Alle inzendingen over Weide Wind Ruisen

...graasden nog de rood- en zwartbonte koeien op de weiden van Moerenburg, maar spoedig zou de nevelige mist van september hun contouren vervagen. Jouw ogen zouden ze niet meer aanschouwen. Je hield van het weelderige landschap, doorkruist door beekjes en rulle paden. Je vroeg slechts om een boeketje...

...winterhemel. Daar gaat het langs dof groene weiden zonder sneeuw. Neerslachtig, maar berustend staat het dichte riet rondom die plas. Op die ene halm... Ooh, een prachtige ijsvogel! Voorzichtig van de fiets stappen, en iets dichterbij komen. Jammer genoeg is die vogel te opmerkzaam en vliegt...

...‘Haagsche’ huizen, hun salons, je hoort het ruisen van de japonnen, het gekletter van paardenhoeven als de rijtuigen worden voorgereden, je wordt in de familieverhoudingen gezogen op een manier die ik nog bij geen andere schrijver ben tegengekomen. Couperus neemt de tijd. Regen, wind en...

...is het ook letterlijk niet zo leuk. Ik zie me zelf al gebogen, worstelend tegen de wind in en toch moet dat, anders komt ik nergens.

Bij je leven zit geen beschrijving, bijsluiter of op zijn minst een papiertje hoe je het beste om kunt gaan met moeilijke, zeer moeilijke maar zeer zeker ook mooie, zeer mooie en prachtige dingen. Nou weet ik wel dat er eigenlijk zelden over mooie dingen gepraat wordt, ook weet ik dat de...

...over zijn zwart geblakerde gezicht…. Hoe dit afloopt? Geen idee maar één ding is zeker, vuurpijlen en wind in handen van een kind (of volwassene) zijn een zeer slechte combi.

...alsof deze "karakter" symboliseren, langs de weiden met soms een langbenig, elegant, zwart of wit paard en langs de kennelijk beroemde fabriek van Tesla. Treurnis, angst en zorgen houden geen halt voor de deur van de zorgwoning, integendeel; mevrouw is gevlucht in acht verschillende...

...af en toe het perspectief van een grasgroene weide, omzoomd door een regiment van boomstammen dat de wacht houdt aan haar zoom of van een uitgestrekt ijsblauw meer waar aan zanderige oevers harige oerossen grazen.... Een zwart-witte berkenstam licht oogverblindend op langs de kant van de...

...die zich vooralsnog hogerop amuseren Luie roodbonte koeien koesteren zich ongegeneerd en met traag malende kaken in de zonbeschenen grasgroene weide om nooit meer aan hun dagtaak te beginnen Honderdvoudig toont zich de Natuur in haar bonte verscheidenheid en weidsheid, altijd uniek,...

En dan zegt men: "Hij had vocht achter de longen"; een standaarduitdrukking, welhaast een cliché van de goegemeente, onwetenden, ondeskundigen en weinig geïnteresseerden, die nauwelijks op de hoogte zijn van de weidse wetenschappelijke terreinen waarop de medische kennis zich in al haar...

...ineens de boerderij met de malse, grasgroene weide waarop bevallige bokjes en geitjes grazen. Het is alsof een asgrauwe hemel openbreekt en een opklaring laat zien. De kwispelende, onschuldige dieren likken elkaar schijnbaar vriendschappelijk en begroeten de wandelaar met een opgewekt, luid...

...Meestal kwam ik om een uur of elf; tegen de wind in langs het kanaal. Ik begon met puinruimen. In de keuken stonden de borden en pannen hoog opgestapeld. Zij was boven bezig; ze had nog een laatste was in de droogtrommel. Het was een chaotisch huishouden.Haar drie tieners waren wild en...

...ruiken. Het was droog, er stond nauwelijks wind. Degene met wie ik er liep had een verrekijker. 'Kijk.' 'De boomklever is mooi gekleurd', legde ze uit, 'hij maakt het nest niet zelf maar gebruikt bijvoorbeeld een verlaten hol van een specht. Hij kan omlaag en omhoog langs boomstammen...

...Als ik nergens even droog rusten kan. Straks, ja. Maar nu: ik lach. Weeralarm. Voor mij mag het elke dag weeralarm zijn. Mag de wereld elke dag wit worden. Die wind? Ach. Die kou? Ach. Want straks, als ik thuis kom, dan is Mischa daar. ‘ Goed hoor, Jort’ zegt ze ‘Je bent een...

...van het nakomelingschap als voor de rust op de weide. Dit alles heeft mij toch wel aan het denken gezet. Stel U voor dames, dat wij onze “bok” met het hele dorp zouden moeten delen, en dat daar bovenop nog als de normaalste zaak van de wereld zouden moeten beschouwen ook! In de westerse...

