Alle inzendingen over Herfst-depressie

De heer IJS is met zijn gezin en medewerkers woonachtig in een prachtig tegen het barre klimaat beschermde gebouw op de Noordpool. Om de haverklap heeft hij ruzie met de heer HITTE, woonachtig in de tropen. Wat is er gaande? IJS heeft voortdurend last van een opeenhoping van zeer koude lucht en...

De pressie Steeds meer Nederlanders worden in meer of mindere mate depressief. Er zijn - voor zover officieel geregistreerd - al meer dan 800.000 depressieve mensen in Nederland. Eén op de twintig mensen heeft te maken met een vorm van depressie en de pressie van de directe omgeving....

(voor Natalie Jane Imbruglia (4 februari 1975)) Je bent geboren in Sydney. Je vader Elliot Imbruglia is afkomstig uit Lipari, een Siciliaans eilandje. Je moeder Maxene Anderson is een Anglo-Australische en je bent de oudste van vier dochters. Je groeide op in het badplaatsje Berkeley Vale, waar...

Ze kon nauwelijks wachten tot de Dood haar in zijn Vaderarmen zou nemen. De depressie strekte haar tentakels met zuignappen begerig naar haar uit. De noodlottige sprong van zeventien hoog of het mes aan de pols leken dichtbij, gewenst en aantrekkelijk. Veertig jaar had ze aan mijn zijde gelopen...

‘Houdt Katja van herfsttekeningen?’ vraagt Nancy. We zitten, vijf famkes en ik, op de grote bank tegen de schutting en doen tekenwedstrijd. Het is zonnig octoberweer. Ik verklaar naar waarheid veel van herfsttekeningen te houden. ‘Mijn tante vroeg aan mij of ik een herfsttekening wou maken,...

De lange dagen zijn bijna voorbij. Alles keert stilaan terug op zijn retour. Nog even wachten op de mooie bladverkleuringen van bomen en struiken, op de geur van humus in het bos en op de laatste maaibeurt van het gazon. De zomerbloeiers staan volop in zaad. Bloemen doen ze allang niet meer....

We waren in het Café-Restaurant in het stille dorp gearriveerd op een late septemberavond. Mijn stilzwijgen overheerste tot mijn spijt omdat ik mij te midden van het gezelschap een "displaced person" voelde; mijn stilzwijgen dat de anderen eveneens lam scheen te leggen; mijns ondanks en tot...

Op het driehoekige plein in het hart van de stad, dat ingeklemd ligt tussen gastvrije en representatieve restaurants met vriendelijk, attent en meelevend personeel, hebben we elkaar ontmoet, in de herfst en in de herfst van onze levens. Een veldslag als een pestepidemie had huisgehouden in onze...

Zij heeft kennis van naaien in minimaal twee van de vier betekenissen van het woord. Haar vaardigheden betreffende het naaien van een scheur in bijvoorbeeld een zeil of het vervaardigen van jurkjes ken ik niet (voldoende), maar net als vrijwel iedereen heeft zij seksuele gemeenschap en bedriegen,...

Het is de maand van de borstkanker, waarom het nou precies de maand is waar we ook nog dat extra uur hebben, geen idee, waarom het nou juist de maand is dat de blaadjes van de bomen vallen, nog minder een idee, maar dat het lijkt alsof alle meldingen over borst- en andere kankersoorten nu met...

Nog even en de akkers kijken weer heimweëend uit naar de klaprozen. Maisvelden rijken als grote deinende zeeën naar de hemel , hun gouden rijpen zwangere trossen roepen om geoogst te worden. Het kleine beekje vervolgt onverstoorbaar en kronkelend zijn weg. Het kabbelt rustig de herfst door de...

Aantrekkelijk fraaie bruine, oranje, rode, paarse, en zelfs blauwe kleuren en tinten verschijnen er. Alle vruchten rijpen en vallen af. In deze 3 á 4 weken gebeurt het allemaal. De natuur maakt zich klaar voor de winter. Ze gaat een beetje dood en laat ons zien dat alles vergankelijk is. Een heel...

Als depressie het onderdrukken van ware emoties betekent, dan snap ik heel goed hoe Mirjam zich gevoeld heeft vlak na haar debâcle in Italië, want ze is daar vervroegd weggegaan, omdat ze niet goed communiceerde en velen waren heel boos op haar. Ze zit in een identiteitscrisis, want ze weet...

De grote hitte is verdwenen, overgedreven en meer gematigde temperaturen kondigen aan dat september op handen is; ondanks alles mijn meest geliefde maand.... Vroeger slepen wij de potloden als de school weer begon en dan legde de zuster de handwerkspullen klaar op de ouderwetse banken; de lappen...

Het was druk in de ontvangstruimte. Verschillende grijze hoofden keken me bij binnenkomst aan. "Ken ik hem?", zag ik ze zich afvragen. Sneller dan men kon denken liep ik door. Voorbij aan de receptie, waar mijn gezicht wel direct werd herkend gevolgd door een vriendelijke groet. Met mijn nog...

