Het huis van Oranje was uitgestorven

Wettige nakomelingen van Willem de Zwijger lopen er al lang niet meer rond.
Toen de kleinzoon van Frederik Hendrik kinderloos stierf was die tak uitgestorven. De Zwijger was drie keer getrouwd, maar de dood was een veel komende gast.
Omdat het volk toch een stadhouder wilde, erfde een Nassau de titel en had volgens hardnekkige Oranjeklanten ook recht op het stadhouderschap.
Sindsdien heet ons huidige koningshuis Oranje Nassau. De meesten hebben er nog vele andere titels bij, maar dat kan ik allemaal niet bijhouden. Alleen Pieter van Vollenhoven heeft iets gedaan om Mr. Dr. Professor te worden. Het is een raadsel waarom de vrouwen van de prinsen meteen prinses worden en als het zich voordoet koningin.
Ook deze tak is mogelijk uitgestorven.

Willem III, in het socialistische krantje Koning Gorilla genoemd, waarvoor Domela Nieuwenhuis een jaar gevangenisstraf kreeg, was gehuwd met koningin Sofie van Wurtemberg. Hoewel vreemdgaan een speciale hobby van onze vorst was, kreeg het echtpaar drie zonen. Het noodlot sloeg echter keihard toe. Maurits stierf op jeugdige leeftijd. Kroonprins Willem leefde nog. Ondanks de slechte verstandhouding tussen de koninklijke echtelieden werd daarna nog Alexander geboren.
De koningin was dol op haar jongste telg.
Willem stamde af van het Russische koningshuis, zijn moeder was een zuster van de czaar, die krankzinnig was.
Kwaadaardige lieden beweerden dat koning Willem ook een tik van de mallemolen geërfd had.

In 1849 werden de bevoegdheden van het koningshuis ingeperkt, op instigatie van onze laatste echte staatsman Thorbecke. Willem II deed afstand van de troon om met een veel jongere katholieke Belgische te trouwen. Zoiets was in die tijd een schande.
Zoon Willem had eigenlijk geen zin om de troon te aanvaarden. Uiteindelijk liet hij zich kronen, omdat hij niet wilde dat zijn vrouw regentes werd tot zijn oudste zoon meerderjarig werd.
Het werd rampzalig. Na enige jaren stierf koningin Sofie.
Kroonprins Willem werd verliefd op een gravin van Limburg Stierum. Zijn vader gaf geen toestemming voor het huwelijk, omdat het volgens hem een morganatisch huwelijk ging worden. Wederom beweerden er mensen dat de vorst geen toestemming gaf omdat hij zijn zoon niet met zijn halfzuster wilde laten trouwen. Wat er van waar is weet deze scribent niet. Het was ver voor mijn geboorte.
Willem ging in Parijs wonen en flink aan zijn ondergang werken. Hij stierf dan ook jong.
Alleen Alexander was er toen nog. Een vreemde teruggetrokken levende jongen. Hij was kroonprins, doch ging ook dood.
Het werd precair met de erfopvolging.
Willem III zag zich genoodzaakt op zijn gevorderde leeftijd nog voor een opvolger te zorgen.
Duitsland met zijn vele vorstendommetjes leverde hem Koningin Emma. Een meer dan veertig jaar jonger Duits prinsesje. In haar oventje mocht de troonopvolger gebakken worden. Wat een eer voor een doodarm prinsesje. Ze werd natuurlijk ook nog regentes.
In 1890 was het volk van Nederland uitzinnig, de een van blijdschap, de ander van woede. Er was een prinses geboren. De latere Koningin Wilhelmina.
Weer waren er kwaadsprekers: Koning Willem was volgens hen te oud en zijn ziekte had hem het voortplantingsvermogen ontnomen. Bovendien schijnt het koningskind een eigenschap geërfd te hebben, die vrijwel nooit voorkomt.
De naam van de echte vader werd dus al spoedig genoemd.
Lang heeft de oude koning niet van het prinsesje kunnen genieten. Ook hij ging dood.

Nu zitten we met de vraag: is ons koningshuis wel echt?
Het kan mij niets schelen. Als ze mijn koningin Beatrix maar met rust laten.