't moeras der emotie
"Kom op, sta op, we redden het wel! Ik help je, ik ben er voor je, ik zal mijn leven wagen voor jou!"
Het enige wat ik van je vroeg was om me te geloven..
Je kon het niet, je wou het niet eens proberen.
Je was te moe, te zeer uitgeput om me ook maar aan te willen horen. Je kon niet meer verder en je ging onder in het moeras der emotie. Je kwam er nooit meer bovenop. Ik kwam er wel uit maar waarom IK?! Waarom niet jij.. Waarom niet wij.. samen!
Omdat je me niet kon geloven. De moed kwijt, alle hoop verloren, niet meer in staat om het lichtpuntje aan het einde van de tunnel te blijven zoeken.
Dat ene lichtpuntje, wat zo makkelijk te vinden is als je er maar in gelooft.. Ik kon het je niet laten zien, ik zal het mezelf niet kunnen vergeven.
Geplaatst in de categorie: emoties