Alle inzendingen over De stad en ik

...ronden weet toe te slaan en zodoende de uitdager van Magnus Carlsen zou worden?

...lagere school. Hij won altijd met knikkeren. Bezeten door het spel van de knikkers.

...dat tot in de kleine uren geschonken mag worden in openbare gelegenheden.

...ik opgroeide in een tuindersgezin. Als kind was ik niet zo bewust bezig met de groeiprocessen, dat was mijn vaders taak. Het is mooi om te zien hoe kinderen hier op deze plek vertrouwd raken met de flora en fauna die een onmisbaar aandeel leveren in ons menselijk bestaan. Al met al is het een...

...woelingen in de wereld. Daar ontdekte ik een plantje met een klein roze bloempje, kunstig geconstrueerd als een pantoffeltje, naast indigoblauwe klokjes als uit een sprookjesboek. Het tafereel roept schimmige herinneringen op aan mijn zo verre, voorgoed voorbije jeugd, diep verzonken in...

...de horizon Als een heilige Zal zij niet zinken Want haar vertrouwen Stelt geen vragen Omdat zij gelooft in al wat zij is Ik vouw mijn handen In gebed voor haar Tot een glimlach Vergeef mij Dag allerliefste …………….

...uitkomen dan dat ze erin gingen. Maar het is spannend. Men worstelt met elkaar maar ook met zichzelf. Hou ik me aan de regels? Houdt de ander zich aan de regels? En aan welke regels houden wij ons?

...Jullie verwarming kan toch niet voor veel moois zorgen." De volgende dag reed de auto uit de stad weg, naar het oerwoud toe. De Bantoeneger zweeg sikkeneurig. De pygmee dacht verheugd: "Weg van die radiator zonder sfeer. Gelukkig weer naar mijn wildernis, waar het vuur met verrassingen op...

...en Stef Bos wil ik besluiten met te zeggen dat ik niet echt wegga. Je bent daar waar je met je hart bent. Dus ik zal voor altijd wel in Utrecht blijven. Daar komt geen bouwkundig rapport tussen.

...verleggen is geen oplossing, je jaagt gewoon je vrienden buiten. Gastvrij Antwerpen??? Ik denk het niet! Groeten,

...met onvoldoende nauwelijks afgeschreven gedichten voor een hoofdstuk of een lyrisch begin. Ogen die plezier uit hadden gestraald, onhandige bewegingen. Dat even kreunen toen ik de erogene zone met mijn minnende mond verliet. Dat opgetogen maar onzeker klinkende: “We spreken elkaar...

...vrouw. Nauwelijks van haar verbazing bekomen, knikte de vrouw, niet in staat een woord uit te brengen. De man nam plaats op de steen. De wolf legde zijn kop op zijn been. De bewegingen van het water van het meer, en het zachte ruisen van de bladeren in de zonovergoten bomen, waren de enige...

...verdrietig meer, ik ben juist heel erg blij! En ik ben véél en véél mooier dan jullie.’ Maar na een poosje vond het olifantje het toch eigenlijk niet zo leuk meer. Want in de stad hadden er al kinderen geroepen, dat ze hem maar een lelijk olifantje vonden. Ze vonden dat hij nooit meer...

...eten bij de handenwringende middenstand. Ik verdenk er hun trouwens van om bij tijd en wijle zélf een dood beest op 't strand te leggen, kwestie van hun inkomsten wat bij te spijkeren. Om daarna in volle paniek naar 't VTM nieuws te bellen met hun Groot Nieuws. 's Avonds komt dan een...

...om verder te lezen. Over lelijkheid wordt vaak het mooist geschreven. Dat spookstation alleen al, zou ik met Van Casteren willen zeggen. Hoe krijg je het bedacht.

...vulde de lege nacht. De man struikelde over een iets te hoog liggende trottoirtegel, maar viel niet. Het leek of hij zich net op tijd bedacht en vervolgde zijn weg. Er was niemand in de straat. Aan weerszijden kwam rook uit sommige huizen, als teken van leven. De nevel...

...trekker en het schilderij hing aan de muur van zijn kamertje van de zorginstelling want een boer is nergens voor geschikt en het leven was niet meer wat het was en dat was het einde van de woede van de boer.

...zo zal de LocHal,lang na onze nietige levens de trots blijven vormen van de stad, uittorenend boven haar omgeving, dominerend in de Spoorzone. Zo zal ik mij ook tijdens mijn nog korte levensspanne Haar blijven herinneren, die voor mij was als een moeder. als de zozeer geliefde moeder, die...

...heren. Maar het allermooiste van voetbal vind ik dat het duidelijkheid schept. Als je even rustig in de stad wil rondlopen, moet je dat doen als de plaatselijk club speelt. De meeste asocialen zitten dan in en rond het stadion. Een ‘fatsoenlijk’ mens gaat allang niet meer naar het stadion...

...had weer de groen/oranje sjaal om de hals. En de carnavalsvlag, eveneens in die kleuren, hing weer halfstok.

...een berglandschap waarop we zij aan zij zaten en ik met jou mijn wederwaardigheden deelde. Je droeg bij uitzondering een bontgekleurde zomerjurk die je tengere gestalte strak omhulde, mijn vriendin van lange jaren. Met zoveel hartelijke belangstelling volgde je me op de voet op mijn kronkelende,...

...verknocht aan de kinderen en kleinkinderen en verslaafd aan de afwasborstel en aan de witte was.....

...kent het vast wel, het in dit geval zeer toepasselijke: ‘Zeg maar niets meer - ik ga wel weg’.

...waarbij er allerlei rampen zullen plaatsvinden. De mensen die hier boekjes over schrijven en stad en land afsjouwen om de goegemeente schrik aan te jagen, spekken hiermee alleen hun eigen bankrekening. Net als verzekeraars buiten ze de angst van simpele zielen uit voor eigen gewin.

...scherp af tegen de warrige stadse achtergrond en ik vond dit wel stoer en manhaftig. Hij klemde een sigaret tussen de lippen. Hij was mijn buurman en hij had me al bij de bushalte bekend dat hij koers moest zetten naar het Elisabeth Ziekenhuis, naar zijn moeder... Wegens de volstrekte...

...schoonheid van de bloemen, van de bomen en planten. En van jou, mijn allerliefste zuster, hield ik zozeer, als van niemand anders op deze wereld....

...de Wereldoorlog. In mijn vroege jeugd bezocht ik aan de hand van vader grootvaders graf aan de Bredaseweg en gaf hem, die ik nooit kende, postuum de kinderlijke maar welgemeende wens mee voor de eeuwigheid: "Rust zacht, lieve opa!"

...Ze deed open met een glimlach en droeg een donkergroen broekpak. Achter haar verscheen er een gezicht in de gang. Ik herkende onmiddellijk het open goedlachse gezicht van Peter, de succesvolle kunstenaar.

...eveneens onheilspellend aandoende bouwsels van de tot woestenij herleide stad bereikte ik tenslotte mijn woning.....

...omging in ons innerlijk. Ik wist niet hoe de asgrauwe hemel je neerdrukte en welke weerklank ze vond in je ziel. Ik verzamelde paarsblauwe geurige steeltjes van de lavendel in een envelop voor een verre vriend.