Alle inzendingen over crematorium

...en we hebben je over moeten geven aan vuur en aan aarde. Ik herinner me de rouwkransen, door velen geschonken, rond je kist in het Crematorium. Vanuit je hoge, onbestemde, onwezenlijke sfeer kijk je nu op ons neer, mijn onvergetelijke, liefste moeder...

...onthullen.... In de drukbezochte aula van het Crematorium namen broers, zussen, zwagers, schoonzussen, kleinkinderen en vele anderen voorgoed afscheid van een voor hen, en niet slechts voor hen alleen legendarische moeder en hun tranen rolden. Ze memoreerden de moeder in vertederde,...

Kennelijk had de overleden mevrouw een aula vol mensen op de been weten te brengen, mij allen onbekend, die nu als een schijnbaar krachtige achterban solidair zat te zijn met het leed van haar familie en met dat van de zus in het verre Nieuw-Zeeland, die, als een noodlottig en ongelukkig, finaal...

...de Weense muziek weerklonken in de aula van het Crematorium waar we afscheid hadden genomen van zijn vriend, de fotograaf, mijn trouwe en oprechte kameraad en collega gedurende jaren. Toen had Ad naar de pillen gegrepen maar vandaag de dag was Louis zijn nieuwe vriend. "Nee, we wonen niet...

...omwikkeld door een blauw kleed was erin geschoven.... De auto reed het terrein af met het kerkhof of het crematorium als bestemming.... In Paradisum deducant te angeli....

“Wat ligt ‘ie er mooi bij, he?” “Ja, he? Zo rustig.” Donderdagochtend 11.45 uur uitvaartcentrum De bosrand: daar ligt ‘ie dan, Rien. Even schiet het door me heen: Wat verwachten jullie dan? Dat hij er onrustig bij ligt?? Bovendien, niemand ziet hoe hij daar ligt, je ziet gewoon in de...

Opnieuw ben ik naar de gebouwen en naar de weiden gegaan, waar ik eens de liefsten heb moeten afgeven, heb moeten overgeven aan vuur en aan aarde..... De zalen zijn mij nu bekend; ze zijn opgesierd met parafernalia die bezwaarlijk kunnen dienen om het leed te verzachten.... Er zijn velen komen...

...De terugtocht werd tenslotte aanvaard en op het metalen chassis van ons busje was zelfs de toch niet zo vrolijke tekst "Crematorium Tilburg" vermeld alsof maar al te spoedig haar inzittenden daar zouden belanden

...van Jezus Christus hebben geen zoden aan de dijk gezet. Zal de nacht van de vertwijfeling niet aanbreken? In het Crematorium wordt de ultieme verschrikking weggemasseerd met geciviliseerde, beschaafde procedés...

...straat om te eindigen bij de begraafplaats/ het crematorium. Want stel je nou eens voor dat je de foute uitslag krijgt; je incasseringsvermogen is hoog, dus je besluit om "in cassatie" te gaan tegen de uitslag. Dat zou toch even prachtig zijn? En nu zijn er genoeg mensen die me voor gek...

...jaren en jaren had uitgestrekt? Ik herinnerde me hoe mama kort voor haar dood met mevrouw haar vriendin had besproken dat ze voorgoed wilde rusten onder een eik op het terrein van het crematorium, eveneens de eeuwige rustplaats van Vader, die haar was voorgegaan in de dood. Na ons gesprek zag ik...

...ogen zagen staan in de drukbevolkte aula van het crematorium, sinds de vele bloemstukken deze omringden; geschenken en getuigenissen van degenen die haar zozeer liefhadden. Moest uitgerekend de "Libelle" haar troosten tijdens haar zo turbulente en getormenteerde leven? Moesten de foto's, de...

...niets voorstellen. Als de wanhoop overweldigend zal zijn geworden, zullen de hulpverleners in groten getale de aula van het Crematorium bezetten en daarmee eveneens een ten hemel schreiend brevet van totaal onvermogen afgeven.....

...arm uit het lid zwaaide, nam zij de stap: ik kap ermee. Onbeantwoorde vragen spoken door mijn hoofd. Niks tot volgende week, hoogstens in het crematorium waar we koffie drinken, maar ZIJ niet meer. Had ik moeten blijven, door moeten vragen, had ik, had ik...... Dag lieverd. Ik...

...uitgestrooid rond een oude eik op het strooiveld Crematorium. Mijn vloed van overweldigende tranen bij de aanschaf van de kopjes behoort tot een moment in het verleden, tot een moment in de sequentie van momenten die mijn leven vormt, dat als een geïsoleerd eiland ligt in de stroom van de...

