Alle inzendingen over dienbladen

...ook voor bladen bestemd maar niet voor volle dienbladen. Intussen piept mijn mobiel. Een twitterbericht. Wil ik dat lezen? Nee, zal wel weer over Trump of Wilders gaan. Over Wilders gesproken. Als je onderzoek naar taalverloedering wilt doen op Twitter, dan hoef je alleen maar even kritisch...

Het was een drukke bedoening bij Café-Restaurant "Anvers" aan de Oude Markt in Tilburg op een dag waarop de hitte zegevierde. Jonge meiden en jonge mannen, in het zwart gekleed, liepen bedrijvig af en aan, balancerend met het dienblad op de handen. De vriendin die ik hier zal ontmoeten, mijn...

Ik slaag er in mijn dichtgekoekte linkeroog wat te openen om op de wekker te kijken. Het blijkt een stuk vroeger dan ik gewoon ben op te staan. Toch verlaat ik in een vlaag van romantiek voorzichtig het warme bed. Ik wil mijn vriendin verwennen met een ontbijtje op bed. Het is een ongeuite afspraak...

Er was eens een muis, die Wouter niet lief had. Een brutale muis was het en hij liep gewoon over zijn blote voeten en keek met zijn spitse kopje schuin omhoog, en zei: ''Klootzak ben je er ook weer.'' Volgens de oude baas had de muis de pest in, dat hij de merel lief behandelde en hem niet....

Vaak kom ik niet in een hamburgerrestaurant. Maar soms wel. Laten we zeggen dat de reden van mijn bezoek tussen noodzaak en gemak in lag. Maar dat ik het bezoek achteraf bijzonder zou noemen, had ik vooraf niet gedacht. De uiterst vriendelijke jongedame keek zowat door me heen. Zulke felle...

Ze hadden me gevraagd in de grote eetzaal van de Openluchtschool, die zich bevond in een bosrijke omgeving en bevolkt werd door vele kinderen de tafels te dekken en ook werd ik verzocht tijdens het middaguur het servies en het bestek af te drogen dat een gigantische afwasmachine uitbraakte. De...

Eindelijk is het lekker warm buiten. De bomen en struiken zijn weer groen en in de tuinen van de buren zie ik weer prachtige bloemen, in kleuren geel, rood en blauw. Wat ben ik blij. Toen ik in mijn tuintje plaats had genomen in een rieten stoel genoot ik van het gesjilpt van de vogels. Toen ik de...

Op een serene, rustige dinsdag in juli 2015, waarop de temperatuur tijdens de middaguren niettemin opliep tot 26 graden Celsius vond mijn jaarlijkse kermisbezoek plaats. De roze loper lag nog uitgespreid over de Spoorlaan en een enkele roze ballon dartelde nog over het kermisterrein ter...

Heeft ze koorts? Mijn moeders handen gloeien. Ik probeer de bruine randen onder haar nagels te negeren. Nee, ze zit niet lekker aan de uitdrukking op haar gezicht te zien. Aan haar voeten dikke sokken met noppen. De ene knalroze, de andere fel groen. De kleuren van Doe Maar. Het doet me denken aan...

Amsterdam, een zomerse dag in mei. Zullen wij eindelijk iets gaan drinken?, vroeg Vera doodop aan haar zus. Ik kan niet meer, mijn voeten weigeren dienst. Ok, we hebben het grootste deel van de tentoonstelling toch al gezien! , knikte Ilse instemmend. Zij betraden de met enorme bloemstukken...

In zinnelijke vervoering dring ik bij je binnen. Diep in me brand ik vol hunkering naar je Goddelijke lichaam. Sensueel ritmisch beweeg je jouw lichaam en kreun je zachtjes voor je heen. Al snel ga je een versnelling hoger en vult de badkamer met je geile kreunende stem. Ik druk je lichaam tegen me...

Toen de ergste rommel was opgeruimd nadat de dreumes het dienblad met koffie en beschuitjes boven op de slaperige moeder in bed had laten vallen werd het tijd voor de cadeautjes. “Kijk eens mama, gisteren heb ik samen met papa een cadeautje voor moederdag gekocht,” sprak de kleine vent. “Ach...

‘We schakelen nu over, beste kijkers, naar Wassenaar voor de eerste Nieuwjaarsrede van de kroonprins.’ Op de tv verschijnt het Louis XIV interieur met IKEA aspecten van prins Willem Alexander en prinses Máxima. De camera zwenkt van de beeltenis van koningin Beatrix aan de muur naar links,...

Echt reizen is een kunst(II) Zowel kleine als grote veranderingen hebben ook mijn leven bepaald. Tot nu toe althans. In zowel de nabije als verre toekomst verwacht ik dat dit zich zal continueren en bestendigen. Standvastig vervolg. In het jaar na het jaar van de Millenniumwisseling en in de...

Of ik nieuwe broeken kon regelen, vroeg de verzorgster van het verpleeghuis. Zij had mijn moeder geholpen, waar wij afhaakten. Het voelde als falen. Ongemakkelijk stonden mijn broer en ik in haar kamer. Later vertelde hij dat mijn moeder nadrukkelijk naar hem wenkte, via de openstaande wc-deur,...

