SCHEPPER EN WIJSGEER
Als ze op nieuwjaarsdag al vrij vroeg uit de veren is dankzij haar hond en het geknal waardoor deze niet naar buiten durft, zet ze even de televisie aan. Dan zapt ze langs de zenders en op SBS 6 en ziet ze net de laatste minuten van een bijeenkomst van De Levende Steen Ministries, gevestigd in een enorm gebouw in een plaats niet ver van waar ze woont.
Aanvankelijk is ze verbaasd. Ze ziet een prachtige zwarte zangeres met haar achtergrondkoor en fantastische muzikanten heen en weer springen op het podium. Allemaal telkens naar links en even later weer naar rechts. Telkens als ze ‘Jump in the River of the holy ghost’ zingen.
Als de camera de zaal indraait, ziet ze een enorme mensenmassa hetzelfde doen steeds weer op het woordje ‘Jump’. Het is een bijzondere ervaring dat te aanschouwen. Blank, bruin en zwart zijn allen goed vertegenwoordigd en ze meent zelfs een haar bekende dichteres enthousiast te zien meedoen. De herhaling gaat in haar beleving eindeloos door. Velen springen bij gebrek aan ruimte gewoon even op hun eigen plaats in de lucht. Ze is erg onder de indruk van het massale, maar weet als van angst verstijfde ex- calvinist dat ze dat zelf nooit zo zou kunnen en is een tikje jaloers. Heerlijk als je zo kunt bewegen, het zo uit kunt schreeuwen van vreugde. Ze kan zich goed voorstellen hoe aanstekelijk het zou kunnen werken, dat zelfs zij…
Op twee januari slaat ze de krant open en stuit ze in de rubriek Opinie en Debat op twee stukken van de hand van twee filosofen. De een is onderzoeker wetenschapsfilosofie, de ander freelance docent filosofie. Beiden vallen hedendaagse theologen aan die ook nog eens filosoof zijn en aan de VU zijn verbonden. Eén van hen ziet het bestaan van God als een dood paard. (Maarten Boudry Volkskrant 2 januari 2015). Dat beweegt namelijk ook nog een beetje als je het schopt. Dat is schrikken voor haar.
Haar kleindochter van negen kwam haar onlangs ook vertellen hoe de mens is ontstaan. Er zouden drie grote brokken steen aan elkaar zijn blijven kleven. Daar was een beetje water op gekomen en toen de zon ging schijnen ontstonden er bacteriën en die groeiden uit tot het leven zoals we dat nu kennen. Ze had toen opgemerkt dat iets volgens haar niet zomaar vanzelf kon ontstaan. Er zou vast Iets of Iemand achterzitten! Haar kleindochter stuiterde echter alweer verder door het leven. Darwin was toch eigenlijk alweer een beetje achterhaald? Alles zou toch veel meer in grote sprongen zijn geschied volgens de theosofie? Telkens als de aarde zich terugtrok in een lange nacht, om daarna opnieuw te ontwaken? Nou ja, het zou vast nóg wel eens ter sprake komen in de toekomst.
Eigenlijk had ze zelf de rustgevende indruk dat wetenschap en religie elkaar nader waren gekomen. Hield hij dan nooit op; die eeuwenlange strijd tussen atheïst en gelovige? Tussen wetenschap en religie?
Natuurlijk keek je als ongelovige vreemd op van alle rituelen in de verschillende wereldgodsdiensten. Natuurlijk waren er rare verhalen bij en begreep je niet dat iemand geloofde dat ze waar gebeurd waren. Het was geen prettig begin van een nieuw jaar vond ze. Ze kon gewoon niet goed tegen contradictie.
Dat gereformeerde gelovigen met een onzichtbare voelhoorn in hun brein zouden zijn uitgerust door de Schepper volgens Plantinga, vindt Maarten Boudry potsierlijk. Nou, dat weet ze zonet nog niet. Zelf heeft ze ook al geruime tijd het gevoel een botsautootje met een antenne te zijn. Een antenne die verbonden is met een netwerk van onaards licht, waarbij je zelf in het autootje aan het stuur zit. Zo gek was het aangevallen idee volgens haar nog niet. Het einde van de discussie bestaat God wel of niet was nog lang niet in zicht. Nou, tot dan maar liever opspringen bij het woordje ‘jump’ in een megakerk. Letterlijk of figuurlijk.
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: filosofie
filosofie
144
Geef je reactie op deze inzending: