Alle inzendingen over Het gladde pad

Liefde blijft: het beklijft héél het leven! Het stuurt mij op pad, het geeft al, wat erin zat.

... Ik hielp de boekenverkoper met het wegbrengen van de onverkochte ladingen. De markt was gesloten. De euforie voorbij. Wat restte was zijn boeiende anekdote over Clinton, die ik hierbij uitkrijs, want zo zie je maar, zelfs de grootsten der aarde blijken net zo menselijk als jij en...

...met de mensheid voor heb. Een gemoedstoestand waarin ik niet zelden geneigd ben mijn talent voor het geluk te overschatten. Op naar de apotheek(2)

...personeel. Dan dringt tot me door dat ik, zonder het hele wachtsysteem op de kop te gooien, met haar bonnetje zal moeten ruilen en zodoende niet een, maar 20 plaatsen in de rangorde opschuif. ‘Ik ben toch niet gek’, brult de Mediamarktman in mij en even later sta ik oog in oog met de jonge...

...ooghoek zie ik twee forse vakkenvullers in Lidl uniform die aan komen snellen om dit varkentje te wassen. Het varkentje keert dus schielijk terug op zijn schreden, trekt het meest onschuldige gezicht uit zijn repertoire en mompelt tijdens de uitgebreide visitatie, waarbij ook de...

...ranzige oude lullen die ik normaliter op mijn pad kreeg en die ik zo snel mogelijk weer verwijderde van de chatpagina, omdat ik die lompheid niet kon verdragen. We konden heel open over van alles praten. Hij liet weten dat hij nogal kinky was en graag samen met een andere oudere man een vrouw...

...zetten, de kade loslaten en de stroom afvaren en de gesprekken zouden zich voortzetten. Ondanks alles waren het uitstapje naar Leerdam en de tocht over de rivier de Linge mooi geweest....

Nog snel even op pad om de laatste kerstinkopen binnen te halen. De boom was thuis al opgetuigd; verlichting zat erin, de kerstballen en de engeltjes. Nog even een paar cadeautjes voor de kleintjes scoren en een cadeau voor m’n vrouw – die dat meer dan verdiend heeft. In de bijna verlaten...

We staan stil bij het overlijden van Maarten Biesheuvel: zijn leven ging niet over geplaveide paden maar hij heeft voor ons veel stof tot nadenken en navoelen en grimlachen nagelaten...

...te zijn door lagen van gesteenten en ijs. De gladde, soepele stof van zijn shirt glijdt en glibbert onder mijn handen (daaronder de huid en de beenderen die zich schuilhouden en hem tot kwetsbaar mens maken). De aanraking daarvan brengt me hem niet nader. De stoppels van zijn baard onder...

...in het algemeen maar hij verklaarde geen angst te hebben over te gaan naar de eeuwigheid. Hij had daar namelijk al vertoefd en wel tijdens de hartmassage en de mond-op-mond-beademing. Het was er heerlijk geweest en hij hoopte er spoedig terug te keren. Hij lichtte nog toe "dat we allemaal onze...

...zeker veranderd.' ‘Nee, helemaal niet. Het pad loopt gewoon door, maar onze buurman is een beetje aso. Je moet je er niks van aantrekken. Hij heeft het hier niet te vertellen.' Ze konden nu niet goed meer terug en bleven besluiteloos staan. ‘Er staat daar een hele grote hond,' zei...

...racen met speciale kinderkarretjes door de paden en lanen van de winkel het lijkt warempel wel het race circuit en je moet regelmatig je eigen staken binnenboord houden, om aanvaringen te vermijden. Boodschappen doen een pretje? Nou ik dacht van niet, natuurlijk moeten we eten, om in leven...

Alleen ik ben in staat het pad van mijn gedachtenkronkels feilloos te volgen. Anderen belanden, bij een poging mij langs die zelfde weg te willen doorgronden, bij de eerste bocht reeds in de berm.

...sneeuwklompen, de laatste restanten van een koud seizoen, markeerden de wegberm. Zij, de allerliefste, vertelde mij eens haar levensverhaal terwijl we wandelden over het smalle pad, het verhaal van een leven dat dwars door de diepe ravijnen van de vertwijfeling leidde. En als de eens...

