Glibberen en glijden
Zeg vrouw, ga je mee even naar de winkels? Nou hadden we ( dacht ik dus ) alles in huis maar kwamen erachter dat de aardappels dus vergeten waren. Natuurlijk is er altijd wel iemand die ze voor me halen wil, of mee wil nemen als ze toch onze kant opkomen, maar neen, daar was hij het niet mee eens: ik ga zelf wel bromde hij.... zo gezegd, iets minder snel gedaan! Bij vertrek het aloude liedje: heb je mobiel bij je, pasje? Pas je op, het is niet overal gestrooid, dat is nou namelijk net de reden dat ik niet mee ga met de scootmobiel, je hebt er geen sneeuwkettingen voor, winterbanden evenmin, dus ik blijf thuis.
Vanuit de keuken kijk ik hem na, zachtjes snort ie over een stukje voetpad, probeert het fietspad maar besluit op het voetpad te blijven rijden, waarom dat hoor ik later! Als ik naar de woonkamer loop, zie ik hem aan de overkant rijden, zachtjes, stapvoets dus, als ik zijn vaartje zie ben ik blij hier te zitten, want als hij zo zachtjes rijdt, dat een slak hem bij zou kunnen houden, dan is het dus glad, alle zout-strooi praktijken ten spijt!
Hij verdwijnt uit mijn zicht, de winkels zijn niet ver dat scheelt dan weer. Ik doe intussen wat kleine dingetjes, de ramen in de gaten houdend en een kwartier later gaat de deur open, oei, net gemist dus. De tussendeur gaat open en het eerste wat ie zegt is: bel dochter want het is met de fiets dus echt niet te doen! Daarna komt het relaas hoe vreselijk glad het was onderweg, de stoep niet van het fietspad te onderscheiden ook nog. Een poging gewaagd om op de autoweg te rijden, ook al drama. En dan rijden wij op drie wielen ook nog, inmiddels bel ik mijn jongste en zeg: pa is net terug van de winkels en omdat jij het stadium zijwieltjes allang voorbij bent, is het slim om morgen niet met de fiets te gaan hoor!
Dan ga ik met de metro hoor, antwoordt ze en ik ben gerustgesteld! Manlief zegt nog op mijn vraag: je had je leuningen omhoog staan zag ik, ja natuurlijk want mocht ik een schuiver maken kan ik er altijd nog af! Zo veilig was het dus, je snapt dat ik echt niet sta te springen om een ritje? Ik ben gek op sneeuw, vind het prachtig maar om erin te rijden, is me een stap te ver, waar nog bijkomt dat ze op het nieuws zeiden: dat het wijs was om er nu niet op uit te gaan, dus ik heb geluisterd!
... Glijden ...
Schrijver: An Terlouw, 9 februari 2021
casema.nlGeplaatst in de categorie: actualiteit
Sneeuw
50
Geef je reactie op deze inzending:
Deze week breng ik voor mijn vriend, die een zere knie heeft de NRC rond, in zijn plaats.
Het fietsen is in de straten voor doorgaand verkeer nog wel te doen. Maar in de kleine buurtstraten is het lopen met de fiets aan de hand en dan nog oppassen om niet uit te glijden.
An, inmiddels zijn jouw boodschappen allemaal gelukkig terecht.