Alle inzendingen over STROMEN

Deze keer had ik in allerijl een tas, volgeladen met nachtkleding, cosmetica en wat dies meer zij gepakt en was ik bepakt en bezakt gearriveerd op de polikliniek Longziekten en deze keer werd ik verzocht een okergeel balletje met mijn adem - gelukkig niet met mijn laatste adem - op te stuwen in een...

...moet lef hebben om van zuid naar noord te durven stromen. Via Zutphen, waar Philips ooit neer had willen strijken en Deventer kom je uiteindelijk langs Zwolle. Daar moest ik wezen en het water, wist ik, kwam gestroomd uit vertrouwd gebied. Zonder de IJssel hadden mijn vader en moeder elkaar niet...

De wereld staat op zijn kop, alhoewel als de wereld ECHT op zijn kop zou staan, dan zouden HIER dus al die mensen verzuipen, verdrinken op de vlucht slaan. Want als de wereld op zijn kop staat, dan zitten WIJ dus aan de kant van de oorlog en ineens moet ik denken aan Mark, die zwemmend de kant...

De foto oefent door de atmosfeer die ze uitstraalt een goede werking uit op al mijn zintuigen. Ze toont het antracietgrijze water van het Wilhelminakanaal met in de schimmige verte de ijzersterke constructie van de ophaalbrug. Nog juist op de voorgrond, in pasteltinten, een gedeelte van een...

...of afwijkends gevonden.... Mijn tranen stromen van commotie, tranen omdat ik de mij zo geliefde wereld en natuur langzamerhand weer kan toe-eigenen: de elegante diepgroene sparren met hun tooi als van een baljurk, de meizoentjes die voorzichtig hun kopjes opsteken, de lieflijke tonen van...

De mens van tegenwoordig ziet wellicht te veel als vanzelf naar zich toe komen en gebeuren. Wektuigen, aangedreven door stroom, motorkracht of indrukbare toetsen, wetenschap, die alles omringt, verheffen de betekenis van het leven en beheersen wereldgebeuren. Men denkt te vaak al het bestaan op...

In Tilburg Noord bevindt zich onze mooie zwemzaal van "De Drieburcht", gevestigd in het gebouw met het embleem van onze stad op de gevel, gekenmerkt door drie torens, die ongetwijfeld een symbolische, maar mij onbekende betekenis dragen. Die avond vertrouwden we onze lichamen toe aan het koude,...

Een merkwaardige waterplas, een soort binnenzee of -meer strekt zich uit langs de kant van de weg die leidt naar Biezenmortel. Fragiele, kleine eendjes dobberen en deinen ergens op de woelige stroom. Spoedig zal ik de inrichting bereiken waar mijn broer sinds jaar en dag is ondergebracht en...

Op Internet rijgen zich de foto's aaneen van het Zuid-Amerikaanse plaatsje genaamd Saint-Laurent-du-Maroni. Daar gingen dus mijn trans-Atlantische brieven naar toe, in een ogenschijnlijk nooit eindigende stroom; in een betreurenswaardige, tot dwang verworden sequentie, die slechts mijn hartzeer...

Ik plant voor jou een boompje, op het gras, midden in de tuin. Ik plant het wat uit de wind, op een plek waar vooral de zon heel veel schijnt. Ik verzorg hem iedere dag zodat hij groeit tot hoog in de kruin. Ik plant het zo in de omgeving dat het zelfs daarmee ook nog mooi lijnt. En als ik dan...

...De Leij, dat rustig voortkabbelt en voort zal stromen alsof onheil en het ultieme afscheid niet bestaan en nooit bestaan hebben, en de zwarte kerven in de sepia-kleurige boomstammen waren als evenzovele wonden, toegebracht door een onbekende. Zo is mijn ziel gewond door evenzovele benoembare...

...vloeiden en stroomden aan je bed en ze stromen nog terwijl ik dit schrijf. Mijn lichaam dat geen kind kan dragen was als het ware jouw lichaam geworden: het onbegrijpelijke, mysterieuze wonder was nu ook plaatsvervangend aan mij geschied: Willem. de zoon, de neef, de broer en de...

In de kale vlakte zat een man op een bank, midden in de zon. Aan de rand van de plek stonden bomen, maar hoewel die een welkome schaduw teweegbrachten, bleef de man zitten in de hete zon. Hij zweette, doch hield zijn jas en sjaal aan. Ik vond het een gek gezicht. Ik ging naar hem toe en vroeg hem...

‘Society, you're a crazy breed I hope you're not lonely without me’ Het liedje Society uit de film Into the wild probeert te beschrijven wat de jonge hoofdpersoon beweegt om afstand van de samenleving te nemen. Hij wil geen studie, geen uitgestippelde loopbaan. Hij verbrandt zijn paspoort...

Vaak denk ik nog terug aan de eerste keer dat ik een inzending deed. Onder religie werd het boven verwachting geplaatst. Eenmaal over de drempel stuurde ik het ene na het andere prozastukje in. Nooit gedacht dat het zoveel stof zou doen opwaaien. Door de stroom van kritiek werd mijn schrijflust...

