Alle inzendingen over Rolde iemand weg...

...hij zo murmelde, viel de sigaar uit zijn mond, rolde weg onder de grote rododendronstruik. De verstrooide heer dacht dat zijn sigaar door het vallen wel gedoofd was, en stapte verder. Maar de as smeulde nog... Het kleine vonkje werd groter, verspreidde zich. Al gauw stond de rododendronstruik in...

...het rollen is anders. In mijn vorige wijk rolden de studenten hun rolkoffers donderdagavond of vrijdag naar de bus om de koffer zondag weer terug naar hun kamer te rollen. In deze wijk komt misschien een enkele student thuis, maar die worden met de auto door mams of paps van het station...

...werd; een naam die echter de laatste jaren door niemand meer uitgesproken werd wegens haar allesoverheersende eenzaamheid. Na de koffie stelde ze voorzichtig voor of ik haar haar in wilde draaien ("Had ik het al eens eerder gedaan?") en na de wasbeurt posteerde zij zich aan de tafel en...

...mij alleen maar aan!" sprak hij afgebeten als iemand ernaar vroeg. Zo ging het twee maanden lang. Andreas liep zijn neus achterna, steeds die vracht meezeulend. Eens kwam hij in een gezellig stadje; de stoomfluit hosseboste over de straatstenen. Andreas liep zo in gedachten dat hij niet...

...klonk. In de doodse stilte die daarop volgde rolde een traangasgranaat met veel gevoel voor dramatiek tussen de baliemevrouw en de steeds verder opdringende en op bloed beluste menigte. Het was een scène, als ware het een moment uit de Franse Revolutie of een schilderij van Rembrandt, genaamd...

...zak sinaasappels zag vallen,die over de stoep rolden. Hij ontdekte dat het de vrouw met de rode muts was die dit overkwam. Hij bedacht zich geen twee keer en begon meteen sinaasappels te rapen. Met een vuurrood gezicht, ietwat minder fel dan de muts, verontschuldigde ze zich en nam de...

...duwde iemand mij toch maar in het water. Wilde iemand mij toch maar bezitten..." De zon, brandde urenlang op zijn planken. Straks zou zijn verflaag lelijk worden... Nee, zo ver kwam het toch niet, want op een donkere avond stonden er twee jongens met hengels bij het bootje. "Kom Henk, we...

...achter mijn ogen maar vonden een uitweg en ze rolden gestaag over mijn wangen; tranen om het menselijk tekort. De arme, goede stadgenoten troosten mij. De markt strekt zich uit met haar brede gangen, geflankeerd door haar kramen. De vrolijke maar anonieme mensen lachen en dollen met elkaar,...

...het half lachend alsof hij het niet meende.Toen rolde hij zijn slurf uit en besnuffelde heel zachtjes Muis haar linker wang. ‘Je prikt,’ zei ze, maar het klonk niet snibbig meer. ‘En omdat ik zo van je houd heb ik een cadeautje meegebracht’ Olifant pakte iets onder zijn shirt vandaan...

...achter mijn ogen maar vonden een uitweg en ze rolden gestaag over mijn wangen; tranen om het menselijk tekort. De weegschaal van mijn geest sloeg door het zware gewicht van het verdriet door naar de verkeerde kant. De arme, goede stadgenoten troosten mij. De markt strekt zich uit met haar...

...ingetypt in de computer en de conclusie rolde er eveneens razendsnel uit: "Nee, mevrouw, u komt niet in aanmerking voor de Voedselbank; u houdt tweehonderd Euro per maand over!" De volgende etappe van mijn (wanhoops-)expeditie vormde het Bureau Schuldhulpverlening. Verwonderlijk dat...

...daar denk ik nog wel over na, er is vast wel iemand die zin heeft.’ ‘Ik ben benieuwd joh, het wordt vast geweldig.’ Otto hief zijn hand op en Joris gaf hem een high five. ‘Ik vind het zo te gek, maar ik moet nog wel een paar mixen maken.’ Joris rolde de affiche weer zorgvuldig op,...

...niet meer. Verschrikt keek ik naar links, maar niemand vloog met mij. Ik zweefde verdwaald over de wereld. Alleen. Wanhopig eigenlijk. ‘Waar ben je?!’ schreeuwde ik. ‘Wat wil je dat ik doe?!’ Er kwam geen antwoord en voor even snapte ik het niet, totdat de kalmte zich tot mij nam en ik...

Peinzend leun ik tegen de post van de kast en bekijk de bovenste planken. Oude spullen, ooit daar weggezet. Komen wel weer eens van pas... Ik hoor telefoneren: mijn oudste met zijn vriendin. Wat er wordt gezegd versta ik niet; waarover het gaat weet ik wel. Het leek allemaal nog zo ver weg. Oh...

Hij is weg. Hij is vertrokken, mij met twee kleine kinderen achterlatend. Ik wist dat het zou gaan gebeuren, maar bij het zien van zijn gepakte koffers in de gang besefte ik, dat het plotseling wel heel definitief was. Het leek hem echter niks te deren. Sterker nog, hij leek zelfs blij. Ik vond...