...waarin het niet ophield met regenen en we de weiden doorkruisten en de wegen volgden die zich daar uitstrekten onder de altijd mistroostige hemel.... De foto toont een lieftallig gezicht, jong nog, nog niet getekend door de jarenlange miskenning van haar liefde die haar ten deel zou...

Lange, lange, al te lange tijd was ik - ik kan niet anders zeggen - vervreemd van de rust, van de rijkdom, van de eenzaamheid van mijn stille woning, van het terracotta van haar muren, van haar grijswitte, rustieke balkon, van het hardhouten bureau dat mij ten dienste stond en van de verrukking van...

...ons waren; het klaterende bergbeekje; de zomerse weiden; de welgedane runderen. Mijn portret van jonge vrouw in het album getuigt van al deze landschappen en scènes en in dit late voorjaar toont mijn vriendin me dit alles nog eens. En nog bewaar ik de wandelstok met de scherpe metalen...

...Ze grazen op de grasgroene, uitgestrekte weide naast het paviljoen, staan trots op hun wankele poten, dragen hun wollige vacht en op hun koppen hun indrukwekkende hoorns. Ze komen als waren ze nieuwsgierig aanlopen en ze kijken als verbouwereerd in mijn richting. De verpleger neemt veel...

...door het rusteloze woud. De wind liet bladeren ruisen en de geluiden van verborgen dieren klonken overal, alleen hoorde Gimpeltje het niet. In zijn kleine hoofd klonk alleen maar de stem van Brodeltje, het mooiste wezentje op de hele wereld, hij wist het zeker. Ze heeft de stralendste ogen die...

...op een weide. Door de jaren heen veranderde deze weide in een woonwijk. Er werden kinderen geboren. En zij was er getuige van hoe ze groeiden tot ze uit het straatbeeld verdwenen. Hoewel ze er nooit één van gesproken had, leek het alsof ze hen kende, en ze dacht aan hen als aan een van haar...

Het station dat in het halfdonker kleurde naar de naaktheid van het leven, enkel glas en de geur van sigarettenrook zetten mij onbewust aan het denken, nee denken was het niet, er kwam een moment van besef dat ik nooit had geweten wie ik was. Plotseling doemde uit de nevel De Blauwe Engel op....

...bezit van je geest, van je hart en ziel. Opgewekte vogels nestelen immers vaak al in januari.... Hoe vaak zul je de geliefde straten van je absolute universum nog doorkruisen? Hoe zal de weidse, wijde hemel van maart zich al spoedig weer voor je ontvouwen en uitstrekken en hoe zal het...

De zee zag ik voor het eerst bij Scheveningen. Ik was nog een kind. Plotseling toonde zij mij haar weidse, overweldigende grandeur, nadat we eerst nog ingesloten en omringd waren geweest door bebouwing en nadat we de barrière van de duinen hadden genomen. Het was op een uitstapje met mijn ouders...

...zien die de langgerekte paden flankeren en de bloesems van de krentenboompjes. We kwamen er vaak: in de "Vloeiweiden" en traag en trouw stapten we zij aan zij voort: mijn zwijgzame wandelvriendin en ik.....

Ik noemde haar steeds heel familiair "Ans". Hoe ik erop kon vertrouwen dat ik overgestapt was op deze "aanspreektitel", die toch wellicht aan haar zozeer eclatante status en verdiensten als lerares Engels geen recht zou doen en deze wellicht zou aantasten, bleef me lange tijd onduidelijk. Maar...

...stil en het verkeer om ons heen is aan het ruisen: een zwakke maar trage wind die door de bomen waait alsof we nog aan een meer in de duinen stonden: een slap applaus dat wordt weerkaatst door de coulissen alsof we nog naar de garderobe van een schouwburg gingen en in dit stille...

Je vergeet het vaak, maar soms gaat gewoon alles ook wel eens goed. Wij mensen zijn zo geneigd om te kijken naar wat er niet lukt, dat je dat soort dagen maar al te snel vergeet. Bij dezen wil ik er graag eentje vastleggen. Het was afgelopen maandag. Overdag werkte ik in Apeldoorn. Gewone dag,...

...onwennig gevoel van euforie zet ze zich opnieuw op het zadel. Ze raakt de trappers en fietst. Licht als een veertje. Wind in de rug. Goed gedaan, denkt ze. Wie ben ik om te beslissen over leven en dood?

...ik zak diep weg in mijn jas. De bulderende zee wordt heel even overdonderd, ik zag het licht weerkaatsen in schuimend zilt. Voort, voort drijft de storm en voert mij met de wind mee. De elementen trotseren mij en brengen me, ongehavend, naar de volgende kustplaats. Daar neem ik plaats in...