Alle inzendingen over tederheid

Het is weer de tijd van de haringparty’s. Elk zichzelf respecterend bedrijf doet eraan mee en dat is waarschijnlijk de reden dat er dit jaar een stuk minder van zijn. Nou wordt de haring niet ten onrechte ingezet bij die party’s. Een haring is alleen al een feest vanwege de vitamines: Vitamine...

Als een prooi van de lichtvoetigheid, nooit eens woeste geilheid omgebouwd tot hoogste daad van liefde, nooit een druppel, alleen de droge, dorstige straten van een versleten Harar, bendeleden van graatmagere, wolfachtig huilende honden en een dronken slaaf die wijken moet. De stemmen van vroeger...

Er rust een schande op iets weten, als niemand heeft gevraagd te spreken, en er is geen tijd meer voor elkaar. Vroeger was het beter. Vroeger was het altijd beter. De weemoed in een oud gedicht blijft echter niets dan woorden, stijl zonder gezicht. Mijn hart gaat uit naar oude dichters, gekweld en...

Verliefdheid zal toch wel een soort ziekte zijn, vrees ik. Tenminste een duizelig makende kwaal. Een tijdelijke karakterverandering die samengaat met onderdanige gebaren, zich vastzuigende ogen, een hoogrode kleur, stotteren, een nerveuze jubelstemming en vergeetachtigheid voor de gewone dagelijkse...

(voor Guy de Maupassant) Teder de lach van opium, weg van de wereld die je toch nooit opnam, als een boek van hoge kwaliteit. High van alles wat ronddraaide in zinvolle vervoering, als door de mand gevallen engelen. Maar de grond was bikkelhard en er was weinig lafenis voor hoge zielen. Zijn...

TROTS, wat ben ik TROTS! Nog maar eenentwintig lentes telt zij, mijn dochter. Ze is de jongste van drie. Helaas zijn zij niet te samen met mij opgegroeid. Maar dat doet geen afbreuk aan mijn gevoel. Het gevoel om een trotse moeder te mogen zijn. Ze woonde al zelfstandig, studeerde hard voor...

Met de handen, met de eens zo kleine, ongeschonden, tedere meisjeshanden, met de handen waarmee zij geschrobd en gedweild heeft, gestoft en gepoetst, met de handen waarmee zij meestal streelde en soms sloeg, met de oude handen waarop het patroon van de opgezwollen aderen zich aftekende als...

In elkaar verstrengeld en samen….een gevoel van top tot teen…verre van anders…anders als anders…puur zoals puur bedoeld moet zijn…gevoelens van intense verbondenheid… Energie…gebundeld op een plek…waar ik graag met jou vertoef…een plek enkel en alleen…bestemd voor ons…een...

In vroeger dagen legde ik twee keer per jaar de weg af door de straten van de chique wijk naar zijn koele, klinische wachtkamer en behandelkamer waar het portret van zijn gezinnetje de wand sierde. Zijn naam is Jeroen en de tedere, lieflijke haartjes op zijn "apenarmen" mocht ik al eerder...

...servies met gouden randen, alleen bestemd voor de zeldzame feestdis. Voorlopig wachtte zij daar op mij met haar moederlijke hartelijkheid en tederheid die mij nooit meer iemand op die manier zou verlenen. Voorlopig sloeg het afscheidsuur nog niet, maar ik zag het met huiver...

Toen de esdoorn aan mijn venster uitbottende knoppen van veelbelovend helgroen gebladerte droeg en iedere dag een ietsje meer in bloei kwam te staan en toen de maisgele en citroengele narcissen in het plantsoen dicht opeengedrongen, als zochten zij steun bij elkaar, weerstand boden aan de nog...

De oester Haast dier en haast nog plant ben ik de oester. Naar mij reikt niet de kleinste kinderhand. Maar niemand weet wat ik van binnen koester en wat zich slapend door mijn donker plant. Van golf tot golf gevonden en verloren en aangespoeld en weer verspeeld door 't strand. Maar in...

Onder een doorkijkhemel liggen wij in grote grazige bedden waar ik met een beschaafd dotje spuug je navel vul tot een meer lief diep meer ik zak door de bodem heen en zoek met mijn mond naar roze duikboten en hun kapitein die mij naar binnen trekt met zijn zalige inhalige tong en...

...door de handen, zijn handen, waar hij niets dan tederheid mee had geschreven, grenzeloze liefde, waar de leugens van satanische sado-masochisten niet tegen konden. Bloedmooi is de ziel van zijn geschreven hartekreten, daar waar nu een keurig standbeeld staat, in een braaf voortkabbelend...

Voor zover ik me herinner, heb ik het beeldje gekocht in een "New-Age-zaak" waar de collectie snuisterijen en parafernalia de illusie hoog schijnt te moeten houden dat deze het ongeluk en het ongerief, het lijden en de onlustgevoelens kunnen bestrijden of opheffen.... Het beeldje, dat nog altijd...

het mag niet, maar toch doen wij het, elkaar zoenen, beminnen en liefhebben... Jouw ogen zo mooi, ik kan er in verdrinken. Jouw stem zo vast en streng, uren kan ik naar je luisteren. Jouw handen, ze volgen hun eigen weg en maken me zo gek. Jouw mond komt dichter bij, jouw lippen op die van...

