Inloggen
voeg je column toe

Columns

VAN BILLBOARD EN PLAYERTAKS

‘s Nachts had ze gedroomd over een snol die vreselijk werd behandeld door haar klanten.
De avond die aan de droom vooraf ging, had ze bij een televisieprogramma de partijleider van de SGP horen pleiten voor huwelijkse trouw. Hij wilde reclameborden daarover langs de snelweg plaatsen. Er waren al drie proefexemplaren klaar. Daaruit kon men een keuze maken. Meeste stemmen zouden gelden. Eenmaal op de site van de SGP aangeland, zag ze dat je wel mee moest helpen het idee te realiseren. Dat kon door een financiële bijdrage te leveren. Het zou eens niet zo zijn.

De kreet ‘Bemin je gezin’ genoot haar voorkeur. Dit vooral met oog op haar ex-man. Die had namelijk geen enkele poging ondernomen hun huwelijk te redden toen dat in zwaar weer kwam. Gelaten had hij alles over zich heen laten komen. Ze had het onbegrijpelijk gevonden. Hij had haar gewoon laten gaan en sloot al snel een nieuw huwelijk. Het kon ook anders had ze gezien. Met smeekbeden en uitspraken als ‘ik kan je niet missen.’ Die waren bij anderen niet van de lucht geweest.

Hij was nogal conservatief, terwijl zij was uitgegroeid tot een vrije geest. De verantwoording voor de kinderen, die er verder ook niets aan konden doen als een ouder besloot zijn partner te verlaten, diende dan ook op de allereerste plaats te komen vond ze. Daarbij was het van groot belang dat de ouders respectvol met elkaar om bleven gaan. Dat bestond namelijk. Helaas kan niet iedereen zich hiertoe zetten en dat is dan een regelrechte ramp. Haar ex-man wilde geen woorden meer aan haar vuil maken en zweeg haar voorgoed dood. Niet gek van de maker van haar favoriete afbeelding om een lachend gezin in een veld vol zomerbloemen neer te zetten.

Op de tweede tekening stond een huilend meisje met de woorden: ‘De rekening van Overspel’. Deze mocht er ook zijn. De derde afbeelding toonde een familiebordspel met de tekst ‘Overspel, het familiespel met alleen verliezers.’ Ook niet onaardig gevonden.
Toch vond ze dat volwassen mensen samen en soms eenzaam en alleen, zelf moesten beslissen hoe of wat tijdens hun leven. Mits ze maar de verantwoording voor hun kroost en elkaar niet uit het oog verloren!

Wat te denken van mensen met een partner met Alzheimer of een andere ziekte, waardoor deze niet meer thuis konden wonen? Het was alles zo kwetsbaar dat je het niet af kon doen met dooddoeners. Je kon niet alles onder één en dezelfde noemer scharen of iedereen over één kam scheren.

Toch viel het initiatief van Van der Staaij om een tegengeluid te laten horen als het reclames betrof als die van dating sites als Second Love, te prijzen. Die zeiden recht voor zijn raap en dus niet al te fijntjes ‘wel eens gedacht aan vreemdgaan?’ Dit alles gezellig tussen de reclames van schoonmaakmiddelen en luiers door. Al zou Second Love voor sommige nooddruftige dieren best eens hun redding kunnen zijn. Zijzelf was ,in tegenstelling tot Van der Staaij, bepaald niet wereldvreemd en kon zich goed in allerlei situaties verplaatsen. Met behulp van haar droomwoordenboek had ze de droom over de snol kunnen duiden. Deze zou op bepaalde verborgen verlangens kunnen wijzen. Het had haar een brede grijns ontlokt.

Als Van der Staaij zich ook maar een beetje in de historie van het huwelijk zou hebben verdiept, dan zou hij weten dat het allemaal begon als een zakelijke verbintenis die koninkrijken en schatkisten aanvulde, waarna een troonopvolger moest worden gebaard. Pas heel veel later verromantiseerde men de boel en werd het gezin tot hoeksteen van de samenleving uitgeroepen. Wel zorgde het wettelijke huwelijk ervoor, dat was althans de bedoeling in de jaren dertig, veertig en vijftig enz. dat vrouw en kinderen werden beschermd door hun kostwinner en verwekker. Werken buitenshuis was nog lang een taboe voor de gehuwde vrouw. Dat leidde echter ook tot vele benauwende, verstikkende situaties en nog is niet elke vrouw naast moeder en partner werknemer of werkgever.

Ja en wat te denken van andere culturen en sommige verhalen uit de Bijbel? Daarin werd en wordt nogal liefst aan veelwijverij gedaan. Wat te denken van een ménage a trois, waarin driehoeksverhoudingen konden en kunnen floreren? Pleiten voor trouw, goed, uitstekend zelfs, maar dan in elk zelf gekozen verband, waarbinnen kinderen zich veilig en geliefd kunnen voelen. Waarbinnen men een grote verantwoording draagt voor elkaar.

Toch schijnt overheidscontrole voorlopig nog broodnodig stond er in Metro van 27 mei. Daarin pleit het CDA voor Playertaks. Hoe treurig dat zoiets nodig is. Wat zegt dit veel over een groot gebrek aan moraal en moreel. Voor De Gemeente Dordrecht acht men dit pleidooi nodig, omdat jonge vaders te vaak de benen nemen tijdens de zwangerschap of kort na de bevalling. Ze dienen gewoon een financiële bijdrage te leveren voor hun bij tieners verwekte kinderen en niet weg te lopen van hun morele verantwoordelijkheid. Ze dienen het kind te erkennen. Alimentatie werkte lang niet altijd. Playertaks laten betalen lijkt voorlopig een beter idee. Blijf het volgen. Hulde aan het initiatief van het CDA in dit geval vond ze. ‘Bezint eer ge begint’ had haar als liefhebber van spreekwoorden ook wel iets geleken. Dat opperde men al in de 17e eeuw!

Schrijver: Anneke Haasnoot, 28 mei 2015


Geplaatst in de categorie: maatschappij

3.9 met 7 stemmen 101



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)