Alle inzendingen over wandeling

...helling op. Een lange, vermoeiende wandeling. Eindelijk ben je op de top van de heuvel, waar nogal wat bomen zijn. Die staan scheef, omdat ze grote, zware vruchten hebben. Hoe graag wil je happen in dat aanlokkelijke fruit! Maar toch denk je na. Is in dit Schemerrijk zoiets moois...

Het geurige zomerbos was vol geluiden van krachtig ondernemend leven. Tussen de bomen, die af en toe zacht kraakten, liep een oude man. Het was Roemer de kruidenier. Vroeger was hij de baas van een mooie, bloeiende winkel geweest. Nu genoot hij van zijn rustige nadagen, zonder druk zakelijk...

...badkuip, waarin ik zo vaak genoot na een lange wandeling in het Veluwse bos. Een Belgisch biertje erbij en een Frans kaasje. Wat verlang ik daar naar terug, het walgelijk hard zo! Plaatsnamen, straatnamen, alle namen vervagen, verdwijnen en daarvoor in de plaats komt één grote, bedreigende...

Zoek heil en heul in uw gedichten; doe als ik en denk om roem en eer geen ogenblik, maar vindt in verzen vrede en zielsgeluk. Veracht de wereld en zijn valsch behagen in afbreuk doen, wat groot is te verlagen en al het kleine en slinksche hoog te dragen. Christenen, Joden, Parsen,...

Hoe meer ik in de Bijbel lees, hoe meer erin staat. Het lijkt wel een toverboek. Verwonderd lees ik dat Jezus geen rustige en kalme Man is die nooit scheldt. En Hij is bijna kinderlijk eenvoudig, kwetsbaar, maar behoorlijk streng. Hij gaf de overheid wat afgesproken was, maar diende haar niet, Hij...

Als verzekeringnemer met een vervoermiddel mag je tegenwoordig al blij zijn, wanneer de meeste diensten, die in de polis worden vermeld ook daadwerkelijk worden verleend als de nood aan de man komt, vooral bij ‘pech onderweg’. Men zou gemakkelijk een boek met negatieve ervaringen kunnen...

Toen ik na een wandeling het raam van mijn benedenburen passeerde, zag ik net, dat buurman Gerrit een klap op zijn wang kreeg van zijn vrouw Alie. Ik ken ze goed en ga goed met ze om, maar ik weet ook van Gerrit, dat zijn robuuste vrouw op iedereen commentaar heeft. De één loopt er verwaand bij...

...en karnemelkse pap toe ging het gezelschap een wandeling maken in de omgeving. ''Het is hier wel een gat hé, wat een kale troep. Ik zou het hier geen dag uithouden'', zei Annie met haar bekakte stem. Mien ergerde zich vreselijk aan die opmerkingen en wenste in gedachten haar een...

Verstreken tussen paletmes en penseel (bij 'Titus aan de Lezenaar', Rembrandt van Rijn) Met aarden fijngewreven, in oliën gelengd grondt vloeiend vaste hand laag over laag donker omber-schaduwend het kind omvat rondom gezicht en handen - het peinzen gepenseeld in sober licht gevouwen...

Moet men in ondernemen elkaar nadoen als het mooi op straat en vredig is? Vraag die me zomaar te binnen viel op straat in Haarlem. Hartstochtelijk meezingend vóór Café Koops op de Damstraat. Achter de Bavo met uitkijk naar het Spaarne. Voor de zevende keer alweer Haarlemse Dichtlijn op...

Ik ben weer terug. Terug in mijn oude ziekenhuis, dat ik twee jaar geleden overspannen en opgebrand heb verlaten. Met een oprotpremie, een doekje voor het bloeden, dat wel. Voordat ik definitief bij Sanne introk vernietigde ik mijn diploma's en papieren. Weg, met de Dixantrommel vol hardloop,...

...met je zus Lucile en je maakte graag lange wandelingen. Je ging naar school in Dol, Rennes en Dinan. Op je zeventiende ging je in het leger en je begon als tweede luitenant in Navarra en binnen twee jaar was je al kapitein. Op je twintigste ontmoette je in Parijs Jean-François de La Harpe,...

...maar wel een angsthaas. Waarom voed ik eigenlijk mijn angst door er een column over te schrijven? Kan ik met dit prachtige zomerweer niet beter een heerlijke, gezonde wandeling maken en mezelf het goede voorbeeld geven door oog te hebben voor de mooie kanten van het leven? Sure i can! Ik...

Tussen hoge eiken en beuken liep een reekalfje met zijn moeder en zijn broertje mee. Hier en daar een frambozenblaadje of een bloempje kauwen, dat was verrukkelijk! Onder het wandelen genoot het reekalfje van de brede zonnestralen, die zacht trilden in de boomkruinen. "Dat licht roept mij,"...

Daar zit je dan. Op de verjaardag van je inmiddels hoogbejaarde moeder. Gastvrouw te spelen voor je inmiddels al bijna even hoogbejaarde tantes en ooms. Voor zover er nog mannen over zijn tenminste. Het altijd en eeuwig hetzelfde slagroomgebak te serveren. Van de warme bakker, dan moet het wel...