Ik ben een warme wintersjaal aan het breien voor je uit zachte turquoise en witte wol, die ik bij de "Action" kocht. De kleur turquoise zal overheersen in de sjaal maar ik brei er witte strepen in ter verlevendiging. De wol lag al lang te wachten tot ik haar ter hand zou nemen, maar nu zet ik...

Aan het pand aan het Westerpark, de verbouwde eengezinswoning, is een koperen plaat bevestigd die haar ingewikkelde Chinese naam vermeldt: "Atillaoglu Tjon a Tham". Zij is de voorvechtster die ik al vele malen aangetroffen heb achter haar kolossale bureau waarop een naamplaatje haar naam...

De meisjes fietsten zomer en winter met hun ouders naar de inrichting, waarin het broertje was. De fietswielen draaiden hun parallelle cirkels over het asfalt van de lange fietspaden. En zo prentten de ouderlijke imperatieven zich in de gevoelige kinderlijke hersenen en de trouw werd een absoluut...

Verdriet spoelde aan op de kust van mijn leven als de branding die nadert en zich weer terugtrekt, die opnieuw nadert en opnieuw terugdeinst. Op mijn wangen voelde ik de zachte stroom van tranen kriebelen. Het assortiment in de bloemenzaak was niet zo groot, maar een azalea trok mijn aandacht;...

Mijn brieven, die over mijn wel en wee verhaalden in vervolg op onze jarenlange diepe vriendschap en op de uiterst kameraadschappelijke conversatie die we welhaast dag aan dag hadden gevoerd in je armetierige huisje, verdwenen tenslotte in een nooit eindigende stroom naar de verre bestemming die je...

In de klas zit iedereen gebogen over zijn vel papier. De een denkt na, de ander schrijft snel een antwoord. Weer een ander kijkt naar buiten en ziet hoe de zonnestralen het lokaal in schijnen en verderop de wolken overdrijven. De leraar zit achter zijn bureau en kijkt de groep rond. Hoe vaak...

...donker, de warme kleuren leken uit de huizen te stromen. De melancholie had hem naar buiten genomen, door de kou en de sneeuw... Hij hoorde zijn voetstappen op de glimmende kasseien, glad en koud. Wat deed hij hier in godsnaam weer ? Toen dwarrelde de sneeuw naar beneden, eerst kleine...

Ik begeef mij van A naar B, het stuur in mijn handen geeft me de vrijheid om de onderbroken kreetstreep links en rechts te passeren. Trajectcontrole beweert kolommen waaruit ik mag kiezen, links snelheidsduivels, rechts langzaam maar zeker, door het midden de weg omhoog naar godverdegodver de enige...

Stel je voor, dat bij het scheppen der aarde, God een IPAD, IPHONE, LAPTOP of COMPUTER had, dat zou nog eens wat zijn. Stel dan ook dat ie van alles op de hoogte was, goeie dingen maar ook de pure ongein. Stel je voor dat hij selectief te werk was gegaan en niet met Adam en Eva aan het begin...

Ik heb mevrouw weergezien toen de zomerdag weldadig, als een gave van een onbekende, de wereld verwende en we ontmoetten elkaar bij "Villa Pastorie" waar witte ganzen zich amuseerden in het zwarte water van het Wilhelminakanaal en waar de stoere, sterke brugwachter. Een "he-man" van formaat,...

Het was een mooie junimaand; de maand van mijn negenenzestigste verjaardag. De reis naar Leerdam verliep sneller dan ik verwachtte dankzij het gesprek dat ik voerde met de zevenentachtigjarige dame naast mij in de Opstapbus. Over de Oorlog en haar voorbije leven, de lange huwelijksjaren en haar...

Wetenschappelijk onderzoek is iets prachtigs. Eerder al besteedde ik aandacht aan een Brits onderzoek naar blote reclame-borden langs de weg: automobilisten bleken daar letterlijk van uit de koers te raken. Voor mijn eigen leven had dit onderzoek geen gevolgen, want ik rijd geen auto. Maar de...

Een paar weken geleden kregen we post van Stedin: men zou 18 december een zogenaamde 'slimme meter' komen plaatsen, tijdstip was variabel, tussen 8 en 10 uur 's morgens. Afijn, dat wordt wekker zetten want je wilt zo'n man niet in je pyjama ontvangen natuurlijk. Vroeg op is niet meer zo mijn...

...dis. In subtiel wit en gracieus klassiek rood stromen wijnen uit karaffen, de klerken zitten mooi te zijn tussen peperdure tafelwateren, verwachten applaus voor goudklateren, alcohol vloeit gluiperig onverstand. Ik ben er ondersteboven van, mijn dichtbehaarde voetjes kleven aan het licht dat...

De afwasmachine braakte uren aan een stuk haar vracht uit; vorken, messen en lepels in een kennelijk nooit aflatende stroom. Ik werd geacht er met een "big smile" bij te staan en een en ander op te vangen en af te drogen want mijn motivatie voor het werk was een vereiste en een voorwaarde. De...