Valium bij de boodschappen

Omdat Picnic groter wordt, de kleine klanten links laat liggen, zijn we genoodzaakt naar de winkels te gaan. Oh ik weet best dat we dat nog kunnen, maar ja het was toch prettig toen je nog gewoon kon bestellen, men het thuis bracht en je het alleen op hoefde te bergen maar: grotere klanten zijn nu eerder aan de beurt, het lukt je niet meer om er sowieso te bestellen nog los van het feit dat ze het bestelde bedrag met €10 omhoog hebben gedaan naar €35. Tja zoveel heb ik gewoon niet nodig, dus al zou ik kunnen bestellen, wat niet lukt, dan nog is dit een behoorlijk ontmoedigingsbeleid en als gezegd, wij naar de winkels.

Bij Albert staan nu van die afzettingen (normaal bij een rode loper maar die lag er dus niet) en erbij een tafeltje waarbij je de handen kunt doen, een kar moet pakken, want mandjes zijn een no-go situatie. Ik schuifel met schone handen naar de volgende streep waarop staat: 1.5 meter, tja daar staat iemand dus ik sta stil! Manlief is al een paar hordes verder maar zover kom ik nog niet. Schichtig kijk ik om me heen voor een ontsnappingsroute, die er dus niet is! Links een dame die tomaten bevoelt en teruglegt, rechts een dame die in een koelvak haar best doet maar als ik er langs wil, ga ik binnen de 1,5 meter, dus ik sta stil!

Een dame wordt wakker en ziet dat ze de boel vasthoudt, legt de tomaten weg en loopt zonder ze te nemen door, een sorry lachje kan er nog net af, ach iedereen wil boodschappen en ik overleef het wel, toch? Streep twee, 1.5 meter en ik ben een vak verder, man is bij streep vier, dus ik moet nog even geduld hebben. Langzaam kan ik door naar de volgende streep als er iemand met een vaart door het pad stuift, wolken achterlatend. Van schrik loop ik door: een botsing is onvermijdelijk. Knal! Niet mijn schuld zegt de dwaas, waarop ik zeg: dacht je op de rijksweg te zijn of zo? Doe even gewoon zeg, een boos gezicht is het antwoord en ik loop door. Dwaas!

Streep vier en eega had alvast vooruitgewerkt zodat er nu wat boodschappen in de kar liggen, we gaan richting brood, steeds kijkend of er niemand in onze 1,5 meter zone komen. Jemig wat een ongelofelijke toestand zeg, elke keer op de rem, telkens uitkijken, dan staan er 4 knapen stil, bij elkaar, handen gevend, elkaar omarmend, we kijken er met stomme verbazing naar, zeggen niks want niemand voelt zich geroepen een grote mond te krijgen, het is sowieso al een crime om er voorbij te komen.

Moet je nog veel, vraagt man, vrouw zegt: geen idee, maar ik ga naar de kassa, want ik ben toe aan een pot valium ik heb namelijk normaal al een hekel aan boodschappen doen maar dit is werkelijk een actie waar je heel veel lef en moed voor nodig hebt en dat heb ik dus niet! Bij de kassa aangekomen zeg ik: hier heb je kalmeringsmiddelen voor nodig, dit is zwaar waardeloos en ik weet zeker dat we wat vergeten, maar het zal me worst zijn!

Wat er dan gebeurt is voor mij totaal onverwachts, want de dame aan de kassa zegt: iedereen wordt hier echt knettergek van! Gelukkig, het ligt niet aan mij, aan ons, ze hebben het allemaal, eenmaal buiten blij dat je in de frisse lucht staat. Op 1,5 meter afstand natuurlijk wordt door een paar mensen nog even doorgepraat, maar ik zeg: nu even een zen-gevoel, we moeten bijkomen van 20 minuten in een super!

... Kalmeringsmiddelen nodig bij shoppen ...

Schrijver: An Terlouw, 11 april 2020