Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De tempelpriesteres van Isis

In Vogelenzang gaat alles rustig zijn gangetje. Zou je denken. Maar onder de vredelievende oppervlakte gebeuren er soms rare dingen. Zo op het eerste gezicht vonden de inwoners van Vogelenzang die mevrouw Dorith Doolittle uit Darlington best wel te pruimen en echt niet zo'n vreemde eend in de bijt, maar na verloop van tijd moesten de brave middelmatigen hun mening toch bijstellen, want ze vertoont wel heel erg vreemde kuren en malligheden, menen zij. Dorith kleedt zich de laatste weken uitsluitend in mannelijke kleren en ze rookt de ene sigaar na de andere sigaar. In haar zwarte, hoge hoed heeft ze pauweveren gestoken en meestal loopt ze op haar blote voeten. Rond haar enkels heeft ze rinkelende belletjes. De deftige dames in het dorp spreken er schande van. Ze denken dat die Engelse nieuweling kierewiet is en waarschijnlijk hartstikke lesbisch. Niet dat ze iets tegen lesbiennes hebben, o nee, maar ze moeten zich wel een beetje gedragen en niet het dorpsgezicht verpesten. Het maakt Dorith allemaal niet uit, al die roddelende tongen van simpele zielen, zij zingt vrolijk Engelse volksliederen en ze doet gewoon waar zij zin in heeft. Bij de slager had mevrouw Hendriks van kasteel Leijduin bewust langdurig afkeurend naar Dorith's blote voeten gekeken, terwijl haar knalgeel gelakte tenen krabbelbewegingen op het graniet maakten. 'Is dat niet koud?', had mevrouw Hendriks gevraagd. 'Zit dat niet strak?', had Dorith terug gevraagd, waarna mevrouw Hendriks heel wankel op haar dure hakschoenen ballanceerde. Ze was vooral geschokt door het vloeiende Nederlands, wat Dorith spreekt. 'Je spreekt al een aardig mondje Nederlands!', had mevrouw Hendriks gezegd. 'Mijn moeder kwam uit Katwijk aan Zee, dat had je niet gedacht hé! Ik moet alleen mijn Engelse accent nog een beetje schuren!', antwoordde Dorith met een grote glimlach. 'En loop je in de winter ook zonder schoenen?', vroeg mevrouw Hendriks nog, terwijl ze in de ogen van de slager keek en schamper lachtte. Na het aanpakken van de biefstukken, liep mevrouw Hendriks bewust vlak langs Dorith en zei ze: 'Oeps! Nou loop ik bijna op jouw tenen!'. 'Gelukkig heb ik ze geel gelakt!', dacht Dorith en ze bestelde een pond rundergehakt en twee ons rosbief.

