Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Tussenjaar

‘Society, you're a crazy breed
I hope you're not lonely without me’

Het liedje Society uit de film Into the wild probeert te beschrijven wat de jonge hoofdpersoon beweegt om afstand van de samenleving te nemen. Hij wil geen studie, geen uitgestippelde loopbaan. Hij verbrandt zijn paspoort en geld, gaat zwerven en probeert in de wildernis te overleven.

Nu vormt het liedje van Eddie Vedder de soundtrack van het afscheid van mijn zoon. ‘Succes, jongen,’ zeg ik als we midden in de forensenstroom in hal van Utrecht Centraal even stil staan. ‘Komt goed. Laters.’ We wisselen een boks uit, hij draait zich om en loopt met de stroom mee, richting samenleving. Langzaam wordt zijn gestalte – met een gloednieuwe Vans rugzak om zijn schouders - opgenomen in de menigte tussen de andere ruggen. De stationsklok boven de hoofden geeft aan dat het vier minuten voor half negen is. Wanneer is het voor het laatst geweest dat we elkaar op dit voor hem onmogelijke tijdstip getroffen hebben?

Ik draai me om, doe mijn oortjes in om de lofzang van Vedder op het leven in het wild te horen en worstel me tegen de stroom gezichten in. Achter de ruggen aan die de tegenovergestelde richting in gaan: mijn kant op.

Mijn zoons studiejaar is begonnen. Zijn leven into the wild – in zijn geval een uitbundig tussenjaar met weinig verantwoordelijkheden en veel uitgaan - is afgelopen. Om 8.55 uur krijg ik een whatsappbericht. ‘Kut, die lijn 12 naar de Uithof. Drie bussen moeten laten gaan – te vol -. Tien minuten te laat. Mag hoorcollege niet meer in.’ Welkom samenleving.

Maar niet zo heel lang meer en dan stap ík er even tussenuit. Eerst met het vliegtuig, dan zeilend over de Atlantische Oceaan naar het meest zuidelijke punt van Patagonië. Vervolgens te voet, te paard, met een kayak of fiets en de bus zo langzaam mogelijk weer terug naar de beschaving. Letterlijk royaal afstand nemen van alles wat vertrouwd is en zien wat er gebeurt. Het zijn geen twaalf maanden, zelfs geen twaalf weken, maar ik noem het mijn tussenjaar. Deze samenleving kan wel even zonder mij.

Schrijver: de Thuistoerist, 8 september 2014


Geplaatst in de categorie: reizen

3.8 met 8 stemmen aantal keer bekeken 348

Er is 1 reactie op deze inzending:

Maya, 10 jaar geleden
Ik kan de benauwdheid voelen ...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)