Alle inzendingen over Begroeten

...en van buiten donker. ‘Ik ga even weg, mijn zinnen verzetten’ zei hij. Trok de deur achter zich dicht. Door maanlichtstralen getrokken naar het strand, leek het nog warme zand hem te begroeten. Hij hield zich doof. Langzaam verdween het malen in zijn hoofd en verloor hij zich in dromen van...

Het samenstellen van een duidelijke personeelsadvertentie blijkt voor veel werkgevers een moeilijke klus. Ze eisen van alles van een sollicitant maar spreiden zelf weinig creativiteit en fantasie ten toon. Nietszeggende oproepen met grote kans op nietszeggende reacties. Een...

De dag is gekomen, het was een septemberdag, waarop mevrouw voor de eerste keer al op mijn komst wachtte, althans ze gaf daar duidelijk blijk van doordat ze in het zonnetje heen en weer drentelde achter haar rollator vóór de hoofdingang van het Zorgcentrum en mij blij begroette bij mijn aankomst....

...kijken naar computerschermen en telefoneren. Zij begroeten een klant of bekeuren een burger. Ze maken niet de wetten of de grote beslissingen in de industrie. Ze sappelen en komen ’s avonds om naast hun partner televisie te kijken, een boek of een krant te lezen of een keertje een bioscoopje te...

Wordt vooral aangetroffen in gelegenheden met volledige vergunning en is daar vaak het middelpunt van een jolig gezelschap. Al naar gelang zijn kennelijke staat begroet hij je bij binnenkomst met een welgemeend ‘he ouwe rukker’, of kust je nat op het voorhoofd. De gemeenplaatsen van de...

Het atelier voor kunstzinnige vorming is gevestigd in de kelderruimte van een cultuurtempel in het nabijgelegen dorp. Bij binnenkomst begroet mij een levensgrote pop met een lichtblauwe, flodderige badmuts op het hoofd en met een lange, lichtblauwe jurk aan, die weggelopen lijkt uit een...

‘Kopje koffie…hmmm gezellig!’ De ogen van de kleine man beginnen te glimmen als hij op de arm van zijn papa de kamer binnenkomt. ‘Koh…koh’ ‘Jaa, kopje koffie’, zeggen wij in koor. Sinds hij bij een vorig bezoek op het knopje van het apparaat mocht drukken en tot zijn grote...

Het is allemaal begonnen in de Hof van Eden, god had een leuk tuintje aangelegd maar miste nog wat speelsheid. Zelf was god een behoorlijk ouwe lul die graag wat jonger had willen zijn; hij bedacht toen Adam en noemde het zijn jong, later verbasterd tot jongen. En die jongen, Adam dus, huppelde...

Ik ging een keer met een vriend mee naar een evaluatiegesprek. Een half jaar daarvoor had hij een functioneringsgesprek gehad en hem was gezegd dat hij niet goed functioneerde. Daar had hij nog niets van gemerkt, maar goed, er kan verschil van mening zijn. Hij moest beter communiceren. In de...

...van het ziekenhuis in de stad naar ons huis in het dorp gereden. Rustig, zonder haast. Binnen is het koel, de poes komt me begroeten als ik de tuindeuren openzet. De warmte stroomt naar binnen. Ik hoop dat je morgen weer naar huis mag.

Op het toegangsbewijs staat de naam van de bekende zangeres vermeld alsmede het nummer en de rij van mijn plaats op het frontbalkon van het theater. Ik haast me, op een regenachtige avond, de belofte te laten inlossen die dit stukje papier schijnt in te houden, in afwachting (maar ten onrechte)...

Op de dag waarop het vijfenzestig jaar geleden was dat in Amsterdam en Den Haag een juichende menigte haar bevrijders begroette, was de hemel boven Tilburg afwijsselend staalgrijs en hemelsblauw. Wimpels, gesierd met het logo "T" wapperden aan de Spoorlaan aan lange, verticale vlaggenstokken en...

...ons en een ijskoude, helse wind en sneeuwvlagen begroeten ons nog in maart. We zijn aan boord gegaan van De Zilvermeeuw. Grijs water omklotst een trechtervormig bouwsel op de oever naast de indrukwekkende Amercentrale die haar rook spuwt in de atmosfeer. De zware motor zet aan, komt op gang...

...dat ik geen hondenmens was, maar me toch wilde begroeten. Dit was een ervaring op zich, het was een heel bijzondere hond met een haast op een potloodlijn lijkende omranding rond de ogen. Nog nooit heb ik een voor mij zo onbekende hond zo vriendelijk toegesproken. Ik vertelde haar dat zij...

Er zijn van die ochtenden, dan sta ik onzeker op. Ik voel het in mijn buik, een onrust die kenmerkend is voor de twijfel die me de rest van de dag zal achtervolgen. Twijfel met keuzes maken, twijfel over discipline, op het vlak van hoop en verwachtingen. Kortom, twijfel over wat er nou precies goed...

