Alle inzendingen over Anneke Haasnoot

Nog even en het is oogstmaand. Men oogst zijn groenten en fruit en men plukt en raapt en verzamelt, om daarna alweer gewassen in te zaaien voor een volgende oogst. Applaus kan men ook oogsten. Men verdient dan op de een of andere manier te worden beloond met handgeklap. Dit kan hard zijn of...

Op weg naar de lunchroom waar ze met een vriendin had afgesproken vertelde ze, had ze een vreemd gezang gehoord. Ze had niet een twee drie kunnen plaatsen waar of het vandaan kwam. Het leek te komen vanachter het muurtje dat de katholieke basisschool scheidde van het fietspad waarover ze liep. Toen...

Sinds mijn beste vriendin weduwe is geworden, ga ik elke donderdagavond naar haar toe. Met het pontje naar de overkant van de rivier die ons als een Styx scheidt. Eigenlijk is het iedereen een raadsel waarom er nog steeds geen brug over het vrij smalle watertje is aangelegd. De klep van de...

Wat te doen, hoe je op te stellen, als je nog jong bent en weet dat je ongeneeslijk ziek bent. Het televisieprogramma Over Mijn Lijk volgt wederom een groep jonge mensen tussen de eenentwintig en vijfendertig jaar die ongeneeslijk ziek zijn. Een van de deelnemers is pas zesentwintig en stelde een...

De hang naar afzondering en contemplatie, naar meer van het verticale naast het horizontale, is de mens al eeuwen eigen. Hoe hij, een vertegenwoordiger van het hogere, uiteindelijk in het westen belandde, is dan ook een vraag die mij bezighoudt. Ik zie hem immers overal om me heen. Op posters en...

Midden op de Grote Markt in Zwolle zag ik hem staan; de 3,5 meter hoge, ontzagwekkende gevleugelde mannenfiguur, in broek en blazer. Ik keek aanvankelijk wat bevreemd naar de kleding waarin hij was afgebeeld. Duidelijk niet androgyn en zonder lang, wapperend gewaad, zoals ik me engelen altijd al...

Een mondeling in memoriam Hij had haar een tijdlang zijn dichtmoeder genoemd, zij hem haar dichtzoon. Dat hij schreef, ontdekte ze bij toeval. Hij had op de universiteit een kerstverhaal van zijn hand op de balie gelegd. Ook zij griste het weg en sprak hem er na de feestdagen over aan. Hij ...

Vrijgevigheid en inlevingsvermogen lijken langzaam uit de tijd te raken. Van warme hartelijkheid is zelden meer sprake. Dat was ik eens met de oude theosoof met wie ik een tijdlang correspondeerde. We zaten ook op dezelfde golflengte wat betrof de gedachte dat nieuw leven een wonder is. Dat er...

Waarom slaan zovelen de hand aan zichzelf? Dat valt grotendeels te achterhalen als je de levensschetsen van Joanan Rutgers leest. Dat zijn er al zo’n 2300! Nadat van Jeroen Brouwers in 1983 “De laatste deur” verscheen, met essays over zelfmoord in de Nederlandstalige Letteren, nam hij het...

‘Hallo, Ruby aan Aarde, Ruby aan Aarde.’ Hoe lang zweefde zij nu al boven het leven? Toch al gauw een maand of vier. Waarom reageerde er niemand? Ze begreep er niets van. Ze was dood en toch ook weer niet. Als zij naar de linkerkant van haar lichaam keek, zag zij enkel een ivoorkleurig...

De houten kerkbanken van de oude dorpskerk waren hard. Af en toe ging ze een beetje verzitten. Ze hadden tien minuten buiten gestaan, voordat de deuren open gingen. Daardoor hadden ze een mooi plekje op de vierde rij bemachtigd. Toen duurde het nog een half uur voordat de kerstnachtdienst begon....

Als ze op nieuwjaarsdag al vrij vroeg uit de veren is dankzij haar hond en het geknal waardoor deze niet naar buiten durft, zet ze even de televisie aan. Dan zapt ze langs de zenders en op SBS 6 en ziet ze net de laatste minuten van een bijeenkomst van De Levende Steen Ministries, gevestigd in een...

Het groepje dromde angstig samen. Wat was er in ‘s hemelsnaam gebeurd? Er was lawaai geweest, ontzettend veel lawaai en vreselijke angst, doodsangst en pijn, hevige pijn en een geschreeuw dat door merg en been ging. In hoge snelheid hadden ze de planeet verlaten, waren ze opgestegen, dwars...

Het was of de wereld donkerder was dan ooit tevoren in de eerste maand van het nieuwe jaar. Het weer was dan ook naargeestig. Windkracht acht en winterse buien en direct al weer het zinloze geweld in de volle schijnwerpers. Hoe oud was het nieuwe jaar nu helemaal? Nog niet eens twaalf dagen...

In 1566 hadden de Lage Landen hun eigen Beeldenstorm. Daarbij werd alles wat maar naar religieuze kunst zweemde, door een doorgedraaide menigte protestanten vernietigd. Daarvoor vonden er al revoltes plaats in Denemarken, Duitsland, Schotland en Zwitserland. Er gingen heel wat voorwerpen,...

Het was in een tijd dat Moeder Aarde al lang niet meer bestond. Het was in een toekomst, niet te vergelijken met het leven zoals dat was in de eenentwintigste eeuw en daarvoor. Uit verschillende richtingen kwamen de vrouwen met hun kinderen naar het Trefpunt op het grote plein. Er werd gekust, er...

Gefeliciteerd, wil je dat ik meega als het zover is?‘ ‘Dat zou ik fijn vinden ja.’ ‘Dan zie ik je die dag bij de ingang van De Bank.’ ‘Afgesproken.’ Pylippe was opgelucht. Ze had al een naam in gedachten voor haar dochtertje. Nu en dan sprak ze die dromerig uit. De stad...

Mijn vriend had het van een koerier. Men had de anderen niet in veiligheid weten te brengen. Ze schenen, gezeten op de straatstenen, te wachten op het transport dat hen naar Duitsland en daarmee zo vermoedde ik naar het eind van hun leven zou brengen. Een godverlaten duisternis legde zich over mijn...

Het driemaal ‘cloppen’ ten teken dat er brand was uitgebroken. Nee, sirenes en alarmsystemen zouden nooit in staat zijn de goddelijke trillingen in zich te bergen en deze uit te laten gaan op de manier waarop wij dat door de eeuwen heen deden. Of wat te denken van onze manier van...

Het gezegde ‘schelden doet geen pijn’, werd nogal eens gebezigd in de tijd dat De Basisschool nog De Grote School heette en zes klassen had in plaats van acht groepen en dat De Kleuterschool op een geheel andere plek stond, ver van De Lagere. Schelden was nog altijd beter dan in aanraking komen...

‘s Nachts had ze gedroomd over een snol die vreselijk werd behandeld door haar klanten. De avond die aan de droom vooraf ging, had ze bij een televisieprogramma de partijleider van de SGP horen pleiten voor huwelijkse trouw. Hij wilde reclameborden daarover langs de snelweg plaatsen. Er waren al...

Toen ik rond het middaguur bij mijn oude buurvrouw binnenwipte, zat die als een zielig hoopje in haar elektrische sta-op-stoel. Een man was druk bezig een nieuwe keuken te installeren. Ze had zich er al lang op verheugd en er erg naar uitgekeken, maar nu keek ze bepaald verbijsterd. Alles speelde...

Ze was met knikkende knieën de spreekkamer ingestapt. De botten in haar benen zagen er best mooi uit op de röntgenfoto vond ze. Op het ontbreken van kraakbeen in haar linkerknie na dan. Ze had wekenlang oefeningen bij de fysiotherapeut gedaan, zich wezenloos gefietst, grote stappen genomen als ze...

Er lijken er steeds meer bij te komen de laatste tijd. Nee, het gaat hier niet over vluchtelingen, maar over Dermaptera! Nu wordt er altijd gezegd dat alles wat je uitstraalt weer als een boemerang bij je terugkomt, al is dat soms pas na jaren, maar ik persoonlijk herkende me aanvankelijk totaal...

Het was weer Eerste Paasdag en dus was daar weer de jaarlijkse familie brunch waaraan elk zo zijn bijdrage leverde. Er was weer krentenbrood met spijs, er was yoghurt met muesli en vruchten en er waren sandwiches, gevulde eitjes, taart en chocoladefiguurtjes. Er was vooral weer heel veel. Er...

Toen ik de vier luie, zachtgele, leren stoelen naderde, zat er al een dame op leeftijd in een ervan te lezen. Het leeshoekje vormde een stil eiland in de bibliotheek. Ik groette en zeeg neer. Uit mijn tas viste ik het boek waarin ik thuis al was begonnen. Het las als een trein. Ik had het voor een...

Het was in 2006 ook al eens gebeurd en het vond nu ook plaats in 2016. Daarna zou het pas weer in 2157 voorkomen dat Bevrijdingsdag en Hemelvaartsdag op 5 mei samenvielen. (NOS 5 mei) Ik zag op een stralende dag de blauwdruk van Christus ten hemel stijgen, terwijl de oranje wimpels en rood wit...

Op Java, een van de eilanden in de Indische Archipel, oftewel de Gordel van Smaragd gebeurden soms onverklaarbare dingen, zoals in de jaren dertig van de 20e eeuw, toen de kleine Nicky na de middagrust aan de voeten van zijn moeder op de voorgalerij van de overbuurvrouw zat. De dames wuifden zich...

Gedrieën liepen ze daarop terug naar de galerij, lieten zich in de fauteuils zakken waarna Fanny een nieuwe pot thee en een kan limonade liet aanrukken door de huisjongen. Ze herademden. Het was benauwd. Er hing onweer in de lucht. ‘Gaat het een beetje, jongen? Wies keek Nicky bezorgd aan....

‘Oh, u komt zeker ook voor de Vierdaagse expositie.’ Hoe of ze dat wist, de baliemedewerker, vroeg ik later aan mijn zoon, die al zeventien keer over de finish van de Via Gladiola kwam. Zijn wandelaars te herkennen aan hun kleding of uiterlijk? Komen ze wat onzeker het museum binnen, een...