Tegenwoordig gaan er meesterlijke energieën door mij heen. Ik ben op mijn pad aan het leren om de weg af te leggen van gezel tot meesteres. En dan houd ook ik gráág een bekwame en goede lerares voor ogen!

Degene die het hardst riep dat ik moest ophouden met schrijven had zeker heel wat te verbergen! De angst tot openheid, eerlijkheid en oprechtheid heeft heel wat mensen het verkeerde pad op doen gaan...

...ergernis van hen die de vorige keren nog mijn pad kruisten en nu wel beseffen dat ze maar beter uit mijn buurt kunnen blijven. Een vrije doorgang lijkt verzekerd, maar omzichtigheid blijft de boodschap. En ja hoor, mijn reputatie werpt eindelijk zijn vruchten af. Zonder kleerscheuren...

De walvisrug steekt boven het water uit. Een gladde glooiende helling. Glimmend van water, dat er met de regelmaat van de golven overheen spoelt. Hij lokt en roept. Er naar toe, dat wil ik. De broekspijpen omhoog gerold, waad ik door het voorste meertje. Halverwege blijkt één stap plots erg...

...hoge laarzen aan kan ik over de meest modderige paden lopen – geen enkel probleem. Vanmorgen lag er een tak verscholen onder de modder en bladeren en ik struikelde. Omdat ik in m’n ene hand de riemen van de honden vasthield, probeerde ik mijn val op te vangen met mijn vrije hand. Ook ik...

Mijn achterwaartse pad, bezaaid met tegenslagen, kapot gebeukt door Lot en stormen menselijk falen, baant zich wegen langs blokkades, die vast mijn toekomst ook bepalen, denk ik bij de Koffie Verkeerd.

...het was onderweg, de stoep niet van het fietspad te onderscheiden ook nog. Een poging gewaagd om op de autoweg te rijden, ook al drama. En dan rijden wij op drie wielen ook nog, inmiddels bel ik mijn jongste en zeg: pa is net terug van de winkels en omdat jij het stadium zijwieltjes allang...

...deel snap je niet? Een blik van verstandhouding naar de andere dame en de vuilspuitster besluit het pad uit te lopen, ik zeg nog: volgende keer je kroon opzetten!

...vrijwel blind, ik praat luid om zijn hardhorendheid te omzeilen, en dan zegt hij mij 'kijk je uit, het is glad, wees voorzichtig'. Deze man heb ik lief.

...Vorst aan een geweldig groot water met gladde oppervlakte, helder tot de bodem, geheel doortrokken van een vredige vuurgloed. Die wijde rossige diepte heeft een kust, waar blijde zang klinkt en mensen hun citer bespelen. Deze waren tijdens hun aardse leven sterke strijders voor Gods...

...tot een hotel. Deuren staan natuurlijk wagenwijd open voor de klanten, dus een gevangenis is het natuurlijk allang niet meer. Maar het verschil wordt zo wel erg klein voor MBO-studenten die niets leuker vinden dan om in elk debat elke nuance glad te strijken.

Beleef mijn schaduw, wees mijn lamp, verlicht mijn pad, schemer van begrip, brand fakkels bij mijn duisternis, zend zonnen naar mij alleen, opdat ik niet verbrand, maar slechts gloei, van genot en eigendunk, want vrouwen blijven meisjes, ook in spelletjes.

...wollen want nam de zijne vast, hij lachte, even maar, alsof hij haar herkende. Ze draaide, waarna haar armen mijn middel omklemden. Het moest ze wel zijn, het kon niet anders, zij was het! Zo plots als ze gekomen was, was ze ook verdwenen. Hij stond daar, alleen, in de sneeuw... Even...

...ze, “dan breng ik je weer terug, mam”. Ze pakte mijn hand en liep het pad op, het pad dat eindeloos leek.

...stak haar hand uit en stopte hem bij de andere pad in haar jaszak. 'Nu heeft hij een vriendje,' zei ze bij zichzelf. 'Schoolhoofd Zesmin was wel een beetje eenzaam, zo alleen met mij. Hij zal het goed met Thugt kunnen vinden.' Dierenleed en kinderleed, daar kon Juffrouw Hollewaai niet...