Alle inzendingen over Hendrik

...dichtbundels onder pseudoniemen als Hector/Hendrik Mantinga, Victor Langeweg en Jan Luyken jr., al met al publiceerde hij zelfs zesenveertig dichtbundels, de laatste in 1986, 'Altijd de aarde'. Hij heeft veel van zijn familieleden verloren tijdens die afschuwelijke oorlogsjaren, wat hem...

...hebben de oorlog niet overleefd. Onder meer Hendrik Marsman, die je introduceerde in 'De Vrije Bladen' en die je hielp met je eerste dichtbundel. Jan Campert, die in het concentratiekamp Neuengamme door borstvliesontsteking overleed. Jo Otten werd in Den Haag getroffen door een Duitse...

...geboorte van zijn tweeling. Het Brabant waar Hendrik van Ham op zijn motorfiets rondtoerde, over de bochtige wegen, naar heinde en ver. Ik verlang naar het Brabant van Guus Meeuwis. Het land waar een lege wijnfles een lege fles wijn mag zijn. Het land van de dorpskroegen, om de hoek, bij de...

...Eeuw binnen. Toen de kleinzoon van Frederik Hendrik kinderloos stierf waren er geen wettige afstammelingen van Willem I meer in leven. De erfenis ging naar een Friese neef een Nassau. Niemand stoort zich daar aan en het blijft toch 'Oranje boven'. Door de eeuwen heen waren er altijd...

...Hendrik en blijf daar een poosje.'' Oom Hendrik woonde in het volgende dorp met zijn vrouw Klaasje en een tienjarige zoon Rutger. Ik vertelde hem wat er gebeurd was en hij was zeer trots op me en kon zich goed voorstellen waarom ik zo gehandeld had. Ik ben toen een paar maanden...

...van Leendert Spaander, die ook een kunstverzamelaar was. Ze kreeg o.a. bezoek van de schrijver-psychiater Frederik van Eeden, prins Hendrik en diverse kunstenaars, die haar wilden afbeelden. Op 22 mei 1949 ben je in Den Haag overleden. Je werd 75 jaar.

...verdiende loon gekregen!', fluisterde Johanna. Hendrik, die naast Godefrida zat, had niets door en hij vond het maar wat leuk, dat Johanna en Libbeke naast Godefrida zaten, want dat gaf hem het gevoel drie vrouwen te hebben. Drie weken later kwamen er bevestigende berichten uit Beveren. Het...

...declameerde. Jij correspondeerde met koning Hendrik III, hertog Guglielmo Gonzaga van Mantua en kardinaal Luigi d'Este. Jij kreeg 6 kinderen, waarvan er 3 jong overleden. Samen met Jacomo de Baballi kreeg jij de zoon Achillis en samen met Andrea Tron kreeg jij de zoon Aeneas. Andrea...

...het aanpakken van de biefstukken, liep mevrouw Hendriks bewust vlak langs Dorith en zei ze: 'Oeps! Nou loop ik bijna op jouw tenen!'. 'Gelukkig heb ik ze geel gelakt!', dacht Dorith en ze bestelde een pond rundergehakt en twee ons rosbief. In haar woning aan de Deken Zondaglaan heeft Dorith...

...je naar Brussel terug en werd je de vriend van Hendrik Willem Mesdag, die diverse werken van jou had, en je werd de vriend van zijn neef Lawrence Alma-Tadema. In 1867-1868 verhuisde je naar Londen, maar je ging al snel naar Nederland, financieel berooid. In 1868 trouwde je en reisde je met jouw...

...weer ongedaan moeten maken. No way, 2 opgeleide verzorgenden op 8 bewoners ipv 1 stagiaire op 20 en nu klaar! Lees Hendrik Groen voor een onthullend inkijkje. We komen ooit allemaal aan de beurt. Dus...

...redacteur van 'De Vrije Bladen'. Roel maakte Hendrik bekend als dichter. In 1921 publiceerde hij zijn novelle 'Muggendans'. Roel ging rechten studeren aan de universiteit van Utrecht. In 1925 studeerde hij af en hij besloot om christen te worden, daarin aangespoord door 'Der...

...met Lord Henry Herbert, 2e graaf van Pembroke. Hendrik VIII sloot jouw moeder uit van opvolging. Eduard VI overleed op 6 juli 1553 in Greenwich Palace en hij werd 15 jaar. Hij benoemde jou tot zijn erfgenaam en opvolger en niet zijn halfzussen Mary Tudor I (Bloody Mary) en Elizabeth I (The...

In de zomer van 2004 verbleven we twee weken in een bungalowpark dicht bij het Duitse plaatsje Frankenau. Volgens een plattegrond van de omgeving moest zich in een natuurgebied, dat aan het bungalowpark grensde, een kloosterruïne bevinden. Dat intrigeerde mij en twee dagen nadat we waren...

Hij klapte het tuinstoeltje open en plantte het in het vochtige gras van de zeedijk. Hiervandaan had je een schitterend uitzicht over het wad. Aan zijn voeten, een meter of tien lager, lag een vuilgrijs strand dat zelden door badgasten werd betreden. Lange repen halfvergaan zeewier, plastic...

