Alle inzendingen over sterren en strepen

...bij, maar meestal zijn het mannen met sterren en strepen die een handtekening zetten op een papier. Eindelijk. Het is vrede. In het boek van Mark Mazower, Dark Continent, eindigen oorlogen anders. Het einde van de Tweede Wereldoorlog plaatst hij niet in 1946, de Duitse capitulatie of iets...

...laatste brief: Windkracht negen, nu ik je lang niet meer kuste... Nee, de verloren tijd was zeker niet tevergeefs geweest. De bar, de strepen en de drinkebroers; hij had ze allen overleefd! Nu eindelijk - nog “nul en enkele uren” - en hij was terug van 'weggeweest'!

...de overkant altijd al een functie. Duidelijke strepen waren 30 jaar geleden een zegen voor de schoolkinderen die naar het toen naastgelegen schooltje gingen. Op het heetst van een dag, een paar weken geleden, was de rijstrook aan één kant afgezet. De burgemeester, die ook de post...

...daar blij mee…dank je wel Sabine. Wat een afwasborstel al niet teweeg brengen kan….

...naar mijn kind. “Sterre, een kerstkind”, zucht ik. Het is mijn laatste zucht. Een zucht van verlichting.

...in het aardedonker beschikken de sterren over hun eigen lot. Zwerkzwerven, oplichtend de achterkant van het gelijk.

...recht en de vrijheid om alles wat ik hier heb beweerd compleet af te wijzen.

...een wielrenner was. Een wielrenner die hijgend aan de streep kwam en finishte met een lach op zijn gelaat.

...ik zelf’-gedrag. Geen land ter wereld waar de arbeidsproductiviteit zo matig is. Op onze strepen staan, ja, dat kunnen we als de beste.

...maar bittere werkelijkheid. Sommige sterren kunnen de mensen niet waarnemen.

...mijn maatje naait aan weerszijden geel-zwarte strepen op de vlag. De vriend zelf kalkt onze namen op het doek. Hij is af. De vlag gaat mee naar stadion Nieuw Monnikenhuize. Nu kan het niet meer mis gaan. Wij gaan Europa in! Met wasknijpers hangen we de vlag aan het hek. De supporters in ons...

...poging mijn beker uit mijn hand te trekken. Even raken haar handen de mijne, strelen ze bijna mijn arm. Even, heel licht maar, verderlicht. Ik lijk verdomme wel verliefd.

...kunnen we niets meer bedenken zonder die Bekende Nederlanders op tv? De afgoden van deze tijd....

...Een bovenmenselijke eigenschap van dieren, die we ons steeds mogen herinneren."

...rimpelloos serene nacht als deze... (*zoals mijn illustere leraar Frans, dhr. Jacques Pijpers tegen me placht te zeggen: 'mijnheer Hettema, dringt deze subjonctif nu eindelijk door tot uw schemerige schedeldak?'),

...verhaaltjes, ook maar zo eentje tussen zit, dan ben ik al heel heel tevreden.’

...schoonmoeder sinds ’84 van 88 jaar jong Ik kijk weer hemels naar boven De maan is zoek, verdwenen De kerosine-strepen ook Een streep loze lucht ademt blauwe rust Opgelucht sta ik op en pak m’n koffer!

Alle Europese landen hebben schulden. Streep ze tegen elkaar weg en de crisis bestaat niet meer.

...van het leven vanuit zijn binnenste. - wordt vervolgd- Hendrik Klaassens, 1998.

...hem betreft beginnen. Niet meer denken, dat eindeloze denken. Hij zou wel zien.

...bliep te midden van de kosmische ruis. We hopen nog veel van je te horen!

...ontmoeten. Wie zou die man toch zijn? Wat wilde hij? Was het een geest of misschien een engel? - wordt vervolgd -

...wel de laatste keer, dat ik écht heb genoten van de sterrenhemel. En zien we hier eindelijk weer eens in, dat het tijd wordt voor lichtpuntjes. Op aarde.

...of wat voor kledij dan ook? Doen we allemaal dezelfde wens, maarre: niks zeggen hoor.

...In kwijt zijn heb jij mij omlijst, voor nóg een keer zou ik zo maar tekenen.

...maar ik zeg: nu even een zen-gevoel, we moeten bijkomen van 20 minuten in een super!

...grasgroene vloerbedekking, doorweven met zwarte strepen die toegang biedt tot de flat, een sfeervolle seniorenwoning. Mijn vriend is zorgzaam, geduldig en goed voor me en serveert een "quiche lorraine" uit de magnetron en hij sluit en opent enthousiast de feeërieke houten luiken voor de ramen...

...ik begrijp dat...

...ik nooit gedaan als ik niet op deze site was neergestreken. Dus lieve mensen: bedankt.

...in ontelbaarheid vormen zij de duinen waarachter ik lig in de warmte van de zon. Bradend bruinend vergeet ik de tijd, kon ik hier maar altijd zijn.