Alle inzendingen over Vreemde ontmoetingen

Het is in de loop van de tijd mijn "zaterdagse gewoonte" geworden de Tilburgse markt op het Koningsplein te bezoeken voor onder meer een portie frites met dubbel mayonaise en ook om de bloemen en de planten te bewonderen; de petunia's met violette kelken en de rode en witte geraniums; de trotse...

Ze liep met haar boodschappenlijstje wat gehaast het warenhuis binnen, toen ze hem in het vizier kreeg. Hij liep misschien twee meter voor haar. Ze besloot hem even aan zijn jasje te trekken; een fleece geruit houthakkers vest in zijn geval met daaronder een blauwe schipperstrui. ‘Hé, hallo,...

Op het kille terrasje voor de dorpssuper, waar met het oog op de crisis voor een schappelijke prijs ook koffie met gebak geserveerd wordt, zit een flets echtpaar elk aan een kant van een formica tafeltje. Ter bevordering van de buurtcohesie is er op het blad een schaakbord afgebeeld, waarvoor je...

Ze stond met mij te wachten op de bus die weigerde te arriveren op het Transvaalplein. Diepe rimpels bezetten haar gezicht. Een kapper was kennelijk lange tijd onbereikbaar geweest. Ik had, voortstappend door de grauwe straten, de halte bereikt. Twee witte politieauto's, gewapend met zwaailichten,...

De lege zondagmiddag strekte zich voor me uit als een onbegaanbaar pad, als een onherbergzame woestijn.... Café-Restaurant "De Postelse Hoeve" bevindt zich op loopafstand van mijn woning en ik besloot aldaar mijn toevlucht te zoeken. Op een klein plakkaat, een soort schoolbordje bij de ingang,...

HIJ was een beetje een mallotige vent; hij spoorde niet helemaal; dat was me bij een eerdere ontmoeting duidelijk geworden.... ZIJ zat op een bankje bij de halte van lijn zes; een jonge, florissante schoonheid met kaarsrechte tanden, een zilverkleurige piercing in de lip en felrood, haast rozerood...

...en zo gebeurde het dat in de omgeving van het station, terwijl ik verpoosde bij de bushalte van lijn zeven, bij uitzondering geen menselijke gedaante mij aansprak, maar dat een wonderlijk, zwartgerokt dier mij naderde; een vogel, een kraai, die de schuwheid kennelijk overwonnen had en als het...

Op een vroege wintermorgen, ten tijde van de Rooms-katholieke feestdagen Allerheiligen of Allerzielen, staan twee oudere dames te kleumen voor de deur van de supermarkt en ik ben een van hen. Het is het tijdstip waarop men de doden, die men geen plezier meer kan doen, niettemin op de...

Ook Café-Restaurant "De Rustende Jager", grenzend aan de "Drunensche Duinen" in Biezenmortel, onlangs nog gehonoreerd met haar honderdjarig bestaan, mag er zijn en biedt met haar langgerekte en mooie serre een prima gelegenheid om samen te komen. Toen de herfst was ingetreden met slagregens...

Mijn vriend liet op zich wachten. In het voorportaal van de grote eetzaal van "De Heikant" waar vele ouderen bivakkeren las ik in de Libelle, het lijfblad van mijn zozeer betreurde moeder en vermoedelijk het lijfblad van vele onschuldige en lieflijke meisjes en vrouwen. Tegenwoordig toont men...

...anonimiteit heerst soms in onze Nassaustraat, maar deze wordt soms ook door verrassende ontmoetingen opgeheven en doorbroken....

Hij kwam aanfietsen bij de kruising. Zijn gigantische, formidabele buik verhulde het lager gelegen driehoekje dat de doeleinden waarvoor het diende bezwaarlijk nog kon vervullen. Een gedeelte van zijn harige buik bleef ontbloot en onbedekt boven de korte broek, zijn handelskenmerk. Een gouden...

Mevrouw was naast me komen zitten op het metalen zitje bij de bushalte. Diepe rimpels bezetten haar gezicht en hals. Haar bruine, trouwhartige ogen waarmee zij opgewekt de wereld scheen te beschouwen rustten in diepe opgezwollen beddingen. "Wij komen uit Goirle", verklaarde ze, "maar we...

Het was nog donker op een vroege morgen in januari en de kou geselde mijn lichaam. Een meneer met een klein, wit hondje, dat tot mijn verbazing een halsband droeg met blauwe lichten eraan waarvan het schijnsel zich verspreidde in de rondte passeerde mij. Ik sprak hem aan met de woorden: "Wat een...

Het kasteeltje met de twee parallelle torens die ten hemel rijzen, bevindt zich aan de rand van een bosgebied. We hadden gezamenlijk de brede toegangsdeur open geduwd en de monumentale trap beklommen tot ik plotseling oog in oog stond met de verguisde, sinds lang verloren vriend met wie de ruzies...

