Inloggen
voeg je column toe

Columns

Capriolen op de weg!

Een blik op de weg, een blik werpend in een andere auto, een brommende eega, die merkt dat andere automobilisten niet alleen maar rijden, echter ook trachten een telefoontje te plegen, natuurlijk met het ding aan het oor, en in de hand, kijk: daar rijdt er weer een, die een poging doet haar make up bij te werken en meer in de achteruitkijkspiegel loert dan op de mede weggebruikers.

Dan een kerel die met losse handen rijdt, echt waar, hij heeft zijn handen nodig om een sjekkie te draaien, dat lukt nog ook, maar hij mag bijna zijn auto uit de vangrail plukken. Dan komt er een auto in zicht, waarvan we geen van beiden snappen wat de berijder ervan aan het doen is, dichterbij gekomen valt op, dat er twee dames in zitten, de dame achter het stuur, heeft haar handen niet nodig om te rijden, want ik weet niet of u die mensen kent, die altijd met hun handen proberen hun verhaal kracht bij te zetten?

Nou dat doet deze dame ook, met beiden handen, geen hand aan het stuur en dan: dan gaat het mis, ze hoeft niet meer de handen aan het stuur te doen, ze maakt een schuiver die je in de sneeuw zou moeten maken, ze wordt opzij geschoven als een koekblik wat leeg is, ik zie nog hoe haar handen de lucht in schieten, tja ook niet aan het stuur en het enige wat ik dan nog waarneem is twee angstige gezichten, die verdwijnen achter de airbag, die ploft open en het is na een oorverdovende klap doodstil.

Ik denk: eigenlijk niks, maar ik denk toch stiekem, waarom zijn we geboren met handen, als je die op de meest normale momenten niet gebruikt voor datgene waar je ze voor zou moeten gebruiken? De auto is nu een blik op de weg en wij rijden door, voor er nog veel meer blik op de weg verschijnt, intussen de hulpdiensten bellend, handsfree wel te verstaan. Maar in die luttele kilometers heb ik zeker 15 automobilisten gespot, die met hele andere dingen bezig waren, dan met autorijden.

En weet je, we worden overal gespot, er hangen haast in elke hoek camera’s om onverlaten te snel af te zijn, we worden overal bekeken, dat kan via satellieten heb ik me laten vertellen. Dat is mooi, we kunnen via google earth de hele wereld in ogenschouw nemen, prachtig allemaal, nietwaar?

De camera’s die op de snelwegen hangen, tja als we het daar over hebben, dan begrijp ik niet zo goed waar die voor dienen, of het moet zo zijn, dat men via die beelden kan spotten of er files staan, want als er een debiel kans ziet om weken lang mensen in angst te laten zitten of ze al dan niet met een hele achterruit hun weg kunnen vervolgen, dan begrijp ik ineens niet meer waarvoor men die dingen die een vermogen kosten en die overal voorkomen op de snelwegen, opgehangen heeft.

Wanneer men niet in staat is om via zo’n zelfde camera de persoon te spotten die dergelijke streken, alhoewel je amper meer van streken kunt spreken, dan hangen die dingen er mijns inziens mooi voor niks, eigenlijk had ik een ander woord in gedachten maar beloofd is beloofd en ik zou het netjes houden, de onnette personen weten maar al te goed hoe ze zinnen moeten formuleren waar amper een normaal woord bij zit, vloeken en tieren staan bovenaan en zo moet de wereld niet in elkaar zitten, nietwaar?

Maar op terug te komen waar dit stukje eigenlijk over begon, we zijn allemaal heel gelukkig met alle technieken die ons voorgeschoteld worden, we zouden niet zonder meer kunnen, alleen is het wel zo, dat je met levens verspelen maar één maal de techniek de hoofdrol moet laten spelen door met losse handen te rijden, of andere dingen te doen terwijl je deelneemt aan het verkeer, want eerlijk is eerlijk, dat doe je na een dodelijke afloop, nooit meer!

Schrijver: An Terlouw, 18 september 2011


Geplaatst in de categorie: verkeer

4.8 met 6 stemmen 631



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Len Cornelis
Datum:
19 september 2011
Mooi cynisme aan het eind! En herkenbaar. Wat je soms ziet? Leuke column.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)