Alle inzendingen over Texel per fiets

...historie. Met de maag okidoki gevuld fietste ik nog langs het oorlogsmonument met de namen van de gevallenen. Jammer dat Jan Wolkers niet hier begraven ligt, dacht ik nog. Hij was immers zo verknocht aan Texel. Met pijnlijke benen reed ik terug naar de haven. Links zag ik nog het...

...aan de andere kant van de stad. Als ik mijn fiets tegen de gevel zet, valt het me op dat niemand alleen is. Overal zie ik leerlingen met hun ouders, broertjes, zusjes, vriendjes. Overal staan auto’s geparkeerd. Mensen hebben bloemen bij zich en zien er feestelijk en opgewekt uit. Binnen...

...kinderen een leuke dag zouden hebben, huurde ik fietsen voor ze. Konden ze lekker hun eigen gang gaan. We spraken af elkaar om vijf uur weer te treffen bij de caravan van opa en oma. De kinderen gingen op pad en ik liep terug naar de camping. Uit de verte zag ik dat mijn moeders gezicht nog...

...te bieden aan publiek van tussen de 15 en 60 personen. De artiesten, met name grappend en grollend en eventueel muzikaal, staan dan vlak voor de zwetende lijven van de eilandbewoners (ja mensen, ik heb het over Texel!) en vastelanders die elke twee jaar weer de moeite nemen om de zwoegende...

...ik hoogachtend tussen gebroken spaken. Maar alleen overdag want er zit geen licht op mijn fiets, tenzij ik er zelf op zit.

Twee maanden geleden at ik een peer, die absoluut niet meer te pruimen is. Dus -feitelijk gezien- is het een peer van weleer...

...te snel en niet de goede spieren, bleek in de infietsweek vóór de loeizware Pyreneëentocht. Bij het echte werk schoot het bij kilometer 6 van Serieuze Klim nummer 1 hevig in mijn knie. Huilend van de pijn doorgetrapt tot boven, waar de rest al drie kwartier ongerust zat te wachten. Ze hadden...

...broddelwerk met dat van een echte wetenschapper die na noeste arbeid iets baanbrekends had ontdekt. En dat, mijn beste lezer, dat geeft hem geen pas. Natuurlijk – in het debat geldt voor Thierry ook: eppur se muevo. En toch beweegt hij. Als je hem een bewijs levert, beweegt hij naar een...

...maar voorzichtig zijn en Mart Smeets geen EPO–maatje noemen. Man ga toch fietsen!!!

...niet makkelijk mee weggekomen! Fietsen, fietsen, allemaal fietsen, fietsen fietsen HO.

...onder de dekens te slapen, maar onder een aantal fietswielen. Op een kwade nacht hebben collega's een paar spaken verwijderd. Daardoor tochtte het zo vreselijk, dat Polleke de volgende ochtend stijf van de spierpijn wakker werd en lang niet optimaal kon presteren. Ja, 't zijn rakkers die...

...en hij moet ervan overtuigd zijn geweest dat die fietsen daar stonden om meegenomen te worden!' Met een hoogrode kleur en nog steeds achter adem nam Saar de ontstelde lieden onder haar hoede. En met elkaar gingen ze op weg naar de garage. Daar aangekomen zagen ze hun vertrouwde wielen tegen...

...het huis scheidt van de snelweg. Als ik op de bank zit, de tv tettert, sport, sport en nog eens sport en zij tuttelt in de keuken. Dan. Maar vooral als we samen fietsen. Dan vooral. 'Gezellig is het hè?' vraagt ze. Het is onnodig. Ze voelt het ook wel. Voor een dag zijn we samen weer...

...Pottiedosie, zegt hij nu. Ze volgt de fietspaden door het Geinpark en is verbaasd over de schoonheid om haar heen. Om precies te zijn, ze is verbaasd over dat ze het ziet. Intens, zonder een hoofd vol piekerende gedachten. Ze manoeuvreert tussen de laag hangende takken waarbij ze met...