Of ik thuis ben. Ze heeft me nog nooit gebeld. Nu wel. Waarom? Ik ben onrustig, twijfel. Ja, ik ben thuis, en veel staat er voor vandaag niet op het programma. Een eindje wandelen, misschien even langs Charlotte, het stokoude moedertje van Woemi. Ze wil langskomen. Zomaar. Jaja, zomaar. Ze is...

Iedereen heeft wel eens last van zijn keel, iedereen is wel eens niet in orde, iedereen moet dan wel eens graag of niet naar een huisarts, maar omdat die van mij met vakantie is, denk ik, ik los het zelf wel op, met pijnstillers en zuigtabletten, en zo gaan er een aantal dagen voorbij, en wordt de...

Ik denk wel eens aan vroeger. Op een verjaardag feest was het altijd gezellig. De zaterdagavond was meestal de gekozen avond om een verjaardag te vieren. Er werd koffie geserveerd met een slagroomgebakje en niemand klaagde over zijn gewicht en van cholesterol had men nooit gehoord. Sommige vrouwen...

Het einde van het jaar nadert, het voelt wat unheimisch. Mijn gevoelswereld is van de leg alsof het zich van iets moet ontdoen. Ik tel de dagen af, nog vijftien, dan is het jaar om. Dan kunnen we weer terug naar normaal, weer gewoon doen. Geen boom voor mij, geen tierelantijnen. Hoe meer de...

...na een aangename ontmoeting tijdens mijn wandeling, gebeurde het weer. Goedgemutst liep ik naar huis. Deze keer was het een joekel van een hond die alles had wat ik lelijk vond. Pezig, kortharig, lubberige kop en op zijn achterpoten even groot als ik. ‘Negeren’ dacht ik. Die tactiek...

Ik vraag me wel eens af wat ik in deze 21-ste eeuw doe. De krant heb ik opgezegd. De nieuwtjes mis ik, ook die van Slow journalismplatform De Correspondent moet ik bekennen. Ik lees geen boekrecensies. Het is niet aan mij besteed: literaire prijzen, de boekentop-10. Ik blijf uiterst volhardend...

Ik ben 83, dus automatisch denk je wel eens aan vroeger. Bij mij was een verjaardag feest altijd gezellig. De zaterdagavond was meestal de gekozen avond om een verjaardag te vieren. Er werd koffie geserveerd met een slagroomgebakje en niemand klaagde over zijn gewicht en van cholesterol had men...

...je vrouw was 'Maar ik ben goed. Wat is er toch mis gegaan?'. Op 24 september 1991 verliet je je huis in Keighley en maakte je een lange wandeling langs het Leeds-Liverpool kanaal. Daarna nam je met een halve fles whisky een overdosis anti-depressiva. Je werd zevenenveertig jaar.

...en zij stelde voor samen een keer een strandwandeling te maken. Of ik een idee had, waar? Meteen wist ik het, namelijk het strand van Callantsoog in Noord-Holland. Vlak voor het uitbreken van de oorlog in mei 1940 was ik daar op de lagere school. Op een mooie zonnige dag in juni gingen we...

Na het bizarre bezoek van Marijke Helwegen op kasteel De Gouden Pollepel, waarbij Marjan zich in allerijl moest verstoppen, Frits met Marijke in bed dook en Piet met Marjan, straalt het riante landgoed eindelijk weer wat blakende rust uit. Helleveeg Marijke is met een taxi vertrokken en Frits en...

Meestal wandel ik in het bos tussen Veenhuizen en Een, gewoon omdat het daar het rustigst is. En omdat het vooral in deze coronatijden dus wel raadzaam is zoveel mogelijk contacten te vermijden. Natuurlijk loopt er soms wel iemand, maar als je het juiste tijdstip kiest tref je er bijna niemand. Dus...

Het was een klamme rustige avond, na een dag met de zon achter een gesloten wolkendek. Ik zat op een rieten stoel aan een tafeltje op het terras van een hotelletje op de Veluwe. Een gezellig terras met plantenbakken, vol met rode, gele en blauwe bloemen en schaars elektrisch licht, stralend uit...

Bij het monstrueuze hoofd van Multatuli is een zijstraatje, waar ik enkele weken in een artistiek huis geleefd heb. Het was een winkel, die bijzondere dozen verkocht en varkens met engelenvleugels. Er was een hond, met wie ik geregeld ging wandelen en de sfeer van Amsterdam opsnuiven. Het huis was...

(voor Cecil Reddie (1858 - 1932)) Je bent geboren op 10 oktober 1858 in Fulham, Londen. Je vader was James Reddie, die uit Kinross (Schotland) kwam, was een ambtenaar bij de Admiraliteit. Je moeder was Caroline Susannah Scott. Je zat vier jaar op de Goldolphin School in Londen, toen je ouders...

Toen ik achttien was woonde ik nog bij mijn ouders thuis. Stress hadden we niet, want televisie en radio hadden we niet. Thuis lekker een boek lezen en spelletjes doen, zoals schaken en mens erger je niet. Alleen zaterdagavond ging ik naar de stad. Op een keer ging ik een gezellige tent in en nam...