Alle inzendingen over doden

Graag wil ik als een soort postuum eerbewijs aan Simon Carmiggelt (1913-1987) het volgende verhaal van hem plaatsen uit de bundel 'Later is te laat' uit 1964. Overigens is de keuze van dit verhaal betrekkelijk willekeurig, want al zijn verhalen zijn juweeltjes en voltreffers. Naar mijn...

Al die schreeuwerige koppen. De sensatie. Jarenlang lazen we het Utrechts Nieuwsblad, later de Amersfoortse Courant. Maar die werd vervangen door het AD. Het was onze krant niet meer. We zochten wat anders. We zochten naar verdieping. En nu ligt daar dan, sinds twee weken, elke dag de...

...kan er trouwens heel gelukkig zijn, in een caravan. Met Woemi. Ik twijfel welk fotootje van haar ik in het lijstje op m’n bureau zal doen. Zo doe je dat met doden. Die tegen dat stuk muur uit Berlijn misschien. Ik blijf niet dromen. Ja, ik doe die tegen de muur. Die is tenslotte ook ooit...

Ik word ’s nachts waker gemaakt door de Zeisenman die met de deur in huis valt: “Ik heb ruzie met m’n baas dat ik me door jou heb laten overbluffen toen ik je wilde halen, je obstructie tegen het systeem heeft nogal deining veroorzaakt en ik kan het niet op z’n beloop laten, dan kan ik...

(voor Mirjam Bruijn) We waren twee weken smoorverliefd op elkaar en dat neemt niemand van ons af, maar dat het zo abrupt afgekapt werd door jou, dat werkte als een wrede, onverwachte guillotine. Ik was je droomman, zei je, je ecodorp, je leermeester, je wilde me nooit meer verliezen. Je streelde...

De lucht van de dagen Ik schud de tijd niet, noch de kaarten Ik eet de lucht van de dagen, de goede Dagen, de slechte, soms de mateloze Ik loop voort over het tapijt van woorden Steel en brandschat het vluchtige. Vooral De gruwel van de vredig geschminkte dagen Het masker van de droom...

Opoe - ik mocht geen oma zeggen - was een keer vroeg op pad. Zoiets was haar gewoonte niet, een uur of tien op en dan van opa een lekker ontbijt krijgen dan was ze tevreden. Waarom zij die dag zo matineus was weet ik niet. Er waren nog geen vuilniszakken, wel vuile zakken. Iedereen zette de...

Iedereen heeft een mening over de zogenaamde crisis waarin we verkeren. Behalve ik. Daarom gebruikte ik als titel van deze column een zin uit een liedje van Seth Gaaikema. In zijn tijd, volkomen ten onrechte, een populaire conferencier. De man was zo arrogant om te denken dat hij de weergaloze Wim...

Wettige nakomelingen van Willem de Zwijger lopen er al lang niet meer rond. Toen de kleinzoon van Frederik Hendrik kinderloos stierf was die tak uitgestorven. De Zwijger was drie keer getrouwd, maar de dood was een veel komende gast. Omdat het volk toch een stadhouder wilde, erfde een Nassau de...

...zorgen dat de haat verandert in liefde. Dat de doden herrijzen. Dat is mijn levensopdracht, want als ik en alleen ik, de haat heb omgetoverd in liefde, zal er vrede zijn, pas dan zal ik geliefd zijn. Haar gezicht is bleek, serieus en lijdzaam, ze heeft het moeilijk en hongert naar een offer...

Subtitel: Valse getuigenis Exodus 20; Leg over een ander geen valse getuigenis af. 'Kwalijk heb ik het haar nooit genomen/mogen nemen, maar jammer blijf ik het vinden tot het voor eeuwig donker wordt'. Precies 25 jaar geleden hield mijn leven op - niet mijn bestaan. Sindsdien worstel...

...je zag vrachtwagens met gewonden en doden terug gaan naar Belorussia. En je keek naar die fietser. Het is een waarschuwing voor jezelf, hield je jezelf voor. En toen kwam de dag dat je weer terug moest. Ergens in de wereld vergaderen ze over de vraag of jij een oorlogsmisdadiger...

‘Ik wil graag dat jullie zien dat we er zijn’, zei ze. Ik verstond haar naam niet, maar ik noem haar Roxanne, naar het lied van The Police. Niet vanwege haar uiterlijk. Ze is klein, een jonge vrouw? Of nog net niet? Roxanne is één van de Oekraïners die in het Noorderplantsoen je de kans...

...we stil, heel stil En gedenken, herdenken de doden, de gewonden, de slachtoffers Die van de oorlogen in Oekraine, Rusland, Israël en Palestina Die in Afrika en van de polarisatie in ons eigen land Nederland Die van de meningsverschillen in onze eigen families, vrienden en...

“Ergens in de buurt van het Amsterdamse Vondelpark staat een grote, witte villa met grijze torentjes. In die riante villa is een grote werkkamer waar verstandelijk gehandicapten, van een moderne, flexibele kunststof, onder leiding van een feministe, een namaak mammoet aan het maken zijn. Zij doen...

