Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Eens, na het verdriet/Toekomstvoorspelling

Achter de hoge flat aan de Sweelincklaan strekt zich een feeëriek park uit waar herten ronddartelen en uitrusten en waar in dit voorjaar verliefde stelletjes genieten van de zon, het water, van het groen en van hun liefde.
Daar, op een bankje, zaten wij, twee vrienden, naast elkaar en mijn tranen stroomden terwijl een majestueus hert ons onverschillig aanstaarde vanachter een hek en kennelijk, zoals ook voor de hand ligt, met minder moeite zijn gewei torste dan dat ik mijn verdriet droeg....
Je keek me aan met je staalblauwe ogen, die de wereld gezien hebben en die nooit meer zullen huilen.

Eens, over jaren misschien, zal ik de flat, het park, het water, de herten en ons bankje weer zien, op een nieuwe morgen, op een nieuwe dag, een dag waarvan ik de komst of het bestaan nu niet kan voorspellen, niet kan bevroeden en zal ik dan aan onze liefde denken als aan een ver souvenir dat diep begraven ligt onder de lagen van de tijd, die alles vervlakt, maar die ook alles verzacht en verzoet en doet vergeten?

Schrijver: I. Broeckx, 26 januari 2015


Geplaatst in de categorie: liefde

3.7 met 3 stemmen 141



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
26 januari 2015
Tja, de zoete herinneringen aan oude geliefden, ze kunnen ons nog dikwijls kwellen of opheffen. Je tranen zijn vooral door dat hert gezien en niet door die zogenaamde vriend met zijn stalen bakkes. Ik denk dat jouw liefde voor die zogenaamde vriend vele malen dieper ging, dan zijn sympathie voor jou. Hij heeft je grofweg en ten diepste bedrogen! Hoe pijnlijk ook, bedenk dat! En bevrijd je daarna van zijn valse invloed! Jouw liefde was volop integer, maar zijn 'liefde' was een goedkope flirt en verwoestend tijdverdrijf!...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)