In haar woning aan de Deken Zondaglaan heeft Dorith de gordijnen aan de voorkant altijd gesloten. Binnen heerst een serene sfeer en heeft zij alles in zachte tinten geverfd. Op de grond liggen allemaal zachte kleden schots en scheef over elkaar heen. In de achterkamer heeft zij een altaar opgericht, waarop een beeld van de vruchtbaarheidsgodin Isis staat te pronken. Wanneer zij thuis is, brandt er altijd een waxinelichtje voor. Verder gebruikt ze veel wierook en muziekinstrumenten, die de trance-sferen verhogen. Ze heeft zelfs een ouderwetse sistrum, die ze enkele jaren geleden in Cairo heeft gekocht. Dat is een voorloper van de tamboerijn. Dorith heeft haar priesterlijke gewaad aangetrokken en het wachten is op Rebecca Goudsmid, haar eerste leerlinge in Vogelenzang, die in kasteel Vinkenduin aan de Vogelenzangseweg 39 woont. Ze hebben elkaar op het strand ontmoet, toen het bloedheet was en Dorith bij Rebecca onder de parasol mocht liggen. Ze waren beiden topless en ze hebben elkaar heel teder met zonnebrandcrème ingesmeerd. Toen ze elkaar hartstochtelijk kusten, liep pastoor Wam de Moor langs en riep hij: 'Maar Rebecca toch, wat zullen we nou krijgen? Ik hoop dat je beseft waar je mee bezig bent! O, goede genade, arm dwalend schaapje toch!'. Rebecca en Dorith stopten even met tongzoenen en Rebecca lachtte vol vuur naar de pastoor. 'O, dag, meneer pastoor!', zei ze, 'lekker aan de wandel? Niet teveel naar de jongemannen kijken hé!'. 'O, jij ondeugd!', reageerde de pastoor nog. De zondagen daarna zijn Rebecca en Dorith steevast naar de kerk gegaan, alleen om de pastoor te chockeren. Dat lukte aardig, want hij gaf de hostie met zwaar trillende handen, terwijl hij hen boos had aangekeken. 'Toch geen Parkinson hé?', had Rebecca tegen hem gefluisterd. Wam was bijna van zijn stokje gevallen. De trouwe kerkgangster Louise Freya Frederika van Duinkerken, die in het landhuis Huis te Vogelenzang woont, kreeg de schrik van haar leven, toen zij op een zondagmiddag door het bos wandelde en Dorith en Rebecca zag. Beiden waren naakt en ze vreeën als wilde bosdieren met elkaar. 'Ik geloof dat ze zoiets standje 69 noemen of zoiets!', had ze later tegen pastoor Wam gezegd. 'Zeg maar standje 999!', riep een rood aangelopen Wam, 'die twee zijn door de duivel bezeten!'. 'U moet ze nu echt de eucharistieviering weigeren!', zei Louise, 'u moet ze eerst met exorcisme te lijf gaan!'. 'Zal ik doen! Zal ik doen!', had Wam gepreveld. Hij heeft inmiddels al met een groot kruis en een relikwie van Sint Gregorius de Grote in de achtertuin van Dorith gestaan, terwijl hij haar gekke dansbewegingen zag maken en met een dolk zag zwaaien. 'Dat is vast een offerdolk en Rebecca loopt een groot gevaar!', dacht Wam, 'of anders wel de loslopende katten van Vogelenzang!'. Hij was daarna meteen naar Louise gefietst en hij vertelde haar van Dorith's hekserij-praktijken en het gevaar wat Rebecca loopt. Ze spraken af om hen een volgende keer samen te begluren en eventueel op te treden.

De voordeurbel rinkelt en Dorith schrijdt naar het voorportaal om open te doen. Rebecca springt superenthousiast naar binnen en ze omhelst Dorith meteen. Na veel gekus en gestreel bereiden de dames zich voor op een inwijdingsritueel. Boven de deur naar de huiskamer staat 'Philae' en Rebecca vraagt wat dat betekent. 'Dat was een eilandje in de Nijl', zegt Dorith, 'waar een tempelcomplex van Isis was!'. 'Is dat er nu niet meer?', vraagt Rebecca. 'Ze hebben de Tempel van Isis op een ander eilandje, Agilkia, gezet, wat ik bezocht heb, misschien kunnen we er samen eens naartoe gaan!'. 'Om in trance te geraken, gebruikten ze vroeger moederkoren, een schimmel op de aren van granen zoals rogge en tarwe. Een teveel daarvan is dodelijk, dus gebruiken wij vandaag een LSD-pilletje, wat hetzelfde effect geeft.', legt Dorith uit. Rebecca vindt het prima en ze slikt het pilletje met een glas bier door. Dorith steekt diverse wierookstokjes en enkele kaarsen aan. Beiden gaan naakt op de grond zitten, terwijl Dorith muziek begint te maken en extatisch begint te zingen. Het zijn oergeluiden, lage en hoge, die een eigen, geheimzinnige melodie vormen. Deze zielsdiepe zangkunst verhoogt de trance-staat. Dorith slaat ritmisch op een Afrikaanse trommel, terwijl ze wilde bewegingen met haar hoofd maakt en aan één stuk door zingt. Rebecca kan zich nauwelijks inhouden, want ze wil dolgraag met Dorith de liefde bedrijven. Dorith pakt enkele kristallen klankschalen, waar ze hoge, zingende, rondcirkelende tonen mee maakt. Af en toe schudt ze met haar sistrum. Het doordringende geluid van een weergalmende gong dreunt door hun lichamen. Dorith wisselt dat af met vrolijke, lichte belgeluiden. Ze voelen zichzelf door de ruimte zweven en van alle kanten naderen er naakte vrouwen, die wilde, erotische dansbewegingen maken. De klankschaalmuziek opent hun chakra's en met name hun kruinchakra's, die nu wijd open zijn gaan staan. Zij tintelen van top tot teen en een gloeiend vuur ontbrandt in hun stuitchakra's. Dat liefdesvuur danst als een bezweerde slang omhoog via hun ruggegraten, totdat het via de kruinchakra, het open dak, los komt en een algehele bevrijding veroorzaakt.