Ik kijk naar het monster. Het slaapt. Een uur geleden is het vanuit de keuken naar mijn slaapkamer gekropen. Daarna heeft het al zijn tentakels opgevouwen en is het gewriemel van zijn geschubde lijf overgegaan in een rustige, regelmatige ademhaling. Nietsvermoedend ligt het nu voor mijn bed te...

De bijverschijnselen van deze opstelling lieten niet lang op zich wachten. Met steeds meer mensen kreeg ik het duchtig aan de stok. Vriendinnen, buren, studiegenoten – op steeds meer terreinen smeulden de irritaties. Hoewel de slak, die inmiddels zo groot was geworden als een flinke kater, mij...

Gelukkig had ik in al die jaren heel wat opgestoken van mijn studie over de verborgen kant van de wereld. Mijn theologische opleiding had mij tot het inzicht gebracht dat het goed was om je af en toe ook ‘es open te stellen voor andere bestaansniveaus. Er was méér dan alleen maar de zichtbare,...

Het gebeurde iets voor twaalven. Terwijl ik op de dijk stond, met uitzicht op de zee vóór me en de eindeloze sterrennacht boven me, maakte een lichtpuntje zich los uit het sterrenbeeld Bootes. Eerst had ik er geen erg in. Met de handen losjes in m'n zakken stond ik naar de vuurtoren van...

Heel langzaam trokken de nevels op. De damp, die boven verschillende continenten en oceanen had gehangen, vervluchtigde. Toen de contouren van de zeeën en de landmassa's weer geleidelijk opdoemden uit de sluier die boven de planeet had gehangen, zag ik dat het aanzien van de aarde grondig was...

Er is één bijzondere plek waar ik me het dichtst met God verbonden voel: dat is de Friese waddenkust. Vooral 's avonds laat, als de schemering al is ingevallen en het laatste daglicht nog boven de horizon in het westen gloort, als je alleen nog het gekrijs van overvliegende meeuwen kunt horen en...

Gejaagd door de wind – er stond een storm van windkracht tien – reden Francine, mijn zoon Hugo en ik in maart 2004 naar de Paraview-beurs die gehouden werd in de Martiniplaza in Groningen. Gewapend met twee digitale camera’s, een bloknootje en een gezonde dosis scepsis struinden we tussen...

'Klein Ulsda', las ik op een wit bordje dat al half was weggezakt in de berm van de B-weg. De bebouwing van dit gehucht bestond uit wat boerderijen en rijtjeshuizen aan weerszijden van het smalle, al vele malen opgelapte asfaltweggetje op luttele kilometers van de Duitse grens. De ruitewisser van...

Ik schrok op uit mijn overpeinzingen. We reden de oprijlaan van de vrijstaande eengezinswoning op waar mijn oom en tante woonden. Met piepende remmen kwam de Japanner tot stilstand. Opgetogen werden we door het hoogbejaarde echtpaar verwelkomd: ze waren oprecht blij dat we hen met een bezoek...

Toen ik daar zo een tijdje gezeten had, keek ik op de klok: vier uur. Dat betekende dat het langzamerhand tijd werd om afscheid te nemen. Ik kuchte een paar keer nadrukkelijk en probeerde door het voortkabbelende gesprek heen te breken. Op een luidere toon dan ik eigenlijk gewild had riep ik:...

Zeven dagen en nachten bevind ik mij nu al in deze toestand. Vrij als een vogel kan ik mij verplaatsen. Afstanden, muren en sloten hebben voor mij geen betekenis meer. Ik – of wat daarvan over is, laten we zeggen: mijn geest – gaat met de snelheid van de gedachte naar elke willekeurige plaats...

Ik schrok, probeerde een verontschuldiging te bedenken. Ik bracht mijn gezicht vlak bij het hare. Maar ze keek van me weg naar de klok. Ze deed gewoon alsof ik niet bestond. Dat was wel het toppunt! Eerst zulke gemene gedachten over mij en dan dít! Even vergat ik mijn nieuwe toestand, maar al snel...

Nog één belangrijke, wat beklemmende vraag bleef er over. Ik had een aantal gestalten gezien van mensen die in coma lagen, net als ik zelf. Maar waren hier misschien ook andere wezens, geesten van gestorven, of misschien zelfs wel.....engelen? “Draai je ‘es om”. Ik schrok. De stem die...

In gedachten verzonken bleef ik voor haar staan. Het was alsof een oud weten, een oeroud besef van god-weet-waar, in mij herleefde. Het begon me te duizelen. De omgeving vervaagde, maar de lichtende gestalte bleef. Even later bevonden we ons allebei op een soort bergweide. Een groen, glooiend...

“Het is zo dubbel allemaal. Ik wil beter met mezelf en anderen leren omgaan. Mijn natuur is zowel schuchter en teruggetrokken als fel en geëmotioneerd. Wat wil ik bereiken? Het is mijn drang naar kennis over het doel, de oorsprong en de zin van het bestaan, die me steeds voortdrijft. Deze...