Alle inzendingen over Egmond-Binnense heri

...doordat er geen wereldse afleidingen waren, herinner ik me ieder detail nog als de dag van gisteren. Bijvoorbeeld het lelijk afgewerkte Mariabeeld onder aan de kloostertrap, waar ik iedere ochtend weer tegen aan moest kijken en dat iedere monnik een eigen postvakje had. Daar lagen ooit...

(voor George Hitchcock (1850 - 1913)) Jij bent geboren op 29 september 1850 in Providence, Rhode Island, net als de schilder Dodge MacKnight, een vriend van Vincent van Gogh. Dodge woonde in Fontvielle, nabij Arles. In 1888 ontmoette hij Vincent via de rijke, Australische schilder John Peter...

...ik me vooral het karige eitje bij de maaltijd herinner en een speelfilm over Franciscus van Assisi. Mijn vader had me gewezen op een advertentie in de 'Trouw', die mijn wereldse kansloosheid kon verbloemen en weerstaan. Ik ontmoette de directeur van een Franciscaans maandblad, waarin ik...

Beertje Colargo Bär houdt zich schuil in een Belgisch klooster, waar hij het silentium als wapen gebruikt. Hij heeft vele morsige homo's in het priesterlijke zadel geholpen en ooit zat hij enkele meters van mij verwijderd in de Egmond-abdij, ik vond hem toen al zo'n slijmerige kwal, een...

Egmond-aan-Zee is heeft een ‘gewoon’ strand en ook een apart naaktstrand. De stranden zélf verschillen niet opmerkelijk maar wél de bezoekers daar. Op het gewone strand is de verdeling topless vs niet-topless ongeveer fiftyfifty. De mannen niet meegerekend natuurlijk! :-) Er is daar in...

(voor Fokko Tadama (1871 - 1935)) Je bent geboren op 16 mei 1871 in Banda Atjeh op Sumatra. Die stad heette destijds Kota Radja, want Koningsstad betekent. In de middeleeuwen was het een multi-etnische handelsmetropool. Na een bloedige strijd veroverde generaal Joannes Benedictus van Heutsz in...

...van het kasteel in Egmond aan de Hoef. Ik herinner mij de zelfgemaakte cider bij een nasi-maaltijd, een hok vol gele kuikentjes, de mooie dochter van de pachtboer, die mij sterk deed twijfelen aan de celibataire regel. Een jonge non die woest de deur voor mijn neus dichtgooide, toen ze me...

...de duinen lag en ik meen mij inderdaad te herinneren, dat men daar een soort Adelbertbron had ontdekt, net als in Lourdes, want roomsen zijn dol op heilige waterbronnen, die ze graag met hocuspocus omringen. De kloostergemeenschap leeft al decennia van de kaarsenproductie, maar door de...

Ik schreef al gedichten voordat ik het klooster van Egmond inging, dat had ik mezelf aangeleerd. Natuurlijk las ik Marsman, Slauerhoff, Holst, Boutens, Van de Woestijne, Gorter, Van Eeden, Kloos, Perk, noem maar op, van de meesters moet je het immers leren en ik heb het dan ook van hen geleerd en...

[...] De avondschemering zet in boven de machtige Yangtze, platte schepen met heldere petroleumlampen verlicht, varen rustig voorbij. De temperatuur daalt onmiddellijk naar het vriespunt. Wandelend langs de berm kijk ik naar het spiegelgladde meer van Yinshan park. Vanmiddag ontdekte ik enkele...

Ja daar sta je dan. Maatje 42? Nee mevrouw, die hebben wij helaas niet meer. Bij de vraag naar maat 43 lachen ze je bijna uit. Nu zou je toch denken dat de hedendaagse maatschappij ingesteld is op deze steeds meer gangbare schoenmaat 42. In de praktijk valt het vies tegen. Ze zijn er wel, maar...

‘Met veel ballen graag!’ klinkt het uit 20 monden tussen 12 en half 1 ’s middags in de eetzaal. Nee, soep zonder ballen is eigenlijk geen soep. Dus ach, wat haalt het uit, dan gooien we er toch nog een paar pondjes gehakt door iedere dag! Zij blij, dus wij ook blij. Zo gaat het en zo hoort...

...wolken, waar Hij ooit aan mij verscheen. Met die bovennatuurlijke, intensieve belevingsherinnering zal ik mijn laatste adem uitblazen en terug verlangen. En ik weet dat mijn herinnering eindeloze vervulling zal worden. En ik wens datzelfde voor iedereen en nu al, voor zover wij daar open voor...

...hier, onze avonden hier, genieten van ons samen zijn. Nu gaan wij verhuizen, zullen we proberen om samen weer nieuwe herinneringen te maken, die ik dan ooit misschien wel eens weer aan het papier toe vertrouw.

...domicilie houden, en de kunstschatten aldaar, de feeërieke en sprookjesachtige St. Paul's Cathedral. Onvergetelijke herinneringen, maar nu heb ik nog slechts een kop echte Engelse thee in de ochtendduren......

