Alle inzendingen over herinneringen aan le

...Bjarne. Het gezin waarin hij opgroeide. De problemen van zijn volwassen ouders, die een moeizaam huwelijk hadden. De ziekte van zijn jongere broer Tom, die af en toe psychoses had. In de nacht werd de droom weer een nachtmerrie, geen bruidsjurken en geen open auto, maar het oude moeras van...

...meer in vrede met zichzelf en hun naasten kunnen leven of om afscheid te nemen. Het vraagt inzet van alle partijen met de wil en liefde om het gewenste te doen slagen.

...de stad scheen, kocht hij bij een schilderswinkel een set nieuwe kwasten. Er stonden nog zevenenveertig potten acrylverf op zolder. In de dubbele woonkamer stond een oude eenzame schildersezel te wachten op wat aandacht van de meester, die slaaf was geworden van zijn eigenaardigheden.

...woede in zijn woordenstroom, soms was er paniek, angst en gevoelens van wanhoop. Het bleef grotendeels onopgemerkt, alleen Astrid maakte zich soms zorgen over de hevigheid van de stemmingswisselingen van Bjarne.

...zonder dat hij er werkelijk bij aanwezig was. Alles werd vaag onder het schamele maanlicht.

...Waar zit je met je gedachten?” hoor ik mijn man roepen. Ik ben weer terug op de Tjalk, kijk in de ogen van de man, '"mijn alles" mijn lotbestemming. “Ferwerda, daar dacht ik aan en zijn verhaal over zielsgenoten! Ik heb er van genoten!”

...we dan niet vaker reïncarnaties aan van zielen die afkomstig zijn uit betrekkelijk onbekende volken of stammen? Ja, maar er zijn toch wel mensen die menen zich situaties uit een vorig bestaan te herinneren (namen, plaatsen, ligging van gebouwen, familierelaties, gebeurtenissen enz.) die...

... Ze komt nog dichterbij. Ik pak de seringen van haar aan. Ze slaat haar ogen naar me op. “Is het zonnetje al op, mama?” Huilend antwoord ik: “Het zonnetje is net wakker geworden, liefje.” Ze pakt mijn hand en gelukzalig glimlachend loop ik met haar mee.

...suggereer of het niet beter weg kan. ‘Aan alles zitten herinneringen’ Nee, Charlotte doet niks weg. En ik help haar bij het ophangen van de eerste dingen. Weldra zal er van ons werk niks meer te zien zijn. Het huis in Limburg. Haar dochter, knutselwerkjes van de kinderen. En ik geef Woemi...

...die vruchten, die mooie rode heerlijke verleidelijke vruchten. Woemi’s kinderogen kijken verlangend naar het bakje dat haar moeder krijgt. Ze hoeft niets te vragen, Charlotte voelt het. Even wil oma streng zijn. ‘ Ze zei dat ze thee wilde’. ‘Ja, maar..’ ‘Nou ja, nu is er...

...en had daar uiteindelijk een hoge prijs voor moeten betalen. Maar ook die wetenschap loste weinig op: er bleef iets in me knagen. Er ontbrak iets, maar wat? - wordt vervolgd -

...van de tombe, laten insluiten, heeft slaapmiddelen ingenomen voor de eeuwigheid. Er zijn ergere dingen als de dood heeft hij eens gezegd. De in rouw gedompelde moeder zwaar onder indruk van het gebeuren, heeft Anton officieel in de tombe, naast Lisa, bij laten zetten en als verloofde in de...

...tot bij zijn vaders mond. ‘Een goede verteller ben je, schrijver word je…,’ fluisterde hij Joost toe. Toen nauwelijks hoorbaar ‘... ons verhaal gaat verder.’ Geluk las hij in zijn vaders ogen. Geluk zag hij op zijn vaders gezicht. En zo zou hij zich zijn vader voor altijd...

...verder wegzinkt, alsmaar verder naar dat ene fatale moment, wat ze zolang mogelijk heeft uitgesteld, met al haar krachten en slimmigheden, maar omdat ze zich uiteindelijk echt niets meer kan herinneren, valt die laatste stap haar toch niet al te zwaar. Een oude vriendin vindt haar...

