Alle inzendingen over verdrietig

Omdat in dit geval mijn kinderen voor een week weg waren, heb ik dat weekend niets gedaan, behalve huilen en mij afvragen hoe ik het nu moest doen. Ik ben alleen nog wat kleding voor mijn kinderen gaan halen. De man die zich zo overantwoord had gedragen wilde ik nooit meer zien. Ik ben op...

Alles in mijn leven zou goed moeten zijn. Ik heb altijd te eten als ik honger heb en heb voor de rest een leven dat veel anderen, denk ik, wel zouden willen hebben. Toch ben ik niet altijd gelukkig. Eigenlijk heel vaak niet. Ik mis personen die me begrijpen. Klinkt vrij stom en zeurderig, maar...

Soms zit je met je emoties diep in de knoop, je wilt zeggen wat je voelt en denkt, maar niemand heeft interesse voor je, tijd voor je, of kent je maar nauwelijks. Wat moet je dan? Afwachten tot er iemand naar je toe stapt? Zelf initatief tonen? Of niks doen, net zolang totdat je probleem zich...

Ze liepen hand in hand te kuieren door de straten van dit kleine stadje op zoek naar iets dat in hun pas verworven huisje paste. Ze liepen van het ene naar het andere curiositeitenwinkeltje op zoek naar, ja wat eigenlijk? Het moest origineel zijn en een verleden hebben, zeg maar een verhaal...

Maaike voelde zich al een poosje erg slecht. Ze sneed in zichzelf en wenste zichzelf vaak dood. Maaike kreeg er therapie voor en soms hielp dat dan ook even. Maar vaak zodra ze weer thuis was, kwam het gevoel weer terug en begon ze zichzelf te verwonden om de gedachten aan dood even kwijt te kunnen...

Door de klap van een liniaal schrok ze op uit haar dagdroom. 'Zitten we weer te dromen?', klonk de zware stem van de meester. Ze staarde naar het blaadje dat op haar tafeltje lag. Er stonden sommetjes op. 'Je bent weer niet klaar!' De klas begon te lachen omdat haar lip begon te...

Het loopt tegen achten en neem even de pen ter hand. Eigenlijk de laptop, maar aangezien ik al 'n tijdje mijn gevoelens van het leven weergeef ben ik overgestapt van de pen naar het moderne. In mijn leven, ja er is veel gebeurd. Maar of dat een ander intresseert? Het is net als het nieuws op...

...niet boos meer op de dader(s), alleen nog intens verdrietig. Zonder dat hij het wist en/of zo bedoelde heeft hij bijgedragen aan een stukje van mijn verwerking. Daarom zal ik bidden dat God ook hem vergeeft. Misschien wist hij ook niet meer wat hij deed, op het moment dat hij als een razende stier...

...beverig met een zakdoek langs zijn ogen en zei verdrietig: "Sorry, maar weet je ik mis haar zo verschrikkelijk erg." Peinzend voor zich uitstarend antwoordde de jongere man: "Ach ja, het is natuurlijk even wennen, maar eerlijk gezegd heb ik er weinig moeite mee. Ze was altijd zo bazig...

...slotte viel ik in een diepe slaap, doodmoe en zo verdrietig als je maar kan zijn. Ik had geen hoop meer, had geen leuke herinneringen, familie die me in de steek liet, … Gewoon helemaal alleen. Ik sliep zoals ik nog nooit had gedaan, maar wakker werd ik niet. Ik was dood… Dood gegaan van...

Hij ligt niet meer voor mijn voeten op de trap en de deuren van de slaapkamers hoeven niet dicht. Geen bestek afwassen na kaasgebruik en in de zomer kunnen alle ramen wijd open, zonder ijzingwekkende circustoeren op de vensterbank aan de buitenkant. Ook de achterdeur kan open, zonder angst voor een...

September 2003, de uitgerekende maand van haar zwangerschap, kwam nu dichtbij. Eigenlijk wel jammer, want ze genoot zo van haar mooie ronde buik. Af en toe belde een collega of ze het in die warmte nog volhield met haar buik. ‘O ja, het kan me niet lang genoeg duren’, zei ze dan vol vreugde en...

...ons niet. Ik wilde hem niet vragen waarom hij verdrietig was, want ik zag tranen in zijn ogen, maar hij begon er zelf over. Hij zei: ''Kees, ik heb veel verdriet, mijn vriend Rutger heeft het uitgemaakt. De laatste tijd hadden we vaak ruzie, omdat hij in de homobar mij aan een tafeltje...

Mijn ellende is groter dan de jouwe. Lekker puh!

Vanmorgen werd ik wakker met twee wondertje aan mijn bed. Met eigen gemaakte spullen werd ik overladen en met veel kusjes. Gelukkiger kan een moeder zich niet voelen maar helaas is dit niet voor elke vrouw weggelegd. Mijn gedachten gaan uit naar moeders die hun kindje missen en naar alle vrouwen...

