De zwarte, leren tas
Mevrouw leek me niet oud maar ook niet jong meer. Voor wat haar leeftijd betreft leek ze te zweven tussen de uitersten die nu eenmaal het mensenleven kenmerken en begrenzen. Ze beheerde de marktkraam voortreffelijk waaraan tassen in alle gewenste formaten en uitgevoerd in verschillende materialen bungelden in afwachting van degenen die hun geld wilden uitgeven aan een dergelijk kleinood.
Ik vroeg om een enigszins grotere tas en mijn toelichting bij dit verzoek was, zoals ik kon weten, overbodig en deze viel buiten de belangstelling van de verkoopster: "De tas is voor in het ziekenhuis. Ik weet nooit met mijn ziekte wanneer ik daar plotseling opgenomen moet worden".
Mevrouw diepte twee tassen van groter formaat op vanuit een duistere ruimte. Beide tassen waren vervaardigd uit zwart leer en bijna gelijk in prijs, zij het dat de goedkoopste tas versierd was met beige linnen biezen en dat deze een voorvak bezat met een rits.
Laatstgenoemde tas prees mevrouw niet zonder resultaat aan. Deze leek me inderdaad heel geschikt om enkele nachtjaponnen, alsmede douchegel, tandpasta en wat dies meer zij te bevatten. Deze tas zou me vergezellen op mijn onverhoopte, onfortuinlijke toekomstige escapades in het ziekenhuis.
Geplaatst in de categorie: economie