(voor Sylvia Plath) Je was als een wuivende kastanjeboom, je haren als bruine herfstbladeren en je ijspegelscherpe gedichten waren de glanzende kastanjes, die wij als hebberige lezers met de takken van de grond uit de boom wilden gooien, terwijl ze toch op den duur vanzelf wel vielen. De...

Het is een stille, grijze novemberdag als de BoodSchappenPlusBus van start gaat bij "De Reyshoeve", een bejaardencentrum in de Tilburgse wijk "De Reeshof" en als zij koers zet naar het Winkelcentrum Wagnerplein met "aan boord" drie oudere, grijsharige dames, een vrijwilliger als chauffeur,...

Op mijn heenreis naar het naburige dorp passeerde ik een hoog oprijzende molen met gladde, witte muren waarop spookachtig licht viel uit vele schijnwerpers. Ik ging op bezoek bij mijn klasgenote van de lagere school die de nonnen al evenmin op handen had kunnen dragen, en die, zoals ik mij...

Het is niet langer onverschillig, het geduld waarmee haar ijver wordt beloond. Nu zij de eerste stap naar de rivier maakt. Naakt en onbedorven in haar schoonheid. Haar subtiele rondingen zijn sensueel in het gesluierde zonlicht van de verlegen zomer. Ze twijfelt niet langer. Er valt een druppel...

(voor Camille Claudel) Zij wist haar bittere lijden aan de vluchtige schoonheid te vangen, zoals een rodeo-rijder een wilde stier temt. Zij was zelf het mooiste standbeeld dat ik ken, zo met die eeuwige teder-lijdende blik, een prachtig schip, dat een destructieve koers voer, met de aartsengel...

Dat ik gewoon mens ben misschien wordt de dag langzaam warm vandaag en mag ik in zijn navel wonen wanneer bloemen uit het veld het landschap volladen met bestemming en een open gelaat soms ben ik dichtbij, sluit stilte in een omarming, is alles gelijk in vleugelslag langs wind en...

...de wolf in zijn innerlijk hart verlangde naar de tederheid van liefde. Iedere keer wanneer er een nieuwe inwoner voor mijn verzonnen stad kwam was ik verheugd en gooide ik de roze loper uit. “Kom maar binnen in mijn kasteel.” fluisterde ik zachtjes met een licht kreunende stem. En de jonge...

Liefde is een zijnstoestand en geen projectie van een teder gevoel t.a.v. een mens of dier. Liefde is het wezenlijke, dat de menselijke spiritualiteit behelst en de energie die het bewustzijn aanstuurt, verlicht en het menszijn optilt uit het illusoire isolement en bevrijdt uit de donkere...

'Hoe langer ik terugkijk, hoe strakker de knoop in de tijd' (blz. 9). Deze tijdloze bundel is mooi en zinvol, zonder zwaar opgemaakte pretenties, puur de naakte woorden plaatsend die gevoelsmatig opkomen, vanuit de mysteriën van de goddelijke vrouw, althans die indruk krijg ik. Regressief, maar...

...dieren die mijn intense ontroering en oneindige tederheid en liefde teweegbrengen zijn hier gehuisvest en ondergebracht; de honden, die trouw zijn tot in de dood en de lieflijke katten, zo fraai en op superieure wijze vormgegeven dat dit niet te overtreffen valt. Door ongelukkige omstandigheden...

Ik weet niet of ik het maangezicht moet geloven. Er zijn zoveel tegenstrijdige belangen. En ik kan zonder nakomelingen veel makkelijker praten zonder de toekomst in het verschiet. Dagen heb ik lopen piekeren over wat we als mensheid moeten doen om de wereld aangenamer te maken. Het antwoord is mij...

Ik droom elke nacht van je. Zelfs in mijn dromen droom ik dat ik van je droom. Soms denk ik dat er celdeling in mij heeft plaats- gevonden en jij de nieuwe cel bent, die razendsnel zich duizend maal duizend maal duizend vermenigvuldigt en mijn ik verovert op een wijze zoals ik nooit anders zou...

Haar knokige vingers friemelden aan de bloemetjesjurk. Ze had gevraagd of ze mocht blijven zitten tot de laatste doos en stoel verdwenen waren, zodat ze rustig afscheid kon nemen. Al weken keek ze tegen de verhuisdozen aan. Haar dochter en schoondochter kwamen een paar maal per week om het huis...

...lusten,welke weer worden verjaagd door de tederheid van onvoorwaardelijke liefde, een speelbal in de wieg van het menselijke leven. Ik herschep mijn gedachten en beleef het verleden in een nieuwe wereld die alleen maar sprankelende liefde uitstraalt. Het leven blijft zingen in zijn zwevende...