Een rouwproces is uniek. Zoals pijn verschillend wordt ervaren, zo ervaart iedereen rouw op zijn of haar eigen manier. Eén ding hebben allen gemeen: het gemis blijft. ‘Het gemis blijft’. Dat hoor ik heel vaak in mijn werk als ziekenverzorgster, maar ook in mijn naaste omgeving. Zelf ervaar ik...

Dit is een verhaal van een man zonder woorden, maar óók zonder gehoor. Hij was doofstom. Pas geleden had hij zijn vrouw verloren en dat was héél moeilijk voor hem. Hij miste haar. Maar óók het feit dat ze samen geen kinderen konden krijgen. Hij rouwde een lange tijd en voelde zich...

Het Heidepark omringt als een beschermende gordel de gebouwen van "Amarant", de inrichting voor zwakbegaafden en de daar eveneens gevestigde hospice, met groene lanen waarin het licht en de schaduwen van een junidag hun spel spelen en waar een romantische, vervallen villa valt te bewonderen, die...

Altijd zal ik me blijven herinneren hoe ik, in het voorjaar van het jaar 2011, samen met mijn tachtigjarige, moederlijke tante Margaretha op dat bankje zat, in het Vondelpark..... De uitbundige, flamboyante jeugd vierde de lente en had in groten getale de grasvelden rond de vijver met de vrolijk...

In Tilburg zuid strekken zich sinds jaar en dag eenvormige straten uit, die ik doorkruis om bij het zaaltje te komen waar de bijeenkomst zal plaatsvinden. Sommige panden zijn dichtgetimmerd alsof het leven eruit is verbannen, alsof ze geblindeerd zijn als een gepleisterd graf en nooit meer een...

Mama keek boos naar mij en ik kromp inéén. “Wat heeft ze tegen je verteld?” Mama was echt razend nu. “Dat doet er niet toe.” zei de verpleegster, ze probeerde me te beschermen. “Oké, maar we gaan scheiden.” zei mama uiteindelijk. “Laat hen even in een opvanggezin wonen, tot je...

De tocht naar je hart heeft bijna vijf jaar geduurd. De weg ernaar toe was prachtig, intens met soms een verdwaalde hobbel... Maar voor mijn gevoel was het pad naar je hart de mooiste wandeling die ik ooit heb gemaakt. Jaren bleef ik het pad bewandelen, zonder angst, want ik wist dat als ik een...

Het is op die desolate, duistere zaterdagavond, kort voor jouw dood, geweest, moeder!, dat we naar die cafetaria gegaan zijn waar mijn tranen vloeiden en stroomden; mijn tranen die je me verbood, die ik me van jou moest ontzeggen..... Waar ben je nu? Zal ik je eens weerzien zoals ik je vaak zo...

In haar handen waaieren de bladzijden van het zonbeschenen boek uiteen als een harmonica en ook speelt de zon over haar lieve oude gezicht en over de ronde leuning van de houten, donkerbruine stoel waartegen haar rug rust. De elegante bloes en het gepermanente haar vormen als het ware de uiterlijke...

Toen de twijgen aan mijn venster kleine aanzetten vertoonden van minuscule blaadjes en bewogen in een licht briesje, heb ik koers gezet naar de stad waarvan mijn oude tante zo gecharmeerd en ikzelf helaas in mindere mate, maar we hebben de gevels bewonderd en ons begeven te midden van de menigte...

Het hondje, Porky genaamd, komt me blij blaffend tegemoet ter begroeting. Het draagt om de wollige, harige hals een bontgekleurde doek en is de enige kameraad van mevrouw die het ook niet kan vinden in de kring van haar mede-bejaarden, mogelijk wegens haar uitheemse afkomst. Haar leven begon 83...

"Haddon Hall" stond er op het papieren zakje dat versierd was met kleurige, gestileerde afbeeldingen van vlinders. Daar zaten goudkleurige manchetknopen in die mijn tante speciaal voor mij gekocht had in Maastricht. Ze pasten in de manchetten van de chique witte bloes die ze me cadeau wenste te...

De enige brief van Haar, die ik vond in mama's oude bureautje, bewaard en overgebleven na de verhuizingen, is gedateerd: januari 1945 en geschreven in haar keurige en sierlijke handschrift van onderwijzeres en ze is ondertekend met de erenaam "moedertje". Ze was mijn oma en 55 jaar oud toen...

Ledigheid is een rijk vergulde lijst, maar zonder schilderij.

Het vertrek is vervuld van de dichte damp van vele sigaretten. Voor veel slachtoffers en gedupeerden is het een vluchtplaats geworden, een toevluchtsoord te midden van de hel van het ziekenhuis. Mijn intens dappere vriendin rookt hier een damessigaartje. De ernstige ziekte is doorgedrongen tot in...