Het voorjaar trad onherroepelijk in en toen in maart een nieuw licht de wereld overspoelde, bracht ik een boeket bonte tulpen mee, waarop mevrouw ging rommelen in een naaidoos om een naald te zoeken waarmee de kopjes van de tulpen volgens haar allemaal een prikje moesten krijgen om het boeket...

Café "Zomerlust", met in haar veranda de ouderwetse glas-in-lood-ruitjes, bevindt zich als vanouds even buiten de stad, juist voorbij de brug die het Wilhelminakanaal bekroont, in Tilburg Zuid, aan het eind van de lange, bochtige straat die de naam "Oisterwijksebaan" op haar kobaltblauwe...

Dichtbij een groot bos heb ik het volgende schouwspel gezien. Vlak bij de ingang van het bos is een tuincentrum. De mij bekende eigenaar woont daar in een villa. Ik zag hem daar wandelen met een aangelijnde herdershond. Toen hij zijn tuinpad opliep liet hij de hond los. Ik begroette de man en...

Eerlijk gezegd ben ik fan van de sneeuw, vind het schitterend, prachtig en mag er van genieten, kan er ook van genieten: ‘s avonds is het extra licht buiten, net als ‘ s morgens, ondanks dat het februari is en gewoonlijk de donkerte je begroet bij opstaan. Maar nu dus niet, neen, nu is het...

...even op, zoals dat nog steeds heet, om mij te begroeten en te vragen waar de cv-ketel is. Hij beent door het huis, want het is razend druk zegt-ie. Dat wil ik geloven. Nog voordat hij de cv-ruimte bereikt heeft belt-ie alweer om te zeggen waar hij is. In een oogopslag heeft hij het probleem...

Gisteren nog aanschouwde ik de paars begroeide heuvels en de bruine, beige en zwarte wilde paarden van de heide; vandaag wordt appèl voor mij geblazen. Als ik van huis ga, staat nog een volle, ronde, bleke maan aan de hemel en heeft mijn kleine, lichtgele kanarie nog het kopje in de veren. Ik...

Voor mijn bejaarde ouders was het kleine, hardstenen beeldje, voorstellende twee grijsgeaderde olifantjes aan weerszijden van een dobbelsteen. Ik schonk het hen ter gelegenheid van hun verhuizing van het grote, vooroorlogse huis waarin ik mijn jeugd had doorgebracht, naar de kleine...

De etalage van het kleine buurtwinkeltje in de volkswijk toont een gevarieerde doch bescheiden collectie theepotten, huishoudelijke artikelen, vazen en speelgoed. Als ik de deur open, stormt het fragiele hondje met de witgekrulde vacht en het bruine kopje naar voren, keffend met een agressiviteit...

Gisteren nog aanschouwde ik de paars begroeide heuvels en de bruine, beige en zwarte wilde paarden van de heide; vandaag wordt appel voor mij geblazen. Als ik van huis ga staat nog een volle, ronde, bleke maan aan de hemel en heeft mijn kleine, lichtgele kanarie nog het kopje in de veren. Ik...

Hij staat er met een soort straatkrantje, niet de straatkrant die we jaar en dag zagen, maar een andere. Het lijkt niet eens op de vorige en dat is nou jammer, want in de vorige straatkrant stonden altijd leuke dingen, een voorwoord, een verhaal soms van een dakloze die een woning had gekregen en...

Ik heb afscheid genomen van het station met het gewelfde dak dat trots de naam van mijn geboortestad draagt en afscheid van de oude buurt waarin ik zo lang gewoond heb, van de groene, zware toegangsdeur van mijn flat, van de rustieke balkons met uit steen geweven vlechtwerk.... Toen ik afscheid...

Zij vergrendeld en hij eer gewroken. Zij is de Pakistaanse Zahira en hij is haar broer. Zij past voor een gedwongen, door haar ouders gearrangeerd huwelijk en hij vermoordt haar. Hoe primitief Pakistaans islamitisch wil je het hebben/kan je het aan? Eerwraak of -moord, een vergelding op een...

Ik heb mijzelf een kameraad verschaft, waar de wereld er mij geen gaf. In de dierenzaak zag ik kooien te kust en te keur en ik koos er een met gouden spijlen. De kanaries fladderden wild in het rond toen de verkoper zijn hand naar hen uitstrekte en een van hen, waarop ik mijn oog had laten vallen,...

Gisteren nog aanschouwde ik de paars begroeide heuvels en de bruine, beige en zwarte wilde paarden van de heide; vandaag wordt appèl voor mij geblazen. Als ik van huis ga, staat nog een volle, ronde, bleke maan aan de hemel en heeft mijn kleine, lichtgele kanarie nog het kopje in de veren. Ik...

De jaarlijkse controle bij de specialist is geen uitzondering meer, maar meer een gewoonte, immers na de pletmachine krijg je de uitslag van de chirurg, ik dan tenminste wel, omdat er zo gruwelijk veel fouten gemaakt zijn in de afgelopen jaren, dat ikzelf gezegd heb: tot hier en niet verder! Het is...