen zat. Hij vroeg hem hoe zijn dag was geweest. Hij had een verschrikkelijke dag achter de rug.…

Ik zag zijn bevreemding in de Kafka-achtige situatie, ik dacht aan de Joden en de nazi's en al die verrekte vooroordelen van kortzichtige, geïndoctrineerde, gewetenloze dictatormensjes. Het jonge meiske had geen enkel besef van wie ze voor zich had, ze reageerde puur uit haar aangeleerde studieresultaten en haar kwaadaardige vermengingen daarmee.…

Wat mij bevreemdde was, dat je van cognac echt gek gaat doen en dat je van jenever beschaafd blijft. Krikke zong ordinaire drankliederen en ik zong bokki, bokki, bé en daar moet op gedronken worden, dus beschaafd.…

Hoogst bevreemdend dat zijn cruciale pingpongbeleving is weggemoffeld. Ik vermoed door literaire droogkloten die celluloid balletjes te stuitend vinden. Hij tafeltenniste met iedereen die er toe deed. Met Anais Nin, Man Ray, Lawrence Durrell.…

Er was geen spoor van bevreemding of ergernis bij het publiek, maar ja, dit was wel de intellectuele elite. Mijn vriendin wees mij de een na de andere grootheid uit het culturele leven van Letland aan, onder wie de componist Peteris Vasks, wiens schitterende muziek mijn leven sinds vijf jaar verrijkt.…

Maar de dj die de avond draaide keek me bevreemd aan. En schreeuwde dat ik dan hier maar niet moest komen. Bij de bar vroeg ik om een glaasje melk. En ook daar keken ze me raar aan. Zonder te kijken waar Celia gebleven was, rende ik de discotheek uit en haalde diep adem...…

Meestal ga ik zo maar aan een tafeltje zitten en pak, om bevreemde blikken te vermijden, dan lukraak een boek van een plank. Dat leg ik dan voor mij en ga hevig geïnteresseerd naar zitten staren.…

zei ze bevreemd recht toe recht aan. Vast, ze had me klemvast. ‘Nou ja’ zei ik ‘zo raar is die gedachte toch ook niet. Vorige week nog zei…’ Ze onderbrak me abrupt: ‘Het is ontzettend - ik kom gewoon verschrikkelijk tijd tekort. Het is niet te behappen. Een ramp gewoon.’ Ik hapte naar adem. Ja dat was effies de bedoeling niet.…