Alle inzendingen over Waar een verdrietig

(voor Mirjam Bruijn) Er zijn zoveel mensen verdrietig, omdat ze intens een ander mens beminnen, maar geen waardige reactie krijgen, zelfs botweg afgewezen worden. De pijn van de afwijzing is het ergste wat een mens kan overkomen, als kind al door de stupide, onbekwame, egoïstische ouders en...

...zijn, al die 15 jaar. Waarom heb je me zo gekwetst?" En verder: "Denk in je bitterheid en teleurstelling aan een mooi landschap of natuurverschijnsel, zoals wij samen zo vaak mochten bewonderen".

...eind bent. En dat er zelfs voor mij ook weer een deur opengaat, waar ik al mijn nieuwe energie in kan gebruiken. Hoe lang zit ik al vast in de stilstand van het verdriet? Ik heb in deze moeilijke periode steeds opnieuw geprobeerd om op te staan. Het besef dat het nu zo ver is, wil nog maar...

...hetzelfde is en die dus ook niemand kan voelen. Alleen jijzelf. Een plek die niet verdwijnt, maar alleen zal versmallen in de loop der tijd, maar er altijd zal blijven

...dat ik dat niet wil weten. Stel je voor dat je gelukkig bent met iemand anders. Ik zou blij zijn voor je. Maar ik zou ook verdrietig zijn omdat niet ik het ben waar je gelukkig mee zou zijn. Ik ben ook maar een mens.

...oude ogen lieten de tranen tenslotte toe. Maar ondanks alles lokten de zwarte vijvers op onze weg mij geenszins aan. Veel verdriet moet nog mijn ogen schoonwissen...

...die club uit die stad aan het IJ te worden. Een beetje hoop op bekering van mijn zoon houd ik nog wel, want als straks dat prachtige nieuwe stadion van ADO af is en er komen nieuwe en goede spelers. En stel dat ADO dan hoger dan Feyenoord gaat eindigen ... wellicht ... wellicht worden al die...

...me te blijven gluren. Ik zou er een boek over kunnen schrijven, over dat mens, maar ik laat het bij een columnpje. En dat is eigenlijk al te veel eer.

...zijn lonkende vrijheid, een dichter zijn liefde. Hij is onze partner in het onzegbare van een lijden, zo eenzaam, zo bitter, dat er tijden na hem een kristallen stortbui van respect op zijn droevige bloedletters afketst, zoals confetti op de naakte bruid, zijn zuster in spiegelende V-vorm.

...vraag ik mij af: is dit nu een terugval, begint het nu allemaal weer van voor af aan? Verdrietig aai ik de poes en probeer toch weer op te staan.

...altijd mijn kamer. Ik was zes jaar oud. Met mijn nichtje Guusje was ik gaan spelen in de Jan Truijenlaan. Daar was plotseling die man in het struikgewas die dat vreemde, merkwaardige, angstaanjagende tussen zijn benen aan ons toonde.... Veel later: het politiebureau aan de Noordhoekring; de...

...en jij gescheiden. Twee jaar later heeft Mitja, verdrietig om zijn verdwenen band, zichzelf gedood. Hij werd zevenendertig jaar. Ernst scheidde op 27 november 1937 van Maria-Elisabeth en op 2 december 1937 ben jij in Wenen met hem getrouwd. In 1938 keerde Ernst, commandant van het...

...1941 overleed je in een ziekenhuis in Chicago door cirrose van de lever. Je werd eenenveertig jaar.

...nieuwe dag, een dag waarvan ik de komst of het bestaan nu niet kan voorspellen, niet kan bevroeden en zal ik dan aan onze liefde denken als aan een ver souvenir dat diep begraven ligt onder de lagen van de tijd, die alles vervlakt, maar die ook alles verzacht en verzoet en doet vergeten?

...in de meest intieme, meest dierbare verbintenis die ons als een zo groot geschenk van het leven eens en blijkbaar voor altijd gegeven was.....

...hand op haar arm. Dan pakt ze de rouwkaart en leest zachtjes de spreuk voor die bovenaan staat afgedrukt: "Wees niet verdrietig om de dood De reis gaat immers verder" (Een verhaal met elementen uit de familiegeschiedenis)

...er vele maitresses op na hield…… Beste mensen, ga naar het museum, zo lang het nog kan. Een volgende beeldenstorm is aanstaande.

...onder de gasten als een veelkleurige bonte waaier, door een onbekende misdadiger in het leven geroepen, een uitvinding van niemand minder als de Satan in eigen persoon.....

...de onheilspellende bebouwing, overspoeld door een zwak en bleek januarilicht, ben ik weer gearriveerd in het huis dat ik mijn laatste thuis in de wereld mag noemen, waar het vooroorlogse, statige en solide meubilair op me wacht, waar de staande klok uit negentienhonderdtien de uren wegslaat en...

...bevroren waren geweest en ik huilde... Het lieflijke jonge meisje (waar kwam ze plotseling vandaan?) was opgedoken uit een uithoek van het restaurant van het ziekenhuis en ze troostte mij. Van harte bedankte ik haar.

...en gevecht tot uiting moeten brengen. Hoe kan een derde nu uiting geven aan mijn emotie en verdriet. Geloof in ons rechtssysteem heb ik al lang niet meer. Zal ik nu toch nog zinken in de put van de zeven slechte jaren. Of waren de afgelopen zeven jaren: de goede jaren en begint het allemaal...

...bij een kind totaal anders. Ouders en partners verliezen is iets natuurlijks, maar een kind verliezen hoort niet. Aan alle mensen, die in een rouwproces zitten, zou ik willen zeggen: ‘Laat door niemand bepalen hoe je dit verwerkt en hoeveel tijd je ervoor nodig hebt’.

...schrok zich lazarus. “Zo”, sprak de spreker tevreden, “nu iedereen goed is opgewarmd en geen last meer heeft van de koude in het lokaal, kunnen we verder gaan…”

...goed. Begrijpen deed ik ze echter tot op zekere hoogte wel. Hoe zouden wij, lees: het Westen, het vinden als al onze waardevolle grondstoffen zouden worden geroofd of voor een appel en een ei zouden worden gekocht? Zonder gerechtigheid gaat die War on Terror nooit worden gewonnen en...

...hebzucht alle menselijkheid opoffert ten koste van de waarlijk minnenden, de waarlijk godgelijken.

Ik hou mijn vrienden uit elkaar niet door de kleuren van hun haar maar wat die vriendschap voor waarden heeft alleen dat is wat telt, daar waar die vriend met jou medeleeft...

...Daarom is de geologische tijdschaal onvoorstelbaar en herkennen we kwantumdeeltjes alleen aan de sporen die ze nalaten.

...geen prater bent, schrijf al je gebeurtenissen eens op, ik weet zeker dat je hart er van zal luchten. Ook al gaat het om iets kleins, maar elk probleem heeft de aandacht en tijd nodig om het te kunnen verwerken. Dan pas kun je weer verder gaan met je leven en kun je weer verder genieten, want...

...op de stoel waar ik deze woorden tik, tot op het eind is hij er bij, maakt mij verdrietig blij.

...moet even naar buiten' roept hij en ik blijf vertwijfeld achter, hoe kan ik 'm nu steunen, blij met hem, verdrietig om Ruud en ook een beetje bevrijd, 'n dubbel gevoel dus...