Alle inzendingen over 'De bloemen van het

...mij. Dat deed Hij niet met Zijn mond, maar met het hart. Er werd me duidelijk gemaakt dat mijn tijd op aarde er nog niet op zat en dat ik terug moest. Hij legde Zijn hand vaderlijk op mijn hoofd en zei: ‘Mijn kind, ga terug’. Met een klap keerde ik daarop terug in mijn kinderlichaam. Nu...

...mij weg van de reling. U moet naar binnengaan, het is nu gevaarlijk aan dek. Een deur ging open en ik werd naar binnen gezogen in een prettig warme ruimte. Er stonden tafels met alleen maar bloemen en ook de vloer was bezaaid met bloesem en bloemknoppen. Ik raapte wat op en had een echte...

...bezig-zijn, zonder te verlangen naar meer." Leegte behoorde voorgoed tot het verleden.

...duik sprong hij weer tussen het kroos.... De bloemen in de tuin van de buren, oh hoor ze toch eens jubelen we worden nat, jawel we worden nat, net als het gras hiernaast en aan de overkant want het regent, jawel! Geen mens te bekennen op straat, die zijn bang van water, maar wij, de bloemen,...

...traan in mijn ogen. De wanhoopspoging was nog net verijdeld door een onbekende. Zij is het, die mij de handen kust.

...boeket "voor de juffrouw van de school" In het schuurtje rommelden we met spulletjes in een metalen stellingkast met planken. Aan de ouderwetse schoolbank van glanzend, gepolitoerd hout speelde ik de onderwijzeres en gaf ik mijn nichtjes en zusje de "lessen" die ze mij in dank afnamen. Een...

...bloemen langer in bloei staan. Overigens, de kievitsbloem is er vroeger dan vroeger. Mij maakt het niet uit, ik kuier maar zo'n beetje aan.....

Van lijfelijk geweld herstelt men sneller dan van psychisch geweld. Bloemen, kaarten, bezoeken en troost krijgt men bij lichamelijke mankementen; dorheid, onbegrip, eenzaamheid en kilte krijgt men bij psychische mankementen. Soldaten die psychisch zijn getraumatiseerd zonder lichamelijke...

...te leven, omdat er in de vaas een emotionele oorlog woedde met spoken en demonen uit het verleden. Beter was het om in een bos tot bloei te komen of in een open veld met andere wilde bloemen.

...zij wordt vergezeld door de schitterende zomerroos en door andere bloemen waarvan de naam mij ontgaat. De boeketten dragen kaartjes met de namen van degenen die ik mijn vrienden mag noemen; met wie de vriendschap in stand bleef als een baken, als een steunpilaar, als een onwankelbare vesting.

...haarband over het grijze haar gedrapeerd kwam dichterbij en bestelde twee kroketten. Ik reikte ze haar aan en het dubbeltje wisselgeld gaf ze mij cadeau voor de goede dienst haar door mij bewezen.....

...onttrokken aan het zicht. Zij ontberen haast het licht, de warmte en de voeding om te overleven, maar zij heffen hun kopjes naar de hemel. Zo wens ik mijn vriendin Francesca toe dat de wortels van haar leed zich, figuurlijk gesproken, diep zullen verankeren in de vruchtbare grond waaruit...

...tenen, ik probeer te bewegen nu je weg raakt uit verleden. Ik maak een notitie voor in het latere verhaal van toen.

...componeerde hij in volle overgave, teder en subliem, zoals een woudvogel die ruimte is en ruimte maakt. Uit zijn brutale bekkie slingerde hij zijn magische klanken. Het origineel zat hoog in de buurt van de Schepper zelf. Daar zag ik hem. Hij danste op de witte wolken, waar de altijddurende...

...witte kruis. Ik ben operatief verlost van mijn gebroken heupen. Zilverenkruispatientnummer 4538734222978739. Ik ben trouwens niks aan. Als enige trooast in dit leven vol ongemakken heb ik nog een plant met snoezelige bloemen, en biddende bladeren voor mij. Laat dat mij tot troost...

...liefde en vriendschap vermochten te...

...oude plantenkas niet meer te redden. Tijdens een hevige storm in de winter donderde de hele boel in elkaar. Het leek inmiddels een eeuwigheid geleden, de jaren op de tuinbouwschool.  

...op. Aan haar uiteinde draagt deze nog een lichtpaarse bloem. Ik ken haar naam niet. Is het de zwaardlelie die standhoudt? Zo rees uit de rottenis, uit de modder, uit het moeras van het onheil, van mijn desastreuze maatschappelijke mislukking één kwaliteit op; mijn schrijversgave. En...

...werk van Vincent van Gogh, iets met zomerse bloemen, ik kan niet op de naam komen. Hoe heten ze ook alweer die bloemen?

...de uitstalling van de planten en bloemen, de levendige vrolijke vogels in hun te kleine kooien, de vis, het fruit, de kazen en vooral de mensen, mijn mede-Tilburgers

...leven, gloort een lichtend spoor dat begint met het gevoelde besef dat wij, mensen, als we gelokaliseerd zijn in deze elektrische werkelijkheid, in contact kunnen komen met ALLES wat er is, wat er was, overal en altijd in dit immens grote universum, door directe waarneming. En dat is een...

...van die bundels onder zitten. Nu stop ik met deze column. Uit respect voor Bril houd ik het korter dan ik gewend ben.

...de loop van geweren stoppen. Onszelf genezen van het idee om kwaad met kwaad te vergelden. Onszelf rekenschap geven van de aard van vele voor ons verwerpelijke denkbeelden in andere culturen en geloofsovertuigingen. Kortom onze eigen weeffouten aanpakken en de 'programmering' van anderen...

...maar iets van te maken". Ook heeft ze een grote, mooie, wijnrode bloem met lange steel in haar handen, ongetwijfeld voor op het graf van de overleden, zo geliefde dochter. De Oxazepam vormt al jarenlang een noodzakelijk kwaad....

...want links- of rechtsom, ben JIJ degene die kinderen kreeg. En als je aan dat gevoel toe wilt geven, plezier jezelf die ene dag en bedenk: het hele jaar is Moederdag, dat gevoel namelijk pakt niemand je af: ik wens je een fijne zondag, een dag die de naam Moederdag kreeg!

...struikelde over een molshoopje en viel plat op zijn buik. En de sikkel was vrij! Sierlijk danste hij naar het stadje, dat ongeveer een kilometer verder lag. (wordt vervolgd)

...kon aan zijn doorleefde kop zien dat hij van het leven had genoten. Om hem te benaderen moesten de mensen in een gedachtezaal spreken. Mijn droom was in de gedachtezaal gekomen. Ik had een angstig verlangen naar een diepzinnige platonische vriendschap waar geen lichaamshandelingen aan te...

...van verbrand hout vult mijn neus en wanneer ik het eerste duin omkom wordt mijn vermoeden bevestigd; de strandtenten worden weer opgebouwd. Het ultieme teken dat de zomer toch echt weer gaat komen. En zoals ieder jaar ben ik weer kinderlijke verheugd om dit simpele feit.

...in de onherbergzame afgrond; in de kloof, in het ijzig kille ravijn van de voort-durende afwijzingen, van de koude weigerachtigheid.... De boeketten gele en rode rozen en de overige schitterende bloemen had ik net zo goed met de vuilnisman of de voddenboer mee kunnen geven.... De nacht...

...zij een andere, hemelse wereld, zo ver verwijderd van het alledaagse onheil, van het ongeluk, de saaiheid, de ziekten.....