Alle inzendingen over mensenleven

Een brandend lampje kan ons een mensenleven doen verbazen.…

Wat een bespotting van een mensenleven.…

Bovendien heeft ieder mensenleven zijn eigen persoonlijke dienstregeling. Waar de een er vroeg bij is, is de ander eerder een laatbloeier.…

Dat is een vraagteken, dat een heel mensenleven kan vergezellen, ofwel een puzzel, die steeds opnieuw in elkaar gezet mag worden.…

Afslanken, langer werken, hogere premies, 'het kan zo niet langer', gluiperig verziekt de politiek een mensenleven. U zou in opstand moeten komen, een poepie laten ruiken aan de klootzakken die ver boven modaal nooit de sores hebben gekend die u slapeloze nachten hebben bezorgd.…

Zelfs hier, bij "Délifrance" vindt het mensenleven haar begin en haar einde.....…

In een mensenleven gebeuren zo van die dingen. Vazen breken soms nu eenmaal, het lot laat zich gewoon niet bedwingen. Maar ik geloof, nu de scherpe randjes wat zijn gesleten, ik een mozaïek zie van de scherven die ik niet ben vergeten. Ik bewaar het zorgvuldig, zij maken mij tot wie ik ben.…

De pop droeg een soort van wit hansop en kentekenen van een soort van verwonding in het gezichtje; een geschondenheid en een schennis van de gaafheid zoals slechts voorkomen bij geharde en doorgewinterde personen die de stormachtige verwikkelingen van het mensenleven getrotseerd en achter de rug hebben.…

Tussen nu en zo een mensenleven van verschil. Niet lang meer voordat ik in andere wachtkamers licht op bezorgde mensen zie vallen. Dat vreemde handen mij onderzoekend aanraken. Zullen mijn oren het slechte nieuws vernemen. Weer andere ruimten, koud licht, onbekende geluiden, vragende ogen, nieuwe koele handen.…

Wat is een jaar (of iets langer) op een mensenleven? We zijn toch Nederlanders, die wel een stootje kunnen hebben? We zijn er toch ook voor anderen, dus kom op, al is de zon nu even achter de wolken, probeer zelf een zonnestraal te zijn, want echt, we komen erdoor! Sterkte!…

Voor wat haar leeftijd betreft leek ze te zweven tussen de uitersten die nu eenmaal het mensenleven kenmerken en begrenzen. Ze beheerde de marktkraam voortreffelijk waaraan tassen in alle gewenste formaten en uitgevoerd in verschillende materialen bungelden in afwachting van degenen die hun geld wilden uitgeven aan een dergelijk kleinood.…

Er gebeurt daadwerkelijk veel in een mensenleven. Soms is het heel leuk om te zien hoe de afloop van zulke ingrijpende gebeurtenissen is. Soms dus ook net een sprookje met een goed einde. Soms ook droevig en dan denk je wel eens: ”Dit is zo unfair”. Mensen weten over het algemeen jammer genoeg nog niet half tot hoeveel ze in staat zijn.…

En zo schijnt uiteindelijk het toeval te regeren in een mensenleven; het toeval dat men zo men wil "mysterieus", "heilzaam", "gunstig" of "duivels" kan noemen....…

Prachtig toch – net het mensenleven in een notendop of beter gezegd het mensenleven in vogelvlucht.…

In een mensenleven kun je nu eenmaal niet alles "zeffule" doen. Mijn hand is er nog steeds. Je hoeft hem alleen maar te pakken!…

Nu komt Elgar aan de orde met een metaforisch muziekstuk genaamd "Snow", symboliserend de aanvankelijk blanke menselijke ziel,in de loop van het mensenleven bezoedeld en gecorrumpeerd door "morele" vervuiling. Applaus weerklinkt. Een liefdeslied, eveneens van Elgar, volgt: "Happy eyes" en daarna volgt opnieuw "Brabant".…

Die het bloed en de ellende niet vergeten en voor wie nog steeds een mensenleven telt. Droom maar niet teveel van al die dooie mensen. Droom maar fijn van overwinning en van macht. Denk maar niet aan al die vredeswensen. Minister-president, slaap zacht!…