De deur van het buurthuis piept als hij hem openduwt. Zoals altijd is hij de eerste. Uit de meterkast pakt hij een flacon smeerolie en een doekje. Hij smeert alle drie de scharnieren in. Daarna tilt hij de stoelen van de tafels, haalt een vochtige doek over de tafelbladen, zet kopjes klaar op...

Al werkend op mijn laptop op een overvol terras, op een van de laatste warme zomerdagen, neem ik de tijd het publiek om me heen te observeren. Het is een komen en gaan van mensen. Zakelijke afspraken, kinderen die in uiteenlopende talen bevolen wordt zich te gedragen - waarop in het merendeel van...

Mijn twee broers en drie zussen leven allemaal in Canada. Eigenlijk had voor mij hetzelfde moeten gelden maar er kwam iets tussen. De dichtst bijzijnde broer kost me 7 uur vliegen en van hem naar de verst verwijderde kost evenveel tijd. Canada is een groot land. Regelmatig hebben we contact via...

Mijn moeder loopt op dikke sokken met rubberen noppen. De zon schijnt fel in de Brasserie, ondanks de raamwering. De enorme varen lijkt extra groen. Voorzichtig schuift mijn broer haar stoel aan. Ik schuif de lusjes van mijn oren, leg het mondkapje op tafel. Mijn moeder praat er op los. Geen...

Mijn moeder liep rond op dikke sokken met rubberen noppen. De zon scheen fel in de brasserie, ondanks de raamwering. De enorme varen leek extra groen. Voorzichtig schoof mijn broer haar stoel aan. Mijn moeder praatte erop los, zonder ongemak of pijn. We ontspanden. Daar kwam André, een van de...

Dag, blonde, lezende nimf! droom maar lekker weg... Laat je arrogantie verwaaien bij het neerslaan van je wimpers en sla je lichtbruine benen uit elkaar, want verkramping misstaat jouw naakte paleis. Bij het bonken en trillen van de trein naar Amsterdam sla jij nauwelijks de bladzijden om. Je kamt...

Voor iedereen die met hulp van een pilletje lekker los wilde gaan, moet het een domper geweest zijn. Het bord bij de entree van het driedaagse festival ‘Where the wild things are’ meldt dat dit evenement drugsvrij is. Agenten met drugshonden controleren steekproefsgewijs de auto’s van...

De straten rondom het gigantische complex van het Zorgcentrum dragen namen van kleuren, zoals "vermiljoen" of "indigo". Ik nader het witte gebouw met de vele ramen waarachter de appartementen van de bejaarden schuilgaan. Mijn toekomstige begeleider staat al op me te wachten bij de Receptie....

“Rechts aanhouden. U heeft uw bestemming bereikt”, galmt de stem van Ernie door de auto. Hij loodst ons feilloos over de betonplaten naar de plaats van bestemming, de Keizervest in Gent. Het nieuwe ‘thuis’ voor de komende zes jaar van onze dochter Katinka. Ik open mijn portier en snuif...

Scene 1 Algarve, Portugal, heetst van de dag. Twee bezwete mannen in zelfde blauwe blazer en grijze lange broek, staan voor de deur van een appartementen complex. Ze zoeken tussen de naambordjes en drukken op een bel. Even is het stil dan klinkt er een blikken stem uit de luidspreker: JA,...

Languit liggend op onze oude rieten bank, drink ik een kopje Chinese thee, terwijl ik onze zoons van vier en zeven jaar hoor vechten op zolder. Haastig neem ik nog een nipje warme vloeistof. Ik ren naar boven en stoot onderweg gemeen tegen de scherpe jugendstil vaas op het halkastje. Dat heb ik...

Krakend maakte de zetel kennis met de omvangrijke gestalte van Dennis. Het arme meubel onderging moedeloos de mortale marteling en deed er verder het zwijgen toe. Eenmaal van de stilte geproefd stak Dennis van wal. “Uw interieur is inderdaad aan vernieuwing toe. Ik moet toegeven dat de...

De straten rondom het gigantische complex van het Zorgcentrum dragen namen van kleuren zoals "vermiljoen" of "indigo". Ik nader het witte gebouw met de vele ramen waarachter de appartementen van de bejaarden schuilgaan. Mijn toekomstige begeleider staat al op me te wachten bij de receptie....

Vroeger spaarde m’n moeder de Douwe Egbert punten die je moest uitknippen van de omslag om de koffiepakken. Echt een klusje voor ons kinderen. Het hoofddoel was het hele ‘boerenbont’ servies bij elkaar te sparen. Het is haar gelukt want in een groot gezin is de omzet wat koffie betreft...

...rij op hoge hakjes voorbij. Op grote, zilveren dienbladen droegen ze versnaperingen aan die ze hem met een bevallige reverence overhandigden. Minzaam knikkend nam hij de geschenken in ontvangst. Juist toen hij zich voorstelde hoe de laatste van de rij hem een dampend kopje kruidenthee...