September - mijn favoriete maand - is vaak nog mild als de temperatuur niet de hoogte in schiet en een zoele wind ons verrast. Een luchtig wolkje zeilt voorbij achter het geboomte tegen een lichtblauwe hemel en een intercontinentaal vliegtuig trekt in hoger sferen haar spoor tegen het zwerk. De...

sommige catastrofale situaties vragen om duidelijkheid, komen in een fractie van een seconde tot uitbarsting: je slaat met je hand door een vensterruitje en dan ligt alles vol bloed en roodbesmeurde glasscherven; je valt uit een raam en breekt hier en daar wat botten, schaaft hier en daar wat...

Ik ben zwaar bedroefd over de actuele mensheid, die helaas uitmunt in liefdeloosheid en door gestoord egoïsme alle ware waarden uitsluit. Mijn chronische depressie is niet voor niets hoor, ik ben net zo walgelijk eenzaam als de Godin, de Ware Bron van mijn leven, het aardeleven heeft totaal...

(voor Barbara Bates (1925 - 1969)) Je bent geboren op 6 augustus 1925 in Denver. Je was de oudste van drie dochters. Je vader was de postbediende Arthur W. Bates en je moeder heette Eva. Tot je dertiende zat je op ballet bij Claire Dane en je was als tiener een mode-model. Je zat op de...

De onzichtbare scheidslijnen zijn getrokken die augustus van september, de zomer van de herfst en mijn jeugd van mijn oude dag scheiden. Nu wordt de stad overstroomd en overspoeld door horden studenten en jongeren. Hele generaties overvleugelen mij en streven mij moeiteloos voorbij. De onzichtbare...

Ik zit de afgelopen dagen niet zo lekker in mijn vel. Mijn hoofd is gevuld met hetzelfde dichte wolkendek als in de hemel; er dreigt de hele dag door regen. Mijn humeur is even roekeloos en gejaagd als de wind. Mijn hart voelt zwaar, mijn oogleden vallen dicht zodra ik me even ontspan, de spieren...

Emma was blij dat Jan Boter in de herfst van 2000 begon met het schrijven van een boek over haar leven. Tijdens haar reizen zag zij weemoedige vreemdelingen, die geen tijd hadden om te schrijven. En zelf was zij te druk om er iets over te schrijven. Ze had over al haar avonturen aan Jan...

Een nieuwe herfst, mijn zozeer geliefde seizoen, breekt aan. De oude bomen staan in stille afwachting rondom mijn huis. De pijn in geest, ziel en lichaam is uit mij geweken; zij is gevlucht, zoals de vogels uit de boomgaard vluchten voor het onvoorziene schot hagel van de schutter of zoals de...

Een doktersbezoek was er voor nodig om het me te doen beseffen. Alhoewel mijn lichaam het al een paar weken aangaf, mijn hoofd wilde er nog niet aan. Eigenlijk had ik het aan moeten zien komen. Het is niet de eerste keer dat het me overkomt en ik had me vorige keer nog zo voorgenomen, dat me dat...

"Slapende rijk? Zet jezelf te kijk!" zou een mooie, geldwervende slogan van een bankconcern kunnen zijn om de contanten van haar klanten te confisqueren. De meeste miljoenen worden tegenwoordig verdiend door nietsnutten en charlatans die door hun gore uitspraken of gedrag programma’s als “de...

Het is niet dat het leven geen zin meer heeft wat fnuikend is, maar dat het leven geen zin meer voelt.

Wouter praat over het weer met Wim. Wim: ''Eindelijk hebben we een weersituatie, dat er een warme zuidelijke stroming op gang is gekomen tussen een hogedrukgebied boven midden Europa en een depressie ten westen van Engeland.'' Ze spraken vaak met elkaar over het weer. ''Zeg Wim, jij...

De C.-straat vormt een krocht, een langwerpige, trieste, uitzichtloze trechter, omzoomd door bouwvallige huizen. Helemaal aan het einde hiervan bevindt zich het huis van F., mijn manisch-depressieve vriendin en hier legde ik vaak mijn bezoeken aan haar af. Met haar lange, lenige, elegante, beringde...

In mijn zwarte vitrinekast met de glazen deuren staat het beeldje, misschien aangeschaft op een rommelmarkt, voorstellende twee volumineuze vissen. ZIJ schonk het mij, ZIJ die nu de "verkorte" weg naar de dood in versneld tempo wenst te bewandelen en zij heeft er ongetwijfeld onze Rubensiaanse...

Met de blauw-dooraderde handen neemt ze het tablet witte chocolade aan en stopt ze het haastig in het aandoenlijke, versleten handtasje, gekocht in een kringloopzaak, als wil ze er een wintervoorraad mee aanleggen. Diezelfde handen grijpen de mijne met een wanhoopsgebaar als ze beweert dood te...