Gearriveerd in de Copyshop waar mijn trouwe Michel mijn prints voor mij verzorgt, keek ik haar ineens in het danig verouderde gezicht. Ik riep haar naam bijna uit "Anke!" Ik achtte het uiterst pijnlijk en onbeschaamd haar te herinneren aan onze onheilspellende vakantie in Keulen, gedomineerd...

In het restaurant van het Scheepvaartmuseum van Groningen kwam een lelijk echtpaar binnen. Althans, dat was mijn mening. Wie ben ik om iemand lelijk te vinden? Vooral de man vond ik lelijk. Ze liepen naar de toog, waar een jongeman vriendelijk uitlegde dat ze konden gaan zitten – we komen zo...

We hadden elkaar voor de tweede keer ontmoet op de zaterdagse Tilburgse markt. Met een vragende ondertoon in haar stem had ze mijn naam uitgesproken ("Ineke?") en kort daarna had ze verklaard: "Ge bent niks veranderd" en had ze gevraagd; "Woonde daar nog altijd?" Het antwoord was: "Ja, en ik...

Zijn gezicht was als zwart geblakerd door een waarschijnlijk Afrikaanse tropische zon, maar hij verklaarde een rasechte Tilburger te zijn, geboren in Kraamkliniek "De Meiboom". Zwart krullerig haar bezette zijn schedel en zijn regelmatige tanden blonken als waren zij van ivoor. Hij had me zien...

Onlangs ontmoette ik opnieuw de oudere mevrouw aan wie ik jaren geleden als een triomf, als een trofee mijn bundeltje met schrijfwerk durfde te overhandigen. Haar grijze haar ligt als een achtenswaardige krans gespreid over haar schedel en de blik uit haar diepliggende, alwetende, wijze oude ogen...

Mijn gordijn had al een tijdje op een kier gestaan, maar niemand had het gemerkt. Ik was al vroeg op om die dingetjes te doen die ik zo graag op mijn gemakje doe en die intussen een soort ritueel zijn geworden. Al die kleine handelingetjes zonder welke mijn dag niet compleet is, het zijn haast...

...mij niet euvel geduid zal worden en mij tot een vreemde te midden van dit gezelschap zal maken. Ook wasvoorschriften en schoonmaakadviezen vormen een geliefd gespreksonderwerp van de dames. Voor het huishouden is kennelijk eveneens een achtjarige Academische Opleiding vereist, waarvan ik het...

...omgeving is ze als een ontdekkingsreizigster op vreemde kusten en ik benoem de gebrouwen in de lange Professor Gimbrèrelaan voor haar: de Academie voor Journalistiek, het Regionaal Opleidingscentrum en overige flats en bouwwerken. Bij thuiskomst bewonderen we de roomwitte orchidee die in de...

...aan voorwerpen kon bevestigen.  Toen begon het vreemde avontuur, een experiment met een pil, dat leek hem te gek, we namen allebei zo'n tablet met een lachende clown er op. Het ging al meteen mis met de kleuren, ze veranderden en ze bewogen. Ik keek naar de zoon van de actrice. Zijn gezicht...

Henk en Ingrid zijn beiden van middelbare leeftijd en hebben vaak ruzie. Daarom voelt hij zich eenzaam. Ingrid had haar oog laten vallen op de buurjongen van twintig jaar, een heel lieve knappe jongen. Op een warme dag in mei had Henk haar betrapt met die jongen in de schuur. Zij lag op de tafel...

Twee verschillende vrouwen, twee verschillende ziekenhuizen, of nee eigenlijk drie ziekenhuizen want vrouw twee heeft een second opinion gevraagd en gekregen, waar dit over gaat, nou dat leg ik wel even uit, want mijn oren klapperden ervan en dat zegt genoeg denk ik zo. Vrouw 1, we noemen haar...

‘Ga je mee?’ vroeg hij. ‘Waarheen?’ vroeg ik. ‘Dat zie je wel. Ik zal je wel leiden…’ ‘Ahh, vertel het me! Mag ik zelf ook sturen?’ vroeg ik. ‘Je kan het proberen,’ zei hij, ‘maar het lukt je vast niet…’ ‘Wat gaan we dan allemaal doen?’ wilde ik weten. ‘Je...

...of is er nooit geweest. Zo blijven de geestelijke verschrikkingen van mijn vriendin mij vreemd en onbekend en speelt zich tussen ons het schimmenspel van onze ontmoetingen af als een vreemdsoortig toneelstuk, als een onvermijdelijke maskerade, die een aanklacht vormt tegen de vriendschap,...

...zal drijven. Een eeuwigheid later sta ik met vreemde mensen op de houten planken van een provisorische dansvloer. De groep dansers onderverdeeld in kleine groepjes. Vrolijke klanken klinken uit de speakers. Iedereen zingt uitbundig mee. De opdracht simpel: als je er genoeg van hebt, sluit je...

...stage en op mijn plaats in de bus zit een vreemde. Het werd ook tijd want de versiertoer op afstand werkt niet langer dan ongeveer drie maanden, dan gaat door gewenning het spannende eraf, en dooft het vuur, gaat het uit als een kaars. Hoelang zal ze naar mij uitgekeken hebben, en die...