...schoenen zakken weg in de modder. Ik gooi mijn fiets naar beneden omdat ik anders zal vallen met die ene arm. Het is steil naar beneden. Met een bezweet voorhoofd, arm in de mitella en modderpoten meld ik me uiteindelijk een kwartier te laat bij de receptie. Ik vraag naar het toilet om...

...middel van sproeien en uiteindelijk gesneden en per bossen van vijf chrysanten, in folie verpakt. Klaar voor de veiling en daarna distributie en verspreiding naar de diverse afnemers. Uiteindelijk komen ze bij u en jou als consument terecht. Groothandel en bloemenzaken, tegenwoordig steeds meer...

...in hun eentje voor elkaar krijgen. Daar hebben ze handlangers voor, de vrije pers.

...jaloers was en zette zijn zoontje neer. Niet lang daarna zat het jongetje bij mijn dochter achterop de fiets en dacht ik: dit zou wel eens het echte leven kunnen zijn.

...taske vullen, niet groter dan dat, ik heb niet meer. Herkent u dit, altijd eerst tegen de wind in fietsen, daarna is het zo gemakkelijk om terug te komen.

...en zadel in een soepele beweging, eigenlijk overbodig, ik heb een damesfiets.

...een dubbele straf. Daarbij heb ik geen geschikte fiets: er zit een kinderzitje achterop dat ik er dan steeds af en weer op zou moeten schroeven. Laat maar. Vreemd trouwens, dat er überhaupt nog behoefte is aan postbodes in het digitale tijdperk. Ik had begrepen dat het briefverkeer door de...

Daarom wil ik mij gaarne voorstellen, Per Omnia is de naam. Daar zit meer achter hoor ik u denken, uh nee, maar dat interesseert me ook niet. Heb nog geen idee wat ik hier ga plempen, fris mij op, misschien treiterijen en gevlij in de marge. Wat me is opgevallen is dat alle afbeeldingen...

Zou zo verkwikkend kunnen zijn, een bericht dat zich richt op een onbekommerde beleving. We kennen teleurstelling en ja, we gaan allemaal dood. En daarom propageer ik de vrolijke nood, weg met dat behang van verlaten kamers waar eens gewoond werd. Pak de witkwast en geef leven weer een vrolijk...

Onder een andere naam heb ik hier gewag gemaakt van mijn buurman Herman, ook bekend onder de noemer boze buurman. Hij is nooit meer boos, gleed zojuist doodstil de lijkwagen in, dag buurman Herman.

ik wens u een fijne dag doe dat graag want elke dag mag en zeker vandaag

Rustgevend natuurverschijnsel, je kunt er alle kanten mee op en toch fijndruppelsgewijs de weg kwijt raken. Je kijkt naar links en rechts, de afstand blijft gelijk.

Kinderen die spijbelen omdat het politiek goed uitkomt. Kinderen die spijbelen voor die extra vrije dag. Kinderen die spijbelen en geen probleem hebben met metoo. Kinderen die spijbelen op weg naar de slachtbank. Gedwee gaan ze mee en geen idee, maar spannend is het wel. We leven in een...

Als een koorddanser, voetje voor voetje glijd ik over het dunne touw tussen dalen van wanhoop en bergen zelfvertrouwen. De nacht is mijn vriendin, zij stuurt mij dromen en donker lacht ze me uit en giechelt na bij mijn eerste kopje koffie. Ik haat haar maar ze belooft steeds weer de nacht, de...

Kunnen we moeilijk over doen, klimaat en gendergelul. Kleine mensjes die plots een platform hebben omdat het kan. Ik noem dat schreeuwen, Zwarte Piet en de blankmens worden weggewenst in een gekleurde wereld. Ik krijg daar een kleur van, maar klaarblijkelijk niet de juiste. Verandering, de enige...

De zon komt op. Onzin natuurlijk, alleen de maan komt op. Sterren stralen niet meer door lichtvervuiling en zwarte gaten hebben steeds meer aantrekkingskracht. Als een knikker in mijn hand kent het heelal toch zijn begrenzingen. Eigenzinnig maak ik een vuist, ontsnap dan knikker, er is...