'Het is zover!', zegt Dorith, 'ga maar op het altaar liggen, zodat Isis je kan ontvangen, zodat Isis een priesteres van jou kan maken! En daarna krijg je het witte gewaad!'. Rebecca ziet overal felle kleuren om zich heen, maar ze weet het altaar te bereiken en ze gaat er languit op liggen. Buiten staan Wam en Louise naar binnen te loeren en ze weten niet wat ze zien. Louise wil de politie bellen, maar Wam zegt, dat die niets van dit soort zaken snappen. Dorith steekt de dolk hoog in de lucht en ze brabbelt zelfverzonnen toverspreuken, die volgens haar rechtstreeks van Isis komen. 'Ze gaat haar toch niet dood steken hé?', vraagt Louise doodsbang aan Wam. 'Nee, kijk maar!', zegt hij. Dorith snijdt in haar hand en ze laat het bloed in de mond van Rebecca sijpelen. 'Drink dit, Rebecca, het is het bloed van Isis, nu ben je één van haar tempelpriesteressen!', zegt Dorith op een gedragen toon. Juist op dat moment tikt Wam keihard tegen het raam met zijn houten kruis. Dorith en Rebecca schrikken van zijn monsterlijke uiterlijk, de lange, zwarte baard en de felle, demonische, vuurspuwende ogen. Schuin achter hem zien ze de pinnige duivelin Louise gehurkt zitten alsof ze een plasje doet, wat ze in feite ook doet. Rebecca aarzelt geen moment en ze grist de dolk uit Dorith's handen. Ze springt van het altaar en ze rent naar de achterdeur, die niet op slot zit. Buiten in de achtertuin slaat ze woest om zich heen en steekt ze diverse keren toe. Wam is in zijn nek geraakt en het bloed spuit er als een geiser uit. Louise is in elkaar gezakt en beweegt niet meer. Wam knalt met zijn hoofd door het achterraam van de woonkamer en ook hij blijft roerloos liggen. Het is een bloedbad en Dorith probeert Rebecca te kalmeren, maar die is nu in alle staten en ze ziet Dorith ineens voor een volgende duivelin aan. 'Geef die dolk nou maar aan mij!', zegt Dorith zo lief mogelijk. 'Ik dacht het niet!', schreeuwt Rebecca, 'je krijgt hem wel, maar dan recht in jouw hart, lelijk monster!'. Dorith staat nog enkele seconden verbaasd voor zich uit te staren en daarna valt ze als een kaartenhuis in elkaar. Rebecca is de kluts helemaal kwijt, maar ze weet wel te vluchten, voordat de gealarmeerde buurman de politie belt. Enkele uren later is ze opgeknapt en wel op Schiphol en neemt ze het vliegtuig naar Egypte. Naast haar zit een vriendelijke Egyptenaar, die vraagt waar zij in Egypte naartoe gaat. 'Naar de Tempel van Isis!', zegt ze opgelucht, 'omdat Dorith daar ook is geweest!'. 'Dorith?', vraagt hij. 'Zij heeft van mij een tempelpriesteres gemaakt!', zegt Rebecca met een verliefde glimlach. De man kijkt maar snel uit zijn raampje.

Schrijver: Joanan Rutgers
3 september 2020


Geplaatst in de categorie: misdaad

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)