Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

In de rij...

De zeventig- en andere hogere plussers van vandaag herinneren zich nog hun kindertijd al te goed, o.m. de oorlogsjaren van WO II. Gebrek aan alles was de toonzetter. Ze weten nog maar al te best hoe er in de rij werd gestaan voor het afhalen van de rantsoeneringszegels, voor de zeldzame aangekondigde haringlevering, de bedeling van schlamm (kolen-slik d.w.z. natgemaakt kolenstof) e.d.: de rijen der minderbedeelden.

Gelukkig zijn die ongeluksdagen er bij ons niet meer. Hoewel! Inderdaad, de files zijn er effectief nog op de autowegen, de stoplichten, de wegen naar de vakantie-oorden. Ook zie je nog een behoorlijk rijtje op het trottoir op zondag aan bepaalde bakkerijen, plaatselijk beroemd om hun broodjes. Zo ook aan cinema’s voor een fel gepromote nieuwe film, aan de kassa’s van voetbalvelden waar een topploeg wordt verwacht nl.: de rij der gegoeden.

Of de queue der asielzoekers daar ook bij behoort valt te betwijfelen.
Bankinstellingen vangen hun wachtende clientèle op in knusse zetels, dik tapijt, zachte muziek en een brede glimlach. In de dokterswachtzalen of bij de tandarts wordt de wachtende patiënt verwend met allerlei leesvoer. En een gepeperde rekening. De koffie is voor later.

Op het wijkplein in mijn buurt verzamelde zich (zaterdag 7/1/05) een karavaan van dertien ongemotoriseerde jonge maar late “oosterse wijzen” die zich in colonne opstelde onder het waakzame oog van een escorte (lerares?). Er waren zelfs twee “sterhouders” bij. Eén zag zopas zijn ster letterlijk van zijn stok waaien door de felle wind. Daar er geen hamer voorhanden bleek om die er terug aan te timmeren, hield hij maar de zilveren ster hoog met gestrekte arm, dan wuifde hij er lichtjes mee. Nog nooit gezien een “gezwaaide ster”? Enig in die context!

In het gelid stonden ze ook op de Tv-beelden over de vluchtelingen in de provincie Darfoer (Soedan) en ook voor de ingang van grote winkelcentra voor de “koopjes van het jaar”. Maar de meest aangrijpende beelden van een lange colonne zag ondergetekende op zaterdag 8 jan 2005 tijdens het journaal van TV1 om 13.00 u.:
In een bepaald dorp van het door de vloedgolf getroffen Aziatisch gebied van 26 dec. 2004 was al een massagraf door een bulldozer gegraven.
Een lange haag mensen stond er, stoïcijns kalm, lijdzaam te wachten. Neen, niet op één of andere bedeling van voedsel of kledij maar met hun dode dierbaren, gewikkeld in witte doeken, in de armen, om die dan netjes “af te geven” voor een ordelijke schikking in het bekiste massagraf. Homp naast homp. Ruwe planken werden er dan bovenop getimmerd om er de volgende rij mee te kunnen opvullen.
Twee verschrikkelijke rijen. Én van de overledenen én van de overlevenden.
Gelukkig sloten de mensen over geheel de wereld de rijen om hen te helpen.
Naastenliefde kent géén rijen, geen grenzen.

Schrijver: Jan Coessens, 15 januari 2005


Geplaatst in de categorie: verdriet

2.0 met 2 stemmen 1.153



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)