Voor het eerst sinds lange tijd heb ik vrede met de dood van mijn moeder. Het verwerken van het verlies van mijn lieve mama was onmogelijk. Toen ze overleed was ze alleen. Ik zou willen weten wat haar laatste woorden waren… Wat ze ons wilde vertellen… Ik barstte van woede want ik vond...

Ik ga vandaag even langs bij mijn ouders, ik heb ze iets te lang links laten liggen. Daarbij komt dat ik in een grafstemming ben, beter kan ik mij niet voelen om een voorschot te nemen op de eeuwige rust. Een plusje geleden schreef ik iets ter relativering van het cijfer 4, enerzijds om onheus...

... Vandaag zie ik de vlaggen als feestelijke versiering van de stad. Er is kermis en vuurwerk, maar geen overwinning meer. De overwinning die de strijd en de doden moet vergeten als een vlag die een doodskist bedekt. Die overwinning is aan de overwonnenen, die hun leven gaven in ruil...

Het is warm, een lichte bries zorgt voor een beetje verkoeling, uitgeteld ligt hij onder tafel. Om hem heen wordt er rustig gegeten, met wat lichte conversatie. Eindelijk rust, of toch niet? Nee he, daar heb je ze weer, de dappere dodo's. De helden besluipen de arme drommel, ieder van een...

Het is een mistige, vochtige dag, kort vóór Kerstmis 2021. Onze auto zet koers naar Café-Restaurant "Peerke Donders" waar de serre ons als het ware "verwelkomt". Er is daar een "tropisch hoekje" ingericht met op de wand een afbeelding van kleurige, vrolijke papagaaien met loodgrijze kromme...

We zijn gaan wandelen bij het St. Elisabeth Ziekenhuis, onherbergzaam brandpunt van ziekte, dood en verdoemenis, over het smalle pad dat voert langs het riviertje De Leij, dat rustig voortkabbelt en voort zal stromen alsof onheil en het ultieme afscheid niet bestaan en nooit bestaan hebben, en de...

Een milde en rustgevende atmosfeer - als van september - overhuifde de wereld in mei 2020..... Lange schaduwen vlijden zich over het gras en de Natuur had een leuk, idyllisch tafereeltje geschapen in de Dillenburglaan, want op de knoesten van de "gekandelaberde" platanen hadden duifjes een...

Met de blauw-dooraderde handen neemt ze het tablet witte chocolade aan en stopt ze het haastig in het aandoenlijke, versleten handtasje, gekocht in een kringloopzaak, als wil ze er een wintervoorraad mee aanleggen. Diezelfde handen grijpen de mijne met een wanhoopsgebaar als ze beweert dood te...

Gevoelig hart gestolen en nog veel meer dan dat Close zo innige verbondenheid, twee-eenheid zo intens Rijkelijk knus warm vertrouwen langzaam geduldig verworven Liefste maat me zo indringend met bruine lodderogen betoverd Spijt ongeloof onthutst, gewoon heftige dip Hooguit geeft men je nog...

Moet ik toch even wat kwijt, samen met mijn maatje maken we de gemeente onveilig met de gemeente cabrio. Moesten verschillende dingen doen en tja het is heerlijk weer toch? Dus van profiteren. Híj wil eventjes naar de gamma, en ík dacht, ik tuf achter hem aan...rats, klap BOEM, stíl stond...

In de secretaire, die, tegen de schoorsteen geschoven, een herinnering vormt aan hen, wier portretten mij eveneens nog aankijken alsof ziekte en dood niet razendsnel alles verwoest zouden hebben, trof ik nog een langwerpig adressenboekje aan met daarin vermeld de povere, armzalige kennissenkring...

Waar, in Tilburg, het Sint Annaplein als het ware moeiteloos en onmerkbaar overgaat in de welhaast kosmopolitisch aandoende Korvelseweg met haar vele, al dan niet succesvolle, neringdoenden (blauwe naamplaatjes dragen de naam van het plein en van de weg) was eens, lang geleden, mijn studentenkamer...

...dus waarin staat; ik citeer: “Gij zult niet doden” Of deze oneliner: ”Gij zult geen kwaad met kwaad vergelden”. Lijkt mij duidelijk en voor geen andere uitleg vatbaar. Je kunt dus niet tegen de doodstraf zijn en het tegelijkertijd een goed oordeel vinden. En die hypocriete...

Er zijn problemen die zichzelf oplossen, dus daar hoef je je geen zorgen om te maken Er zijn problemen die je niet kunt oplossen, dus daar hoef je ook geen zorgen om te maken. Er zijn problemen die eigenlijk geen problemen zijn. Moeten we ons daar wel zorgen over maken? De gedachte overviel mij...

1 - Gered Rond twee uur word ik wakker. Ik moet plassen, net als iedere nacht. Duidelijke zaak. Bril op, onderbroek aan, bed uit en de trap af naar de wc beneden. Eerst de overloop. Die is donker. Donker laten want ik wil niet te wakker worden. Straks lekker verder slapen. Naar de trap. Eerst de...