...waarom het zo zelden voorkomt. Hebben overledenen een uitgesproken voorkeur voor reïncarnatie in het eigen taalgebied? Ja, maar er zijn toch wel mensen die zich situaties uit een vorig bestaan menen te herinneren (namen, plaatsen, ligging van gebouwen, familierelaties, gebeurtenissen...

...massa van menselijk zijn met het kosmisch weten, in een wereld van verbondenheid. Maar eerst zullen we afstand moeten nemen van de driedimensionale illusie en ons realiseren dat al het zichtbare niet de werkelijkheid vertegenwoordigt. De werkelijkheid ligt als een puzzel verstopt in het...

...armen klemde ze steviger om zijn nek, en met haar hiel duwde ze zijn onderlichaam tegen haar onderlichaam. Met een brede zwoele glimlach keek ze recht in de ogen van Richard en zei: “Zo! En nu hebben we eerst onze eigen carnaval”.

... "Wees niet verdrietig om de dood De reis gaat immers verder" (Een verhaal met elementen uit de familiegeschiedenis)

...te worden, ze kunnen wel aan de gang blijven met haar. Wordt geholpen met eten en drinken. Ze eet, drinkt, slaapt en zit te zitten. Ze droomt haar leven uit. Voor haar staat nog een half kopje lauwe thee en een bordje met daarop twee korstjes brood. De kaas, die kaas is natuurlijk allang...

...Het hart der Olmeken nu gekoesterd in mijn eigen hart, bezien vanuit mijn eigen hoofd dat eigenlijk te klein is, maar gelukkig toch niet zo groot als die basalten beeltenis.

...ten opzichte van in een stad wonen toch maar mooi in een soort paradijs, mede omdat er onlangs in een persbericht stond, dat na langdurige en intensieve precisiemetingen was gebleken, dat in Nederland Vaals de minste luchtverontreiniging had en het eiland Goeree Overflakkee op de tweede plaats...

...immers niet perse via jou. Ook omdat je niet letterlijk terug kust en ik best romantisch en obsessief kan zijn. Denkend aan 'She Drives Me Crazy' van The Fine Young Cannibals. Ik hou dus graag een slag om de arm. Anders moet ik nog naar een Elisa Afkickcentrum gebracht worden. Alsof ik behekst...

...Père Lachaise begraven. Er staat een standbeeld van hem op zijn graf, gemaakt door Gabriel-Jules Thomas. De arrogantie druipt er vanaf.

...welkom! Qua eerste plegen van “column” kan dit ruimschoots volstaan, zou ik zo denken! Bij Leven & Welzijn, tot genoegen, Baardemans Bart

...stop wat spullen in een doosje. Zorgvuldig contoleer ik het lijstje dat ik had gemaakt. Ring….. Ring…. In eerste instantie reageer ik niet. Vandaag is het precies vijf jaar geleden dat… Alvorens de deur te openen plak ik het doosje dicht. Ik hoop dat het geen jehova’s zijn. Stiekem...

...gewillige slachtoffers, bezorgen hem een dagelijkse roes waarmee hij best tevreden is. Dat hij velen daardoor kwetst zal hem worst wezen.

...er dan bovenop getimmerd om er de volgende rij mee te kunnen opvullen. Twee verschrikkelijke rijen. Én van de overledenen én van de overlevenden. Gelukkig sloten de mensen over geheel de wereld de rijen om hen te helpen. Naastenliefde kent géén rijen, geen grenzen.

...ook…. ps; niet altijd op je eerste indrukken afgaan als je begint te lezen :-)

...die hele vakantie zo goed als niks, van de andere twee trouwens ook niet. Maar één ding heb ik wel geleerd: vakantie is niks voor mij. OOST WEST, THUIS BEST.

...tot een fantastische man, die altijd heel attent was. Ze was heel zuinig op al haar presentjes die ze in de loop der jaren van hem kreeg. Nu had hij een vriendin en het leek erop dat zij een beetje begreep wat voor een grote schat hij was. In mijn schriftje met mooie herinneringen...