...is goed zo", zeggen we tegen elkaar als we het crematorium verlaten. In ons eigen veilige huis hebben we na alle hectiek eindelijk weer eens tijd voor de dagelijkse dingen. We luisteren het antwoordapparaat af. Enkel oude boodschappen. Net voor ik de knop 'alles wissen' in wil drukken komt...

Het Crematorium te Tilburg bestaat uit een samenstel van gebouwen, te weten het "Andante Café" waar je eventueel de dood kunt trachten te bezweren door een schrijfcursus, de imposante zaal "Aurora" met haar vele lichtjes waar ik mijn moeder ten grave droeg en niet te vergeten de strooivelden...

...en is gesitueerd naast de accommodatie van het Crematorium in Tilburg, die omgeven is door de urnenweiden en de bosschages en de lila rododendrons en het park waar mijn geliefden voorgoed rusten en waar de eikenboom zich verheft waar wij HAAR as negen jaar geleden op die serene augustusdag in de...

...de Laatste Gang die men eens moet maken naar Crematorium of Kerkhof. Men kan bezwaarlijk besluiten tot aankoop van iets dergelijks..... In de schoenenzaak zijn de dozen hoog opgetast, dozen die tot de verbeelding spreken en herinneringen oproepen; dozen waarvan wij in onze jeugd kijkdozen...

...een merkwaardige oase in de contreien van het Crematorium te Tilburg, waar het gezellig en sfeervol is, dat opgesierd wordt door allerlei leuke frutsels en fratsels op de tafeltjes en dat zozeer een tegenstelling vormt tot de zalen des doods en de macabere urnenvelden in de omgeving, waren op...

...juist een bord kon ontwijken met de aanduidingen Crematorium en Begraafplaats er op. Toen wist ik dat we goed zaten. De dag ervoor had ik mijn kamer ontruimd in ons vertrouwde oude kantoor. Zeker, het was wat klein en de zolder werd 's zomers te heet – maar je kon er altijd parkeren op het...

...voelde het vreemd om in de achterste rij van dit crematorium mijn oprechte tranen de vrije loop te laten. Het voelde ongepast zelfs om in dit beperkte groepje van familie en vrienden een blijk van waardering te geven. Snap je me? Ja wat een stomme vraag? Natuurlijk snap je me, want als we...

Crematorium-uitbater Harry Mens is een abominabele tv-presentator. Toch draait ‘Business Class’ rond zijn persoon. Met Robert Jensen, Henk Otten, schapenhouder Kemp uit Drenthe en jonge boerin Anja schoof gisteren een spraakmakende bezetting aan Harry’s gastentafel. Dit kon wel eens vuurwerk...

...veertig jaar en je bent in het Golders Green Crematorium gecremeerd, waarna je as is verstrooid. Op een bord staat 'In Loving Memory of Sheree Winton, Beloved Mother of Dale'. Dale was 21 toen jij overleed en hij had je graag verteld, dat hij homofiel is. Je had je zelfdoding zorgvuldig...

...jaar en je bent gecremeerd in het Golders Green Crematorium in Londen. Volgens een familielid wilde je alleen maar Harry bang maken en hem alsnog voor je doen winnen, want hij ging graag met andere vrouwen naar bed. Je onderschatte wel of niet de dodelijkheid van het verraderlijke,...

...101 jaar en jij bent in het crematorium in Clydebank gecremeerd. Jouw as is bij dat crematorium verstrooid.

...hij terecht in de kliniek van Wiebe of in het crematorium van Hans, in beide gevallen wordt de camera verwijderd en de sporen gewist. Bij bezoek van Esmee met haar kat aan de dierenarts wat regelmatig gebeurt, wordt de opnamechip stiekem vervangen door een nieuwe. De overrijpe pubers zitten...

...jaar. Je laatste rustplaats is op begraafplaats/crematorium Westgaarde. Na je zelfdoding schreef Hugo Claus in het gedicht 'M.' o.a.: 'God geve dat je dronken was, straal, ladderzat waar geen ladder was, men haalde er een, men knoopte je los en ook toen was ik er niet, ook toen liet ik jou...

...gebonden en gekneveld, over te leveren aan crematorium collega Harry Mens. De straf zou er dan uit bestaan dat heer Keizer een uur lang een interview van Harry Mens zou moeten ondergaan. Toelichting van buurman: “dat zal hem leren”. Hoe dan ook, het zou het beste zijn als heer Keizer...

...dag voor haar begraving, toen ze naar het crematorium werd gevoerd werd mijn hart een gesloten hof vol regen, mist en eenzaamheid. Ze werd door de stad gereden om voor eeuwig afscheid te nemen. Hoe groot was toch haar moed en liefde en hoe klein haar urne. Nu zit ik hier zusje, vol...