Daarna nog eens een zware verslaving; hoe het allemaal mogelijk kan zijn om dit alles te doen in een mensenleven... Maar ik mag niet klagen ondanks de donkere dagen kom ik toch steeds meer naar het licht toe.…

De mevrouw vroeg haar hoe het ging en ze antwoordde dat het niet altijd goed kan gaan in een mensenleven. Ze had niettemin een blijk van belangstelling ontvangen, een hartelijkheid van een wildvreemde, plotseling opgedoken uit de menigte......…

En dat, terwijl de vakmantuintafelspecialist ons destijds verzekerde: “Deze tafel gaat een mensenleven mee.” Hij zei er alleen niet bij welk mensenleven, want inderdaad onze oude buurman stierf in het korte bestaan van het buitenmeubeltje. Ruiterlijk gaf de vakman toe dat dit geen goede koop was geweest.…

Dat zou inderdaad (h)eerlijk zijn, maar er komt altijd een dag als Goede Vrijdag in een mensenleven en op die dag beklimmen wij geen berg en helemaal niet met een kruis op onze rug, neen, op die dag hangen wij Jezus aan het kruis en zijn op de dag erna stil van verdriet, spijt en schaamte, vooral veel schaamte.…

Want dat een mensenleven een aaneenschakeling van toevalligheden is, is ondragelijk. Het is vrijdag de dertiende, vijf voor twaalf. Mocht u nooit meer iets van mij vernemen, dan heb ik waarschijnlijk het lot getart.…

, hij trakteerde me op thee en op bittere chocolade; een zwarte, harige spin schoot verschrikt weg over de kale vloer naar een uithoek van het vertrek en hij legde me uit waar het hem om ging in zijn kunst; hij trachtte de tegenstelling, dan wel het samenspel tussen kwetsbaarheid en kracht te articuleren, zoals die ook een rol kunnen spelen in het mensenleven…

Hier tussen de boeken zit je temidden van de enorme verscheidenheid aan pennenvruchten van voorgangers en tijdgenoten die zich hebben ingespannen om grip te krijgen, geestelijk vat te krijgen, op de zin van het doorgaande mensenleven en van hun eigen tijdelijke leven.…

Zo gauw de extremisten dit zomaar kunnen doen, iemand vermoorden omdat hij de democratie in stand hield, is er niet alleen een aanslag gepleegd op een mensenleven, maar ook op ons allen, alle inwoners van Nederland, omdat wij de democratie zijn en op zijn plaats houden.…

Ach ons mensenleven verloopt ook zo. Je weet in de herfst van je leven dat het afscheid nadert, dus geniet van het goede van jouw herfst. Laten we maar hopen dat we weinig last zullen krijgen van rukwinden die het voor ons bederven. Helaas ontkomt niet iedereen daaraan.…

Mijn arme, liefste, zieke zus is naar Tilburg, onze geboortestad, gekomen en ze bracht postpapier mee, bedrukt met een afbeelding van een vrolijke regenboog, die een klein poëtisch landschapje, een lieflijk dorpje met huisjes met rode daken overkoepelt; een tafereeltje dat bezwaarlijk de gang of toestand van onze tragische levens of van die van het mensenleven…

Ze bracht postpapier mee, bedrukt met een afbeelding van een vrolijke regenboog die een klein poëtisch landschapje, een lieflijk dorpje met huisjes met rode daken overkoepelt, een tafereeltje dat bezwaarlijk de toestand of het verloop van onze tragische levens of die van het mensenleven in het algemeen kan symboliseren.…

Tegelijkertijd weet ze al wel dat een mensenleven eindig is, daarom ziet ze ook de noodzaak niet in van dat bijbelse gebod. Mensen gaan tóch dood! Ja, daar heeft ze een punt. Waar maken we ons druk om! “Niet in het diepe, anders ga ik jou doodmaken”, had ze zondag in het zwembad tegen me gezegd. Dat vond papa iets minder leuk.…

Ik zit er al bijna een uur, maar ach wat is een uur op een mensenleven, niks toch? Dus omdat het zo gezellig is (nee, niet cynisch bedoeld) heb ik er ook geen erg in. Mevrouw Terlouw? Ja? Komt u maar, oeps, ik ben aan de beurt, zeg iedereen gedag en loop naar het kamertje...…