...gesteld. Bij een eeuwig zalig leven evenwel kan niemand zich iets voorstellen zonder in absurditeiten te vervallen; het fenomeen is in lógische zin onmogelijk, aangezien leven per definitie verandering impliceert. Wat volmaakt is hoeft niet meer te veranderen - waarom zou het? In een hemel met...

Weet u, zoals Toulouse-Lautrec afficheerde, zo zou ik willen kunnen schrijven, iedereen op de hak nemen en toch gewaardeerd worden. Wein, weib und gesang met de Franse slag, Henri zwiert nog immer rond in mijn hoofd omdat ik zijn stijl erg graag mag, ik zou hem een Friesche kopstoot willen...

Daar sta je dan met je diploma op zak. Wat nu? Doorleren, werken, werken en leren tegelijk? Nu begint het eigenlijk pas. Alleen weten veel leerlingen niet altijd goed wat zij na hun opleiding moeten doen. De school heeft ze klaargestoomd voor de arbeidsmarkt of voor een vervolgopleiding. Maar...

...te verdiepen. Weten doe je het nooit, omdat niemand over alle feiten beschikt; en zelfs met alle feiten lijkt het me een onmogelijke puzzel. Complotdenkers en andere burgers leven in een maatschappij waarin niks perfect geregeld is. In ziekenhuizen worden verkeerde benen geamputeerd, dode...

Weten dat je op die plek bent, waar je bedoeld was. Berustend in de wetenschap dat je hier veilig bent. Wat er ook gebeurt, van kleine naar grote ramp, je weet jezelf op de plek, waar je zou moeten zijn, mocht dit gebeuren. De angst die je normaliter door de dagen jaagt, tot rust gekomen, de...

Ik kan me niet voorstellen hoe je leven geweest is voordat jij mij kende. Je hebt zoveel meegemaakt, zoveel plaatsen gezien en zoveel mensen gekend. Jij hebt altijd grote dromen, grote plannen waarin ik niet paste. In mijn grote dromen was het altijd jij. En dan wil je me vertellen dat het over...

De maatschappij verruwt, hoort men wel eens. Wie Nederlands.nl volgt, zou kunnen denken dat ook onder de zondagscolumnisten tegenwoordig andere waarden en normen gelden. Watze E. vecht een vete uit met reaguurder Ruurd vd W. die niet gediend is van de stijlwapens die de columnist inzet tegen de...

Op het aanrecht liggen twee komkommers, ik snijd ze in hapklare schijfjes en doe ze in een plastic tasje. Voor de geitenlammeren van de kinderboerderij, maar dat mag je tegenwoordig niet meer zeggen, stadsboerderij is indrukwekkender en aan meer regels onderhevig, het zij zo. Ik groet poezenkind...

Waar is de eenvoud gebleven, de man met een knots, een vrouw aan de haren naar het hol gesleept. Hij overstelpt haar met schelpen en schitterende keien, verwarmt haar met een zojuist ontdekt vuur. En op dat moment heeft zij hoofdpijn.

Ik begrijp het wel, er komen nog steeds meer auto's bij, steeds meer jongeren willen ook een rijbewijs en een auto onder de billen, de auto-industrie boert nog uitstekend, ondanks de wereldwijde crisis. Op je achttiende voor je rijbewijs gaan, het is een traditioneel cliché, maar het werkt nog...

Een blik op de weg, een blik werpend in een andere auto, een brommende eega, die merkt dat andere automobilisten niet alleen maar rijden, echter ook trachten een telefoontje te plegen, natuurlijk met het ding aan het oor, en in de hand, kijk: daar rijdt er weer een, die een poging doet haar make up...

...de kinderen die ernstige misdrijven plegen. We gaan echt terug naar de Middeleeuwen. Om de een of andere reden hebben bolleboffen besloten dat het niet goed gaat als iedereen welvarend is, niemand kan nog uitblinken met zijn mooie spullen. Daarom moest de beuk er in. Vrijheid hebben we niet...

...liggen naast haar graf. Daar lag nooit iemand, nu wel. Zie ik het goed? Ik blijf even stil staan om de tekst te lezen. ‘Is dat Karin? Ze is er, ze is er! Kijk dan!’ Vanuit het donker een heldere kinderstem, ik ben even in de war. Hij noemt mijn naam, maar ken ik hem? Ik draai me...

Ook in twee duizend dertien zijn we nog niet zo één twee drie Europees één. Dat de hardwerkende, rechtschapen, nobele en sobere Noord-Europese belastingbetaler steeds maar weer voor tientallen miljarden op moet draaien voor de financieel-economische malaise van belasting ontwijkende mediterrane...

...verdwaalt in een verleden. Violette denkt aan iemand anders. Zij denkt aan een vreemdeling, een onbekende clown. Ze fantaseert over een Robot, een huiskat en vliegende vissen. Violette is plotseling een vliegende vrouw, in een prachtige gebloemde jurk, zij kan vliegen, langzaam maar zeker....