Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Zielsgenoten

Deinend op onze Tjalk, langs Texel stroom afwaarts, realiseer ik mij dat Nederland ook erg mooi is vanaf een boot gezien.
Ik voel mij intens gelukkig.
De bruiloft van Leonie en Tjallie op het eiland had ik niet willen missen.
Ferwerda heeft mooi gesproken over zielsgenoten.
Mijn vingers spelen met het kleine schildpadje aan mijn ketting.
Schuimkoppen langs bak en stuurboord begeleiden ons glimmende bakbeest huiswaarts.
Een enkele zeehond, op een rustpunt in zee, lijkt net zo te genieten als wij.
Vreemd genoeg is er geen enkel ander vaartuig in de wijde omgeving te bekennen.
De geur van koffie vermengt zich met de zilte lucht, maakt dat ik draaiend aan mijn ketting wegdroom.
Zielsgenoten…..
Toeval, de uitspraak van de waarzegger in 1968?
Mijn vriendinnen verklaarden mij voor gek ook maar een woord van haar voorspellingen te geloven, al vonden ze het wel een bizar voorval.
Ze wisten dat ik in lotsbestemming geloofde.

Mijn toenmalige vriend uit Den Haag, nuchter als een Fries, vond het ook maar een raar verhaal. Hij was er zelfs boos over en braakte een aantal minder aardige woorden uit.

Ik weet het nog als de dag van gisteren.
Een Chinese vrouw, die snuisterijen verkocht, hield mij staande op de markt in Leeuwarden, draaide mijn hoofd naar haar toe en deed mij vervolgens een toekomstvoorspelling.
Ze las het vanaf mijn gezicht, zei ze.
De lachrimpels en zelfs mijn oren spraken boekdelen voor haar.
Mijn moedervlek was ook van enige betekenis.
De waarzegger voorspelde mij dat ik een andere man zou trouwen dan de blonde adonis die mij vergezelde.
Hij zou mij slechts een stukje van mijn levensreis begeleiden en sterken om keuzes te durven maken.Ze graaide iets uit haar tas en duwde dit in mijn hand. Ze streek lachend over mijn wang en noemde mij een fijne invoelende jongedame die haar lot niet zou ontlopen.
Ik herinner mij dat Bert destijds als een klimop zijn armen verstikkend om mij heen sloot, om als het ware het noodlot af te wentelen.
Hij duwde haar weg en riep haar na dat zij een zuignap was.
Een klein schildpadje van jade had een afdruk in mijn handpalm gemaakt.
Bedankt, kon ik nog net roepen, voor zij in de menigte verdwenen was.

Ik herinner mij mijn boosheid over het platvloerse verbale geweld van Bert, net als de verbaasde gezichten van Janneke en Joke, die geen idee hadden wat Bert met afgebrand dorp en zuignap bedoelde.
Hij vond haar een bemoeial met een slecht gebit, een oplichtster.
Een jaar later verbrak ik, tot wanhoop van Haagse Bert, onze verstikkende vriendschap en besloot een andere koers te varen. Zijn stalk-gedrag versterkte alleen mijn juiste keus voor de toekomst.
Een jaar later kwam mijn zielsgenoot onverwachts op mijn pad.
Terug naar mijn gedachten.
De Prauw waar ik in 1998 bij Gili Air op voer, komt al wegdromend nu haarscherp op mijn netvlies.
De warme koperen ploert, altijd aanwezig rond Lombok, is weer bijna voelbaar.
Wat een reis, zo ontroerend en alleroverweldigend.
Zonder aanleiding je wangen vochtig voelen worden, vanuit het gelukzalige gevoel deel van de Kosmos te zijn.

We hadden ons voorgenomen naar de koraalriffen te varen, ma kon dan luieren en ik snorkelen. Mijn vader zou in het verre Nederland die dag een gevaarlijke operatie moeten ondergaan, dus afleiding was zeer welkom.
De tocht was geweldig. De bodem in de prauw was van glas zodat je de vissen onder je blote kakkies zag zwemmen.

Ineens verscheen een enorme schildpad naast de prauw.
Onze gids, een chinees, die naast bootverhuur mensen gidste, raakte helemaal uit zijn doen.

In snel Maleis, armen gespreid als of hij de lotto had gewonnen, wees hij mijn schoonmoeder en mij op het immense dier aan stuurboord.
De groentinten van het kolos ontroerden in het azuurblauwe water.
Mijn ogen waren gebiologeerd en als ik niet beter zou weten zou ik denken dat de schildpad een knipoog aan mij gaf.
Ik barste in snikken uit en schokte over mijn gehele lijf.
Het blauwe koraal als ondergrond maakte het een magisch sprookje.
Het ruim een meter doorsnee grote groene geschubde gevaarte leek speciaal ons te willen groeten.
Op dat moment voelde ik dat alles met mijn vader goed zou gaan, een serene rust maakte zich meester van mij.
Ik voelde mij één met de natuur, als engel omhooggetild op wolken drijvend, geheel intens tevreden.
Mijn schoonmoeder, een tengere Ambonese, straalde als nooit tevoren.
Haar gebit schitterde gewoon.
Prodent zou hier een goede reclamefoto kunnen maken. Een afgebrand dorp van de Chinese man naast het volmaakte gebit van mamaatje.
Ik lachte door mijn tranen heen. Gek genoeg deed hij mij opeens denken aan de waarzegster op de markt in Leeuwarden.
Uitgerust en voldaan keerden we naar Gili Air terug.

Eenmaal in het hotel vertelde de gids wederom in rap Maleis zijn verhaal met armen en benen aan de manager die ons welkom heette.
Hij draaide zich lachend naar ons toe.
In zijn beste engels vertelde de manager dat voor chinezen schildpadden positieve krachten betekenen en geluk brengen aan hen die ze aanschouwen.
De schilpad zou de kosmos symboliseren.
Het onderste deel van zijn pantser is vierkant en staat voor de aarde; het bovenste bol en staat voor de hemel. Wie beide elementen beheerst, begrijpt het verleden en kan in de toekomst kijken.
Kippenvel liep over mijn rug bij dit verhaal.
Opeens voelde ik mijn hangertje van jade dat al 30 jaar om mijn nek hing en wist…………
dat deze reis lotsbestemming was.

“Annemieke, hier koffie! Waar zit je met je gedachten?” hoor ik mijn man roepen.
Ik ben weer terug op de Tjalk, kijk in de ogen van de man, '"mijn alles" mijn lotbestemming.
“Ferwerda, daar dacht ik aan en zijn verhaal over zielsgenoten! Ik heb er van genoten!”

Schrijver: Annemieke Steenbergen, 18 mei 2003


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.1 met 18 stemmen 1.978



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)