...zich alle andere jongens uit onze klas nog goed herinnerde. Ik sprak haar aan en zei: “Hai Patricia, wat leuk je weer eens te zien”. Haar grote blauwe ogen staarde naar mijn paraplu, daarna gericht op mijn natte schoenen en keek vervolgens naar mijn wat grote oren. Joris? Nee, ik ben Jaap....

Zijn moeder was overleden. Als zijn bewustzijn vergeleken zou kunnen worden met een meer, met een stille watervlakte, veroorzaakte het heengaan nauwelijks een rimpeling in de oppervlakte hiervan. Hij vatte haar leven samen in enkele luttele feiten in een "In Memoriam" alsof hiermee uitgesproken zou...

Wat lezen mannen, lezen mannen eigenlijk wel. Ja hoor, volgens de NS publieksprijs voornamelijk Gijp, Gijp, Gijp en een beetje Kieft en Boskamp. Voetballezen. Zo’n beetje het TROS Muziekfeest op het Plein qua boeken. Hepie en Hepie in druk. Je zou toch denken dat één keer prijs genoeg was...

Het is 1574 en de Spanjaarden hebben de waterburcht Keenenburg in Schipluiden in bezit genomen, nadat ridder Otto van Egmond van Meresteijn met zijn vrouw Agnes Croesink naar Delft is gevlucht. 'Wat een schijtluizen, die Hollanders!', dacht kapitein Thiago Diaz, toen hij de lege burcht...

Het gaat de laatste tijd flink bergafwaarts met Sjoerd Kastelein, want hij worstelt met een fikse writers-block, terwijl schrijven zijn lust en zijn leven is. Twee maanden geleden woonde hij nog in hartje Amsterdam, waar hij aan de Universiteit van Amsterdam Nederlandse taal- en letterkunde...

Sarah, een gevierde advocate, vond een papieren sleutel onder de deurmat, wat haar sterk verbaasde, want zo kon ze niet binnenkomen. Ze sloeg een achterdeurruit in en klom erdoor naar binnen. In de woonkamer lagen haar ouders levenloos en zonder sporen van daders. In de broekzak van haar vierde man...

Het bleek mijn laatste hoop op een baan in de gewone maatschappij te zijn, de opleiding tot ziekenverzorgende in een school te Veenendaal, streng christelijk bolwerk. Ik was samen met Jean B. de enige, mannelijke deelnemer aan deze opleiding. Jean en ik bivakkeerden in een huis in Driebergen,...

Ik ben me terdege ervan bewust, dat het tabblad Hartenkreten op deze mooie site eigenlijk niet bestemd is voor het plaatsen van gedichten. Toch voel ik de behoefte om er bij wijze van uitzondering van af te wijken, al is het maar omdat het hier meer gaat om een onderbouwing van deze inzending dan...

De slanke, hoogst aantrekkelijke lerares Nederlands Bathilde van den Vondel geeft al ruim tien jaar les aan het Johan de Witt-gymnasium op het Oranjepark 11 in Dordrecht. Zij doet dit met veel genoegen en charme, ook omdat de sfeer onder haar collega's uitermate amicaal is. Zij kan het ook goed...

(voor Ida Gerhardt) Haar woorden zijn mij even lief als de sabra's (vooral in vloeibare vorm) in het Beloofde Land Kanaän, zij zwemmen als de grote vissen in het Meer van Galilea of zij stralen in de zon als de anemonen op de berghelling, vaak zijn het de kleurige koralen bij Eilat of ook de...

Ik heb vandaag aan mijn geestelijk leidsman van vroeger in het klooster te Egmond-Binnen gevraagd om mij uit te schrijven als zijnde nog rooms-katholiek. Ik wilde dat al jaren, maar liet het verslonzen. Of dat wel of niet lukt, doet er in wezen niet echt toe, omdat ik mijzelf al jaren niet meer als...

...sombre puinhoop thans En slechts herinrings avondrood Ontgloeit het nog met glans. Willem Jacobszn. Hofdijk is geboren in 1816 te Alkmaar. Zijn vader was goudsmid. Hij was als kind dol op de middeleeuwen en hij bootste die lievelingstijd met vrienden na op de zolder van...

Omdat ik na vier jaar Havo-4 en Havo-5 geen diploma op zak had, besloten ze in het benedictijnse klooster in Egmond-Binnen, waar ik anderhalf jaar vertoefde, om mij naar de Havo voor volwassenen in Alkmaar te sturen, ook omdat menige zwartrok dacht, dat het kloosterleven wellicht te zwaar voor mij...

...Henk zag je amper beneden en ik kan me niet herinneren, dat hij ooit in de kerk kwam. 'We zijn te gek om los te lopen!', zei broeder Cor, de kookbroeder. Ik begon er steeds meer in te geloven, dat ik in een verkapte, psychiatrische instelling zat en na het lezen van een geschrift over een...

Mijn ouders hadden een groot gezin. En mijn talrijke ooms en tantes hadden ook grote gezinnen. De tantes werkten hard binnens- en de ooms even hard intensief buitenshuis. De tantes hadden ’s avonds veel stop-naai- en verstelwerk, de ooms werkten ’s avonds ook nog al eens en/of zaten in de...